ម៉ោង១២ អធ្រាត្រនៅ សង្កាត់លេខ១ (ភាគទី២០)
វិទូនិងលោកកុសលឡើងទៅបន្ទប់នោះគេចបានពីការសង្ស័យរបស់ពូសួសដោយសារពួកគេជាញាតិអាចឡើងទៅពិភាក្សាកិច្ចការនានាដោយធម្មតាបាន។ ឈានចូលដល់បន្ទប់ដំណេកដែលបំពាក់ដោយសង្ហារិមមានតម្លៃពិបាកពណ៌នា វិទូរេភ្នែកសម្លឹងគ្រប់ទិសទីក្នុងពេលដែលលោកកុសលដើរទៅឈរដកដង្ហើមវែងនៅរានហាលខាងមុខបន្ទប់ដោយក្តីកង្វល់។
គាត់ងាកសម្លឹងបរិវេណខាងក្រោមនៃគេហដ្ឋានធំសម្បើមដែលចំណាយប្រាក់ជាច្រើនក្នុងការទិញមកសង្ឃឹមថាអាចផ្ដល់ភាពកក់ក្តៅដល់ប្អូនស្រី និងភរិយា ប៉ុន្តែពេលនេះមានរឿងកើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់រហូតដល់ល្ងាចនេះភីណាចេញពីពេទ្យហើយចាំបាច់ត្រូវទៅរស់នៅឯផ្ទះគូដណ្តឹងទៅវិញ។
-លោកបង!
សំឡេងហៅមិនខ្លាំងមិនស្រាលរបស់នាយប៉ូលិសដាស់អារម្មណ៍បាចហាចរបស់អភិជនរូបនេះឲ្យវិលមករាងកាយវិញ។ លោកកុសលដើរមួយៗត្រឡប់ចូលមកក្នុងបន្ទប់គេងខ្លួនដោយភ្នែកផ្ដោតជាប់លើអ្វីម្យ៉ាងក្នុងដៃ។
កែវភ្នែកមុតថ្លារបស់គេដែលសម្លឹងមកកាន់គាត់បានធ្វើឲ្យគាត់ភ្ញាក់ផ្អើលជាស្រេចទៅហើយ កុំថាឡើយដល់សំណួរបន្ថែមរបស់នាយ៖
-បងស្គាល់ថ្នាំនេះដែរ?
លោកកុសលចងចិញ្ចើមអង្គុយចុះយឺតៗសម្លឹងកូនដបក្នុងដៃអនាគតប្អូនថ្លៃដែលគេកំពុងកៀបនឹងដង្កៀបដែក។ ដៃគេមានពាក់ស្រោមតែដៃគាត់អត់ទេ គាត់លូកដៃទៅបម្រុងទទួលយកមកមើលតែត្រូវវិទូរារាំង។ បុរសវ័យកណ្ដាលងឿងឆ្ងល់ ឯនាយប៉ូលិសពន្យល់យឺតៗ៖
-បង! នេះគឺពពួកសារធាតុ3Mឈ្មោះពេញគឺ Magic Matrixyl Metal! មិត្តភ័ក្ដិខ្ញុំបានផ្ញើឲ្យខ្ញុំនូវព័ត៌មានជាច្រើនទាក់ទងនឹងវានេះ! វាអាចជួយឲ្យផ្កាដែលដកចេញដើម្បីដាក់បន្លំកប់សាកសពចូលនៅតែអាចរស់ស្រស់បស់ ហើយសារធាតុនេះ ពួកយើងរកឃើញនៅក្នុងផើងផ្កាសាកសពនោះដែរ!
