តែងតែនៅក្បែរជានិច្ច បែរជាស្រីនៅអាមេរិក ក្ដិចយកទៅបាត់!
ខ្ញុំបានឈានជើងចូលធ្វើការឲ្យក្រុមហ៊ុនសេវាទូរសព្ទមួយនៅ ថ្ងៃទី២០ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១២។ ខ្ញុំបានបង្កើតទំនាក់ល្អ និងស្រលាញ់អ្នករាល់គ្នានៅទីនោះណាស់។ ទើបតែចូលធ្វើការដំបូងសោះ បុគ្គលិកប្រុសម្នាក់បានចាប់ចិត្តមកលើនាងខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំក៏មានរូបសម្ផស្សល្អគ្រាន់បើដែរ។ គាត់បានលួងលោមសុំស្រលាញ់ខ្ញុំ ហើយក៏សន្យាថា និងមកដណ្ដឹងខ្ញុំ បើសិនជាខ្ញុំព្រមស្រលាញ់គាត់ តែខ្ញុំបានបដិសេធភ្លាមៗដែរ ព្រោះមិនចង់គិតពីរឿងស្នេហាអីនោះទេ ដោយសុំគាត់រាប់អានត្រឹមបងប្រុសបានហើយ។
បុគ្គលិកម្នាក់នោះខូចចិត្តយ៉ាងខ្លាំង តែបន្តធ្វើល្អដោយលួងលោមខ្ញុំ ជាពិសេសគ្រប់ពេលដែលខ្ញុំកើតទុក្ខ។ នាងខ្ញុំក៏មើលឃើញអំពើល្អរបស់គាត់ដែរ តែយើងមិនអាចស្រលាញ់គ្នាបានទេ ព្រោះគាត់ក៏មានសង្សារទៅហើយដែរ។ ទោះបីខ្ញុំព្យាយាមប្រាប់គេថា យើងទាំងពីរមិនអាចស្រលាញ់គ្នាបាន ដើម្បីមិនចង់ធ្វើបាបចិត្តសង្សារគាត់ ក៏គាត់នៅមិនព្រមស្ដាប់ខ្ញុំសោះ ហើយនៅតែថា មិនអាចបំភ្លេចខ្ញុំបានដដែល។
រូបតំណាង
រហូតដល់ខែមេសា ឆ្នាំ២០១៣ នៅក្នុងគណនេយ្យហ្វេសបុក
ខ្ញុំ ខ្ញុំបានទទួល Friend Request មួយពីឈ្មោះ Week។ Week
នេះហើយគឺជាអ្នកធ្វើបុគ្គលិកប្រុសដែលសុំស្នេហ៍ពីខ្ញុំ
អាចកាត់ចិត្តពីខ្ញុំបាន តាមរយៈការ Chat តាមហ្វេសបុក។
ខ្ញុំដឹងថា Week ក៏ធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុនជាមួយខ្ញុំ ផ្នែក
Customer Service ដូចគ្នា ហើយការិយាល័យនៅក្បែរខ្ញុំហ្នឹងដែរ។
ដំបូងយើងគ្រាន់តែ Chat តាមហ្វេសបុកធម្មតាៗប៉ុណ្ណោះ
តែបុគ្គលិកប្រុសរូបនោះយល់ថា ខ្ញុំ និង Week ស្រលាញ់គ្នា។
ដោយដឹងពីអារម្មណ៍របស់បុគ្គលិកនោះបែបនេះ
ខ្ញុំក៏រុញទូកបណ្ដោយទឹកទៅ។ ខ្ញុំបានកុហកគាត់ថា ខ្ញុំ និង
Week ស្រលាញ់គ្នាហើយ សុំឲ្យគាត់កាត់ចិត្តទៅ។