លោកកុសលថ្លោះទឹកមុខ ហើយទ្រេតទ្រោតអង្គុយប៉ុកទៅលើគ្រែពូក។ ប្រតិកម្មរបស់គាត់បង្ហាញស្រេចហើយថាគាត់យល់ពីអ្វីដែលវិទូកំពុងនិយាយ។ នាយប៉ូលិសរូបនេះកៀបកូនដបទម្លាក់ទៅក្នុងស្បោងប្លាស្ទិកដោយមាត់ពោលបន្ត៖
-ប៉ុន្តែមិនដឹងប្រពន្ធបងដឹងឬអត់ថាទុករបស់នេះក្នុងបន្ទប់ដេកគ្រោះថ្នាក់កម្រិតណា ព្រោះថាប្រសិនបើច្រឡំប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់ជាតិពុលរបស់វា នឹងបង្កជាផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរបាន ជួនកាលប៉ះពាល់ដល់ជីវិតផង។
លោកកុសលនៅស្ងៀមដោយទឹកមុខខ្មៅរោលលែងនិយាយស្ដីអ្វីបណ្ដោយអោយវិទូលើកសម្ភារៈប្រើប្រាស់មួយចំនួនដែលមានសល់កម្ទេចដីដោយអន្លើបោសទម្លាក់ទៅក្នុងថង់មួយផ្សេងទៀតដោយកាយវិការយកចិត្តទុកដាក់។
ទោះបីវិទូមិនចាំបាច់និយាយ ក៏លោកកុសលដឹងដែរថាប្រាកដជាគេសង្ស័យដីនោះជាដីប្រភេទដែលគេបានវិភាគឃើញមានក្នុងជាប់ជាមួយសាកសពមានន័យថាអ្នកស្រីកុលាបជាភរិយាស្រស់ស្អាតរបស់ខ្លួនបានពាក់ព័ន្ធនឹងការជញ្ជូនឆ្អឹងក្លែងក្លាយមកកាន់ទីនេះទើបសំលៀកបំពាក់ និងស្បែកជើងគាត់មានបន្សល់ដានស្នាមដីដោយអន្លើ។
វិទូធ្វើការខ្លួនដោយយកចិត្តទុកដាក់ទៅតាមជំនាញរបស់គេក្រោមទឹកមុខអស់សង្ឃឹមរបស់បុរសអភិជន។ ពេលចប់ការងារហើយ គេក៏ក្រោកឈររៀបចំចាកចេញដោយមិនភ្លេចងាកទៅរកម្ចាស់បន្ទប់ដែលកំពុងរុំព័ទ្ធទៅដោយភាពស្មុគស្មាញចាក់ស្រេះ៖
-លោកបង! ពេលការវិភាគចេញមក យើងនឹងដឹងថាដីទាំងនេះ និងថ្នាំក្នុងដបនេះជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងផើងផ្កានោះមែនដែរអត់ហើយ! ខ្ញុំបានដំណឹងភ្លាមនឹងជម្រាបបងមុនគេ!
លោកកុសលងើបមកយឺតៗហើយនិយាយតិចៗពីក្រោយខ្នងអនាគតប្អូនថ្លៃ៖
-វិទូ! អាចមានអ្នកណាម្នាក់ចង់ទម្លាក់កំហុសឲ្យកុលាបទេ?
វិទូសើចលួងចិត្តបុរសវ័យកណ្តាលដែលមិនមានកូនមួយគ្រាប់បន្តពូជពង្សនឹងគេ ហើយមកប៉ះរឿងភរិយាជាប់សង្ស័យទៀត។ នាយនិយាយតបវិញ៖
-បើទោះបីជារបស់ទាំងនេះជារបស់អ្នកបងមែន ហើយបើទោះការវិភាគចេញមកបង្ហាញថាគាត់មានទាក់ទងនឹងការទម្លាក់សពចូលក្នុងផងបញ្ឆោតឲ្យភីណាខ្លាចលែងហ៊ានចូលផ្ទះវិញមែន ក៏ប៉ុន្តែទោសនេះមិនធ្ងន់ណាស់ណាដែរ!
លោកកុសលសើចបែបជូរចត់៖
-ហោចណាស់វាបង្ហាញពីភាពអពមង្គលក្នុងគ្រួសារខ្ញុំ! វាបញ្ចេញពីបរាជ័យរបស់ខ្ញុំក្នុងការធ្វើឲ្យស្រីម្នាក់ស្រលាញ់ប្អូនខ្ញុំឲ្យដូចដែលគេធ្លាប់សន្យា! វាក៏ជាអវសានវាទនៃស្នេហារបស់ខ្ញុំ និងនាងផងដែរ!