គាត់ក៏ព្រមកាត់ចិត្តតាមបំណងរបស់ខ្ញុំដែរ។ខ្ញុំ និង Week នៅតែបន្តទាក់ទងគ្នារាល់ថ្ងៃ តាមរយៈហ្វេសបុក និង ផ្ញើសារពុំសូវដាច់ ទាំងយើងមិនទាំងឃើញមុខគ្នាសោះ។ រហូតដល់ថ្ងៃមួយ ក្នុងឱកាសបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ Week ក៏បានប្រចាំការនៅការិយាល័យរហូតដល់ម៉ោង៨កន្លះយប់។ នៅថ្ងៃនោះ Week បានផ្ញើតាម Skype មកខ្ញុំ ពេលកំពុងធ្វើការដូចគ្នាថា ថ្ងៃនេះគេចង់ជួបមុខខ្ញុំ។ ចំណែកខ្ញុំមិនចង់ជួបមុខគេប៉ុន្មានទេ ព្រោះមុខរបស់ខ្ញុំពេលនោះមិនសូវស្អាត គឺសុទ្ធតែមុន ដោយសារប្រតិកម្មជាមួយម្សៅផាត់មុខ កាលធ្វើមុខទៅការគេ នាខែធ្នូ តែ Week ទទូចចង់ជួបខ្ញុំពេក ខ្ញុំក៏ទៅការិយាល័យគេតែម្ដង។
ពេលជួបគាត់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ភ័យ និងអៀនជាខ្លាំង ពីព្រោះនៅការិយាល័យគាត់ គឺមានតែគាត់ ហើយនិងខ្ញុំតែពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះ ណាមួយមិនសូវមានទំនុកចិត្តរឿងមុខទៀត។ តែពេលបានឃើញមុខគាត់លើកទីមួយ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលណាស់។ Week ជាបុរសដែលមានរូបរាងសង្ហា ទាំងខ្ពស់ ទាំងចរិតល្អ។ គាត់ញញឹមមកកាន់ខ្ញុំ ខ្ញុំក៏មើលទៅគាត់វិញគួរឲ្យស្រលាញ់ណាស់ មិនអាក្រក់មើល ដូចរូបក្នុងហ្វេសបុកសោះ។ Week បានឱនមើលមុខខ្ញុំ ហើយបង្អាប់ខ្ញុំថា៖ “មុខអាក្រក់ មុខសុទ្ធតែអាចម៍គោ (មុន)”។ ខ្ញុំមានការខ្មាសអៀន និងខឹងយ៉ាងខ្លាំង ពេលឮដូចនោះ ហើយក៏តបទៅវិញដែរថា៖ “ពូឯង ចេះតែបង្អាប់គេហើយ មើលតែខ្លួនឯងហ្នឹងសង្ហាណាស់អីចឹង! យ៉ាប់ណាស់ ពូវិត!”។ ខ្ញុំតែងហៅគាត់ ពូវិត ព្រោះឃើញរូបគាត់ក្នុងហ្វេសបុក ដូចជាស្គមណាស់។
ក្រោយចេញពីការិយាល័យគាត់ភ្លាម Week ក៏មកជិតខ្ញុំ ហើយរឹតតែបង្អាប់ខ្ញុំខ្លាំងឡើងថា៖ “ម៉េចបានជួបគេហើយ ក៏ឆាប់ត្រឡប់ទៅវិញម្ល៉េះ? នៅនិយាយលេងបន្តិចទៀតទៅ។ ហើយមកថា អោយគេ វិត ហ្នឹង មានមើលខ្លួនឯងអត់ហ្នឹង? រូបរាងមិនជាធាត់ណាស់ណាដែរ គឺស្វិតដូចតែគ្នាទេ… យាយស្វិត!”។
និយាយចង់ គាត់សើចដាក់ខ្ញុំ ធ្វើអោយខ្ញុំខឹងកាន់តែខ្លាំង ហើយក៏ឈប់គិតថា គាត់ជាប្រុសសង្ហាអីទៀតទៅ ដោយប្ដូរមកគិតថា គាត់ជាប្រុសវិត ជាពូយ៉ាប់។
ថ្ងៃក្រោយៗមក ខ្ញុំ និង Week ក៏ទាក់ទងគ្នាតាមទូរសព្ទដៃ និងធ្វើការផ្ញើសារទៅវិញទៅមក ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ពេលនិយាយទូរសព្ទ ឬផ្ញើសារទៅវិញទៅមក ពួកយើងមិនដែលនិយាយពាក្យផ្អែមល្អែមដាក់គ្នានោះទេ គឺមានតែបង្អាប់គ្នាពីនេះពីនោះ។