យល់ចិត្តគាត់ វិទូឈ្ងោកមុខនិយាយលួងពន្យល់គាត់វិញ៖
-លោកបង! រឿងគ្រួសារនៅតែជារឿងគ្រួសារ! បងមិនបាច់គិតពីមុខមាត់ពេកទេ! ជួនកាលផ្ដើមចេញពីកំហុសលើកនេះលោកបងអត់ទោសឲ្យគាត់បាន អ្នកបងអាចនឹងភ្ញាក់ខ្លួនឡើងវិញផង! តែប្រសិនបើគាត់នៅតែចិញ្ចឹមចិត្តមិនចង់ឲ្យភីណានៅផ្ទះជុំជាមួយទៀត ចាំរកមធ្យោបាយបន្ត! រឿងបងប្អូនថ្លៃស្រីមិនត្រូវគ្នាកើតមានហូរហែវាអត់មានអីចម្លែកទេ!
នឹកឃើញដល់រឿងផ្សេងលោកកុសលសួរវិញ៖
-ចុះរឿងធ្លាក់ជណ្ដើរកាលពីយប់មានភ្លៀងធ្លាក់នោះ ឯងរកឃើញវិធីបញ្ជាក់ឬនៅទូ?
-ឃើញវត្ថុអស់នេះហើយ ចុះលោកបងជឿភីណាឬជឿប្រពន្ធបងឥឡូវនេះ?
លោកកុសលឆ្លើយតបវិញ៖
-វិទូ! ទោះបីរបស់អស់នេះបញ្ជាក់ថាកុលាបមានរឿងមួយចំនួនលាក់បាំងបង! ប៉ុន្តែមិនអាចបញ្ជាក់ការពិតនៅយប់នោះបានទេ! ឥឡូវនេះបងក៏ចង់ឲ្យឯងរកឃើញការពិតឲ្យបានឆាប់ៗដែរ! បងចង់ដឹងរវាងអ្នកទាំងពីរអ្នកណាជាអ្នកនិយាយពន្លើស!
-អញ្ចឹងហើយខ្ញុំត្រូវសួរចម្លើយមនុស្សមួយចំនួន!
លោកកុសលបើកភ្នែកធំៗ៖
-មួយចំនួន? អ្នកណាខ្លះ? តែកុលាបនិងភីណាតទល់គ្នាដូចជាគ្រប់គ្រាន់ហើយដឹង?
វិទូគ្រវីក្បាល៖
-សេណារីយោនេះដូចជាមិនងាយស្រួលដល់ម្ល៉ឹងទេ! ខ្ញុំត្រូវការសួរមនុស្សពាក់ព័ន្ធមួយចំនួនទៀត!
-អ្នកណាខ្លះទៅ? (លោកកុសលសួរទាន់ហន់)
-អ្នកបម្រើទាំងបីឥឡូវស្លាប់អស់ម្នាក់នៅពីរនាក់! និងក្មេងជំទង់ប្រុសស្រីពីរនាក់នៅជាប់ផ្ទះនេះផង!
លោកកុសលចងចិញ្ចើមសួរវិញ៖
-ក្មេងណា? មានទាក់ទងអីនឹងពួកគេ?
វិទូញញឹមដើរមកប្រឈមនឹងគាត់ហើយឆ្លើយតបវិញ៖
-ក្មេងប្រុសដែលកាលពីពេលយើងឃើញចោរចូលមកជីកផើងផ្ការកខ្សែកពេជ្រ គឺគេបានប្ដឹងប៉ូលិសទាន់ពេល! បងជឿថា រឿងហេតុជួនគ្នាម្ល៉ឹងដែរ?
លោកកុសលរេភ្នែករិះគិត៖
-ទូឯងចង់និយាយថា…..?