Week តែងតែហៅខ្ញុំថា កណ្ដូប ព្រោះខ្ញុំមានរូបរាងខ្ពស់ ហើយស្គម។ តាមពិត ខ្ញុំមិនស្គមណាស់ណាទេ តែមនុស្សចូលចិត្តបង្អាប់គ្នា ចេះតែមើលមកគ្នាថា មិនស្អាត ហើយដើម្បីកុំអោយម្នាក់ទៀតបានចិត្ត។ ខ្ញុំក៏មិនព្រមទទួលស្គាល់ថា គាត់ជាបុរសសង្ហាដែរ។ គាត់មានរាងខ្ពស់ ហើយស្គម ដូចតែខ្ញុំដែរ។ ខ្ញុំហៅ Week ថា ពូវិត ឬពូយ៉ាប់។ យើងទាំងពីរហៅគ្នាបែបនេះរហូត មិនថានៅទីណាទេ ហើយក៏មិនដែលខ្វល់ថា អ្នកណាថាយ៉ាងមិចដែរ។
នៅថ្ងៃទី៨ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៣ ខ្ញុំ និងពូវិត ក៏បានណាត់គ្នាទៅញ៉ាំគុយទាវ នៅហាងវៀតណាមមួយ ម្ដុំទួលទំពូង ដែលខ្ញុំមិនដែលស្គាល់សោះ។ ទីនោះហើយ ដែលយើងចេញទៅក្រៅជាមួយគ្នាជាលើកដំបូង។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាភ័យ ហើយអៀននិយាយមិនចង់កើតទៀតផង។
នៅពេលគាត់និយាយចំអកអោយខ្ញុំថា តាមទូរសព្ទ ឬសារ សំដីប៉ប៉ាច់ប៉ប៉ោចក៏រកនឹកមកតបវិញបានដែរ តែដល់បានជួបនិយាយផ្ទាល់អីចឹង ម៉េចស្ងាត់មាត់ឈឹង ដូចជាមិនមែនជាខ្ញុំអីចឹង។ គាត់និយាយបណ្ដើរ សើចចំអកអោយខ្ញុំបណ្ដើរ ធ្វើអោយខ្ញុំខឹងយ៉ាងខ្លាំង តែនិយាយមិនចេញព្រោះអៀន។ ពេលចេញពីហាងគុយទាវនោះមកវិញ ខ្ញុំដើរមកមុន។ Week ក៏តាមមើលរាងខ្ញុំ ហើយក៏ចំអកជាថ្មីថា៖ “រូបរាងដៃជើងតូចៗ ដូចសត្វកណ្ដូបមែនទែនតែម្ដងហើយ!”។
ពេលកំពុងតែជិះម៉ូតូបណ្ដើរ នៅតែនិយាយឌឺដងបណ្ដើរ កាន់តែធ្វើអោយខ្ញុំឆួល ទប់លែងបាន ក៏មួលចង្កេះគាត់មួយទំហឹងទៅ។ គាត់ស្រែកថា៖ “យី! កណ្ដូបនេះដៃដូចដង្កាប់ មួលឡើងចង់ដាក់សាច់ទៅហើយ”។
ខ្ញុំក៏បានកត់ត្រាថ្ងៃកំណើតរបស់ពូវិត តែបែរជាច្រឡំថ្ងៃទៅវិញ។ ខ្ញុំបានទិញខោអាវឈុតកីឡា និងអញ្ជើញគាត់ញ៉ាំអី ជាកាដូថ្ងៃកំណើតរបស់ពូវិត។ តាមពិត ខ្ញុំចង់គូររូបរបស់គាត់ជាកាដូ តែដោយច្រឡំថ្ងៃ ក៏ប្ដូរទៅ។
ពេលវេលាចេះតែកន្លងផុតទៅ យើងក៏ឧស្សាហ៍ចេញទៅក្រៅញ៉ាំអីជាមួយគ្នារាល់ពេល ដែលខ្ញុំសម្រាក។ ខ្ញុំក៏មានចិត្តទៅលើពូវិត ដោយមិនដឹងខ្លួនដែរ តែខ្ញុំនៅតែបន្តឈ្លោះប្រកែក ឌឺដងដាក់ពូវិតជានិច្ច រហូតដល់ពូវិតថា ខ្ញុំជាមនុស្សរឹងរូស។
ដល់ថ្ងៃមួយ ពូវិតបានប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់នឹងទៅដណ្ដឹងកូនក្រមុំចិនកាន់វៀតណាមម្នាក់នៅភ្នំពេញ។ គ្រាន់តែឮពាក្យនេះភ្លាម បេះដូងរបស់ខ្ញុំស្ទើរតែលែងដើរ ដកដង្ហើមស្ទើរលែងរួច ហើយគិតអីក៏លែងចេញ។ ខ្ញុំក៏ដាក់ទូរសព្ទចុះ ដោយមិនបានជម្រាបលា។ ខ្ញុំគេងមិនលក់ពេញមួយយប់ ហើយក៏សម្រេចចិត្តផ្ញើសារទៅពូវិតទាំងយប់ថា ខ្ញុំមានចិត្តទៅលើពូហើយ។ ពូវិត ក៏មិនបានឆ្លើយតបមកវិញដែរ។ ខ្ញុំឈឺចាប់ពេក រហូតដល់ថ្នាក់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ឡើងស្លេកស្លាំង ហើយស្រកទម្ងន់ក្នុងពេលតែពីរបីថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។ ដោយទ្រាំនឹងការឈឺចាប់មិនបាន ខ្ញុំក៏ដាក់ចិត្ត ទូរសព្ទទៅពូវិតដើម្បីបញ្ជាក់។
ពេលបាននិយាយជាមួយគាត់ ដោយសួរនាំសព្វគ្រប់ ពូវិតបែរជានិយាយថា វាជាការលេងសើចទេតើ! ចម្លើយរបស់គាត់បានធ្វើអោយខ្ញុំបានជាពីជំងឺ និងត្រេកអរយ៉ាងខ្លាំង ហើយខ្ញុំក៏មិនបានខឹងនឹងដែរ តែគាត់ក៏បានដឹងពីចិត្តរបស់ខ្ញុំតាំងពីពេលនោះមក។ គាត់សុំទោសខ្ញុំ ដោយដំបូងស្មានថា ខ្ញុំមិនឈឺដល់ថ្នាក់ហ្នឹង។
តាំងពីពេលនោះមក ខ្ញុំសប្បាយចិត្តគ្មានអ្វីប្រៀបបាន។ យើងតែងតែចេញក្រៅជាមួយគ្នាញឹកញាប់។ ដោយសារតែគាត់តែងបង្អាប់ថា មុខខ្ញុំមិនស្អាត ខ្ញុំក៏ទៅទិញផលិតផលសម្អាង ដើម្បីព្យាបាល ហើយមុខខ្ញុំក៏បានស្រស់ស្អាតឡើងវិញ។ ខ្ញុំចង់អោយពូវិត ដែលខ្ញុំស្រលាញ់ ភ្ញាក់ផ្អើល។ ខ្ញុំក៏សម្ងំ មិនព្រមទៅជួបគាត់ទេ ខណៈពេលកំពុងព្យាបាលមុខនៅឡើយ។
ដល់ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំក៏សម្រេចថា ដល់ថ្ងៃសម្រាក យើងនឹងជួបគ្នា ហើយពូវិតនឹងភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដែលបានឃើញមុខកណ្ដូប ដែលប្រែក្លាយទៅជាស្រស់ស្អាតបែបនេះ។ បម្រុងនឹងទូរសព្ទណាត់ជួបគាត់ ខ្ញុំក៏ទទួលសារពីពូវិតមួយភ្លាម។ ខ្ញុំត្រេកអរណាស់ពេលឃើញសាររបស់គាត់ តែដល់ពេលបើកអានទៅ ទឹកភ្នែករបស់ខ្ញុំស្ទើរតែស្រក់ធ្លាក់មក តែខ្ញុំខំទប់ ព្រោះវាជាពេលកំពុងធ្វើការ។ គាត់ប្រាប់ថា សុំរាប់អានខ្ញុំត្រឹមមិត្តបានហើយ បើស្នេហា គឺមិនអាចទៅរួចទេ។