វិទូមមីភ្នែករបៀបត្រិះរិះតែមាត់ក៏មិនចោលប្រយោគសន្ទនា៖
-ក្មេងនោះតាមពិតមានបងស្រីគេម្នាក់ទៀតធ្លាប់លួចចូលមកក្នុងផ្ទះនេះនិយាយរឿងខ្មោចផ្ដេសផ្ដាសបន្លាចភីណា! ប៉ុន្មានថ្ងៃមុនកើតរឿងខ្ញុំធ្លាប់ជួបពួកគេ ស្មានថាក្មេងៗរាប់អានគ្នាធម្មតាប៉ុន្តែមួយរយៈក្រោយមកនេះបានខ្ញុំដឹងថាប្រធានបទដែលគេយកមកនិយាយនឹងភីណាអត់មានអ្វីក្រៅពីរឿងខ្មោចនោះទេ! ខ្ញុំសង្ស័យថាពួកគេជាគ្នារបស់អ្នកបង! ពួកគេរួមគ្នាបង្កើតរឿងខ្មោចឲ្យភីណាខ្លាចហើយលបទៅដាក់ថ្នាំក្នុងប្រអប់ថ្នាំរបស់នាងឲ្យអារម្មណ៍នាងរវើរវាយ បន្ទាប់មកក៏តាក់តែងឆាកខ្មោចលងជាបន្តបន្ទាប់ពង្វក់អារម្មណ៍នាង! ចុងក្រោយដើម្បីឲ្យអ្វីៗកាន់តែក្លាយជាការពិត គេបាននាំគ្នាដាក់ឆ្អឹងខ្មោចទៅក្នុងផើងនេះហើយយប់នោះធ្វើជានាំមនុស្សពីរនាក់នោះមកគាស់យកខ្សែកដោយមានម្នាក់នៅខាងក្រៅរង់ចាំប្ដឹងប៉ូលិស!
លោកកុសលនិយាយកាត់ផូង៖
-ចោរពីរនាក់នោះសារភាពប្រាប់ប្អូនឯងអញ្ចឹង?
វិទូញញឹមចុងមាត់ នាយងក់ក្បាលផ្ងក់ៗមិនចេញស្ដី។ លោកកុសលខាំមាត់ហើយពោលរអ៊ូៗ៖
-ស្រីចង្រៃនោះ ចង់បានស្អីធ្វើរឿងច្រើនម្ល៉ឹងៗ?
វិទូបន្តពីប្រយោគប្រកបដោយកំហឹងរបស់បុរសម្ចាស់ផ្ទះ៖
-ស្រីៗ ជួនកាលស្អីក៏ហ៊ានធ្វើដែរ! ពិសេសដើម្បីមនុស្សដែលគេស្រលាញ់!
លោកកុសលបញ្ចេញភ្លើងកំហឹងតាមពន្លឺភ្នែក៖
-បើគេស្រលាញ់យើង ប្អូនយើងតែម្នាក់ប៉ុណ្ណឹងគេស្រលាញ់មិនបានមកធ្វើបាបនាងដល់ថ្នាក់ចូលពេទ្យម្ដងជាពីរដង?
វិទូនិយាយលលេងមុនពេលចាកចេញទៅ៖
-លោកបងស្រលាញ់ប្អូនដល់ថ្នាក់ភ្លេចប្រពន្ធទេដឹង? ស្រីៗប្រចែប្រចណ្ឌផុតលេខហើយអារឿងអញ្ចឹងៗ!
លោកកុសលនៅស្ងៀមក្រោមស្នូរជើងចាកចេញរបស់នាយប៉ូលិស។
..ល្ងាចបន្ទាប់…
វិទូចូលទៅរកក្រមុំភីណាដ៏ស្រស់ប្រិមប្រិយដែលទើបតែចេញពីមន្ទីរពេទ្យថ្មីៗមកសម្រាកផ្ទះខ្លួនដោយមានអ្នកអួននៅតាមបម្រើព្រឹក ល្ងាច។ អ្នកដើរមកដល់សួនច្បារក៏ឃើញនាងកំពុងមើលទស្សនាវដ្ដីម្នាក់ឯងក្បែរកែវទឹកក្រូច។
គេនិយាយលេងជាមួយនាងបំបាត់ភាពអផ្សុកដែលស្រីស្អាតក្មេងវ័យត្រូវរសាត់ឆ្ងាយពីផ្ទះមកនៅទីនេះដោយសាររឿងរ៉ាវជាច្រើនក្នុងរង្វង់គ្រួសារនាង។ ហើយចុងក្រោយគេ ក៏ភីណាស្ទាបស្ទង់ពីទំនាក់ទំនងនាងនិងបងថ្លៃស្រី។
-និយាយអញ្ចឹងមុនពេលមានរឿងរអិលពីលើជណ្ដើរនោះ អូនឯងនិងអ្នកបងធ្លាប់មានអីអាក់អន់ចិត្តគ្នាទេ?
នារីរកនឹកបន្តិច ទើបតបមកកាន់អ្នកកំលោះ៖
-អត់ទេ! គឺធម្មតា!
-ចុះម៉េចក៏មួយរយៈក្រោយនេះដូចជា…??
ភីណាប្រញាប់បន្លឺទៅកាន់កំលោះគូស្នេហ៍៖
-មកពីគាត់និយាយកុហកអ្នករាល់គ្នាបានជាខ្ញុំស្អប់គាត់ទៅ!
-ចុះអូននៅតែជឿថាគាត់ស្លាប់បាត់ហើយដែរ?
សម្លឹងទៅសៀវភៅបរទេសមួយក្បាលដែលនៅលើដៃនាងក្រមុំកំពុងលើកបង្ហាញមកនោះ វិទូដើរចូលទៅអង្គុយក្បែរនាងទាំងលូកដៃទទួលយកសៀវភៅមកមើល សំឡេងភីណានៅតែពោលប្រាប់មកកាន់អ្នកកំលោះ៖
-ឯកសារអស់នេះបញ្ជាក់ថា ជួនកាលមនុស្សខ្លះអស់ដង្ហើមមួយខណៈដោយសារតែភ័យពេក បានន័យថាយប់នោះគាត់អាចគាំងដង្ហើមតែមិនស្លាប់ទេ! ប៉ុន្តែ ខ្ញុំឆ្ងល់តែរឿងដែលគាត់និយាយកុហកថាអត់មានរឿងអីកើតឡើងហ្នឹងឯង! ខ្ញុំមិនដឹងគាត់ចង់យ៉ាងម៉េចទេ! ចោរចូលផ្ទះមិនមែនកំហុសគាត់ទេ ហេតុអ្វីគាត់ចាំបាច់និយាយបំផ្លើសថាខ្ញុំឈ្លោះនឹងគាត់ហើយបើកឡានចេញ? ស៊យណាស់ ឡានបងសលនៅសុខៗដាច់ហ្វាំ្រងទៀត បើកុំអញ្ចឹង ខ្ញុំមិនមែនមានគ្រោះថ្នាក់ចូលពេទ្យច្រើនថ្ងៃទុកពេលឲ្យអ្នកបងបានភរគេឯងទេ!
វិទូដកភ្នែកពីសៀវភៅទៅដោយពោលសួរមកកាន់នាងក្រមុំយ៉ាងរហ័ស៖
-ឡានដាច់ហ្វ្រាំង?
ភីណាងក់ក្បាលផ្ងក់ៗដោយភ្នែកមូលក្លំងឿងឆ្ងល់នឹងប្រតិកម្មរបស់គូស្នេហ៍។ នាងមិនទាន់និយាយយ៉ាងណាទៀតផង ស្រាប់តែលឺវិទូសួររន្ថើនក្នុងសំឡេងខ្សឹបៗ៖
-ភីណា! រឿងឡានដាច់ហ្វ្រាំងមានអ្នកណាដឹងខ្លះ?
នារីឆ្លើយតបដោយងីងើនឹងប្រតិកម្មប្លែករបស់វិទូ៖
-អត់ឯណា! ខ្ញុំប្រាប់តែបងសលម្នាក់ហ្នឹង!
វិទូឈ្ងោកសម្លឹងដីរួចរិះគិតមិនចេញស្តីធ្វើឲ្យស្រីស្អាតទៅជាញញឹម។ នាងបត់សៀវភៅទុករួចនិយាយ៖
-បងឯងកុំស្មុគពេក! ឥឡូវខ្ញុំឈប់គិតរឿងអស់ហ្នឹងហើយ!
វិទូមិនឆ្លើយតបថាយ៉ាងណាផង ក៏ស្រាប់តែលឺភីណានិយាយបន្ថែម៖
-ខ្ញុំទើបនឹងដឹងថា កន្លងមកធ្វើឲ្យបងសលពិបាកចិត្តច្រើនណាស់! ម្ខាងប្រពន្ធម្ខាងប្អូន! ខ្ញុំគិតទៅមិនសមរវើរវាយធ្វើរឿងផ្ដេសផ្ដាសម្ល៉ឹងៗទេ!
ភីណានិយាយចប់ភ្លាម វិទូបន្លឺសួរភ្លាមដែរ៖
-ភីណា! លោកបងស្រលាញ់អូនណាស់មែនអត់?
ភីណាបូញមាត់ឆ្លើយភ្លាម៖
-ត្រូវហើយ! គាត់ត្រូវតែស្រលាញ់ខ្ញុំអញ្ចឹង! បងឯងហ៊ានធ្វើបាបខ្ញុំ គង់តែដឹងទេ!
វិទូដៀងភ្នែកសម្លឹងមកនាង អ្នកកំលោះបន្លឺសួរមួយៗបន្ថែម៖
-ចុះលោកបងស្រលាញ់អ្នកបងដែរទេ?
នាងបន្លឺតបវិញភ្លាម៖
-បងសលជួបអ្នកបងកាលគាត់ទៅបារាំងរកស៊ី! អ្នកបងនៅទីនោះរៀនពេទ្យបានតែពីរឆ្នាំក៏សុខចិត្តមករៀបការជាមួយលោកបង! ពួកគាត់ស្រលាញ់គ្នាណាស់! គាត់ចាស់ជាងអ្នកបងជាង១០ឆ្នាំ អ្នកបងស្អាតហើយក្មេងទៀតរឿងអីថាគាត់មិនស្រលាញ់!?
វិទូងើបមុខសម្លឹងនាងក្រមុំដែលកំពុងរៀបរាប់ប្រាប់អ្នកកំលោះៗសញ្ជឹងគិតស្ងាត់ៗក្នុងចិត្តតែម្នាក់ឯង៖
“តើតាមពិតទៅស្ត្រីនោះត្រូវការអ្វីឲ្យប្រាកដ? ហើយរវាងប្ដីប្រពន្ធនោះមានរឿងអ្វី?”
“តើតាមពិតទៅស្ត្រីនោះត្រូវការអ្វីឲ្យប្រាកដ? ហើយរវាងប្ដីប្រពន្ធនោះមានរឿងអ្វី?”
-អ្ហេ៎បងគិតទៅដល់ណាហើយហ្នឹង? (នាងពញ្ញាក់អ្នកកំលោះ)
វិទូឆ្លើយតប៖
-បងកំពុងគិតថា សូម្បីតែអូនឯងក៏អាយុតិចជាងបងសល់ច្រើនហួសដែរ!
ភីណាលាន់មាត់ដោយទឹកមុខខ្និចខ្នក់៖
-អញ្ចឹងបានបងប្រុសគេស្រលាញ់គេដឹងអត់? បងឯងច្រណែន??
ភ្លាមនោះទំនងដូចជានឹកឃើញដល់រឿងអ្វីមួយវិទូងាកមករកសួរនាងបន្ថែម៖
-ភីណាអ្ហ៎ា?
-ចា៎!
-ចុះបើថ្ងៃណាមួយ ប៉ូលិសរកឃើញថាអ្នកបងធ្វើរឿងខុសត្រូវជាប់ទោសដល់ថ្នាក់ជាប់គុកជាប់អី អូនគិតយ៉ាងម៉េច?
ភីណាធ្លាក់ទឹកមុខ នាងគិតបន្តិចទើបដាច់ចិត្តឆ្លើយ៖
-ក្នុងចិត្តខ្ញុំ អ្នកបងបានស្លាប់តាំងពីយប់នោះមកម្ល៉េះ! ឥឡូវនេះស្រីដែលនៅផ្ទះខ្ញុំមិនដឹងជាអ្នកណាផងទេ! ហើយបើគេធ្វើអ្វីខុសច្បាប់ អ្នកណាធ្វើអ្នកហ្នឹងទទួល ខ្ញុំមានអីទៅខ្វល់កើត!
-ចុះបើគាត់ជាបងស្រីបង្កើតរបស់អូនវិញហើយត្រូវជាប់ទោសអូនគិតម៉េចវិញភីណា?
ស្រីស្អាតបញ្ចេញភាពទាក់ទើរលើផ្ទៃមុខរហូតដល់ក្លាយជាសញ្ញាតឹងតែងអារម្មណ៍ហាក់ខ្ជិលគិតនាងក៏គ្រវីក្បាលនិយាយភ្លាម៖
-មិនដឹងទេ! នៅសុខៗមកសួរសំណួរអពមង្គល! ខ្ញុំមានបងស្រីពីណាមកបើមានរឿងអីគាត់ទៅធ្វើអាក្រក់នោះ?
វិទូដឹងថានាងទើបតែចេញពីពេទ្យមិនចង់ធ្វើឲ្យនាងគិតច្រើនប្រុងនិយាយសម្រួលអារម្មណ៍ស្រីមកវិញស្រាប់តែលឺសូរទូរសព្ទរោទ៍។ គេងាកនិយាយជាមួយនាងក្រមុំមុនពេលចាកចេញទៅនិយាយទូរសព្ទ៖
-ភីណា! តិចទៀតញ៉ាំបាយជាមួយគ្នា!
នាងក្រមុំញញឹមដោយគ្មានមន្ទិលសង្ស័យ។ អ្នកកំលោះដើរចាកចេញពីនាងទុកឲ្យស្រីតូចបន្តការអានរបស់នាង។ ឯអ្នកកំលោះវិញចុចទទួលទូរសព្ទដែលកំពុងលាន់ឡើងញាប់រន្ថាន់ ដោយពោលសួរបន្ត៖
-ម៉េចហើយ?
សំឡេងពីចុងម្ខាងឆ្លើយតបវិញដោយប្រញាប់ប្រញាល់៖
-រកឃើញអស់ហើយ! ចាំជួបគ្នាចាំនិយាយ!
វិទូរត់តម្រង់ម៉ូតូវាក់អ៊ើនឹងអ្នកអួនកំពុងលើកអាហារសម្រន់តម្រង់សួនច្បារបម្រើអ្នកនាងតូចរបស់គាត់ កំលោះនាយប៉ូលិសនិយាយទៅកាន់គាត់ភ្លាម៖
-មីង! ប្រាប់អ្នកនាងមីងផង ខ្ញុំមានការងារបន្ទាន់នៅកន្លែងធ្វើការ កុំឲ្យគេចាំបាយខ្ញុំ!
ក្រោមផ្ទៃមេឃហៀបអស្ដង្គតសាជាថ្មី វិទូមកដល់ភូមិគ្រឹះធំស្កឹមស្កៃរបស់លោកកុសល។ អ្នកកំលោះឈានជើងចូលក្នុងផុតព្រំរបងតាមការស្វាគមន៍របស់ពូសួសទន្ទឹមនឹងពេលប៉ូលិសផ្នែកព្រហ្មទណ្ឌមួយឡានទៀតមកដល់ដែរ។
-ពូ! ពួកខ្ញុំសុំអញ្ជើញអ្នកបងទៅប៉ុស្តិ៍ដើម្បីសាកសួររឿងរ៉ាវខ្លះ!
បុរសអ្នកថែសួនប្ដូរទឹកមុខព្រោះថាទោះបីយ៉ាងណាការដែលប៉ូលិសនាំគ្នាមកច្រើនហើយសួររកអ្នកស្រីរបស់ខ្លួន គ្មានសញ្ញាថាពួកគេនាំមកនូវរឿងរ៉ាវល្អនោះទេ។ គាត់ឱនកាយគោរពក្រុមសមត្ថកិច្ចជាមួយវាចាសមរម្យ៖
-ខ្ញុំឡើងទៅជម្រាបអ្នកស្រីភ្លាម!
បុរសអ្នកថែសួនដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះធំដោយមានវិទូឈានចូលតាមពីក្រោយយឺតៗ បន្ទាប់មកប៉ូលិសពីរបីនាក់ឈានចូលទៅជាមួយដែរ។
គេមិនឆ្ងល់ទេចំពោះភាពស្ងាត់ជ្រងំនៃគេហដ្ឋាននេះ ព្រោះតាំងពីភីណាចាកចេញ មីងម៉ាប់ស្លាប់ មីងអួនទៅតាមបម្រើអ្នកនាងតូចគាត់ក្នុងផ្ទះសល់តែលោកកុសលភរិយាគាត់និងបុរសថែសួននេះប៉ុណ្ណោះ។
ពួកប៉ូលិសឈរជាក្រុមពីរនាក់និងបីនាក់ជជែកគ្នារអុះៗដោយសម្លឹងបរិវេណផ្ទះទំាងយកចិត្តទុកដាក់ បណ្ដោយឲ្យពេលវេលាមួយនាទីអូសបន្លាយទៅរហូតដល់បីនាទី…..។ វិទូងើបមុខសម្លឹងទៅជាន់ខាងលើ អ្នកកំលោះឃើញពូសួសរត់ត្រហេបត្រហបមកដោយទឹកមុខស្លេកស្លាំង…..ដោយសង្ស័យអ្នកកំលោះស្ទុះវឹងទៅកាន់ទីនោះតាមជណ្ដើរថ្មើរជើងជាមួយសំណួរក្នុងពេលទន្ទឹមគ្នា៖
-ឯណាអ្នកបង?
តាមពិតដែលពូសួសចំណាយពេលយូរព្រោះអ្នកស្រីសំងំក្នុងបន្ទប់មិនព្រមបើកទ្វារតាមការគោះហៅរបស់គាត់សោះ ម្ល៉ោះហើយក្រុមប៉ូលិសបានសម្រេចចិត្តទម្លាយទ្វារចូលទៅខាងក្នុង។
អ្នកស្រីកុលាបដែលពួកគេចង់ជួបកំពុងស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពដង្ហើមចង្រិតហើយរាងកាយគាត់ពោរពេញដោយដំបៅស្អុយរលួយដូចជាប្រតិកម្មហ្នឹងអ្វីមួយ។ ស្ត្រីនោះនៅមានដង្ហើមនៅឡើយ គាត់ខំបើកភ្នែកប្រឹមៗពេលឃើញវិទូ ហើយគាត់ត្រដាបត្រដួសចង់ក្រោកពីលើគ្រែមករកនាយ។
វិទូតក់ស្លុត អ្នកកំលោះនិយាយតិចៗតែដាច់ណាត់ទៅកាន់ប៉ូលិសក្រោមបង្គាប់៖
-ហៅឡានពេទ្យ!
គេលូកយកម៉ាសមកពាក់ហើយនិងស្រោមដៃដោយស្ទុះចូលទៅក្បែរស្ត្រីរងគ្រោះ។
-អ្នកបង! តាំងស្មារតីឡើង!
បបូរមាត់ស្ត្រីនោះកម្រើកហាក់ចង់និយាយអ្វីមួយតែអណ្ដាតគាត់រឹងនិយាយមិនចេញបានត្រឹមបញ្ចេញសំឡេងអឹះៗនិងទឹកភ្នែកហូររហាម។ វិទូដៀងភ្នែកទៅរកពូសួសដែលឈរញ័រខ្លួនចំប្រប់នៅខាងក្រោយខ្នង អ្នកកំលោះពោលសួរម៉ាត់ៗ៖
-ពូសួស! ឯណាលោកបង?
បុរសបានបម្រើឆ្លើយដោយទឹកភ្នែកអាណិតម្ចាស់ស្រី៖
-ទានប្រុសទៅថៃកាលពីព្រឹកមិញ! គាត់ចោលការងារនៅទីនោះយូរក្រែលដែរដោយសារអ្នកនាងតូចភីណាឈឺបានអ្នកនាងចេញពីពេទ្យភ្លាមគាត់ឆ្លៀតទៅភ្លាម! គាត់ថាស្អែករសៀលត្រឡប់មកវិញហើយ!
វគ្គទី១១
វត្ថុតាងចុងក្រោយ
….លោកកុសលចូលមកកាន់ច្រកទ្វារប្រលានយន្តហោះដោយទឹកមុខរលះរលាំង។ វិទូនិងប៉ូលិសពីរបីនាក់ទៀតនៅទីនោះស្រាប់ដើរតម្រង់មករកគាត់ហើយពួកគេបាននាំបុរសអភិជនឡើងរថយន្តដែលបញ្ឆេះចាំជាស្រេច។
ឡានបោលចេញសឹងមិនទាន់ បុរសអភិជនហើបមាត់សួរភ្លាម៖
-