ខ្ញុំក៏សុំគាត់ជួបទល់មុខគ្នាជាលើកចុងក្រោយ ដើម្បីសួរអោយដឹងការពិត គាត់ក៏ព្រម។ តែដល់ថ្ងៃណាត់ជួប ទេវតាក៏មិនអោយយើងជួបគ្នាជាលើកចុងក្រោយសោះ ព្រោះភ្លៀងក៏បង្អុរមកយ៉ាងខ្លាំង ហើយពូវិតក៏ផ្ញើសារមកថា មិនបានមកទេព្រោះភ្លៀង។
ខ្ញុំក៏ទូរសព្ទទៅសួរគាត់ភ្លាមដែរ។ គាត់បាននិយាយប្រាប់ពីរឿងរ៉ាទាំងអស់ថា ប៉ាម៉ាក់របស់គាត់បានរៀបចំការគាត់ជាមួយនារីម្នាក់ នៅអាមេរិក ហើយគាត់ក៏អាចទៅរស់នៅអាមេរិកដែរ។ គាត់ក៏បាននិយាយថា ខ្ញុំជានារីទីមួយ ដែលគាត់ទាក់ទងក្នុងលក្ខណៈស្នេហា តែយើងត្រូវបែកគ្នាត្រឹមរឿងប៉ុណ្ណេះ។ បើសិនជាគ្មានការរៀបការនោះទេ ពួកយើងប្រាកដជាបានរស់នៅជាមួយគ្នាទៅថ្ងៃអនាគតមិនខាន។
ខ្ញុំក៏ព្រមតាមគាត់ទាំងអស់ ព្រោះគាំទ្រគាត់ដែលធ្វើតាមអ្នកមានគុណ។ អ្វីដែលខ្ញុំសប្បាយចិត្តនោះ គឺខ្ញុំក៏បានដឹងថា ពូវិតក៏ស្រលាញ់ខ្ញុំដែរ។ តែខ្ញុំបែរជាឈឺចាប់ម្ដងទៀត ឈឺគ្មានអ្វីអធិប្បាយបាន ព្រោះថ្ងៃដែល ពូវិត ប្រាប់ថាស្រលាញ់ខ្ញុំ ជាថ្ងៃដែលយើងត្រូវបែកគ្នាទៅវិញ។ គាត់សុំទោសខ្ញុំគ្រប់យ៉ាង ដែលគាត់ជាមនុស្សគិតតែពីផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ជាមនុស្សអាត្មានិយម។ ខ្ញុំនៅតែមានសង្ឃឹមថា យើងនឹងបានជួបគ្នាទៅថ្ងៃអនាគត ព្រោះការដាក់ពាក្យសុំទិដ្ឋាការរបស់ពូវិត នៅមិនទាន់ចេញជាលទ្ធផលទេ។ តែយើងក៏មិនដែលទាក់ទងគ្នាដែរ។
ដល់ថ្ងៃទី៤ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៣ ខ្ញុំក៏បានជួបពូវិតម្ដងទៀត។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តគ្មានអ្វីប្រៀបបាន ហើយក៏ទៅញ៉ាំគុយទាវនៅហាងវៀតណាមដដែលម្ដងទៀត ដែលជាកន្លែង យើងណាត់ជួបគ្នាលើកដំបូង ហើយក៏ជាកន្លែងយើងជួបគ្នាជាលើកចុងក្រោយដែរ។
នៅពេលនេះ កណ្ដូបសង្ឃឹមថា ពូវិតនឹងបានឃើញនូវអត្ថបទមួយនេះ ហើយយល់ពីការឈឺចាប់របស់កណ្ដូប ពេលគ្មានពូផង។ កណ្ដូបនៅតែដឹងពីសុខទុក្ខរបស់ពូជានិច្ច បើទោះបីជាពូនៅក្បែរអ្នកផ្សេងក្ដី ព្រោះកណ្ដូបចង់ឃើញ ពួមានសេចក្ដីសុខ និងមានអនាគតល្អ។ កណ្ដូបមិនទាមទាអោយពូ នៅក្បែរកណ្ដូបទេ តែចង់អោយពូចង់ចាំកណ្ដូប។
កណ្ដូបគិតថា បើយើងបែកគ្នាពេលនេះ មិនដឹងថា នៅពេលណាបានជួបគ្នាទេ តែបើមានវាសនាបានជួបគ្នាម្ដងទៀតនោះ យើងនឹងស្រលាញ់គ្នាម្ដងទៀត បើសិនជាពូមិនទាន់រៀបការទេ៕
ពីនាង កណ្ដូប
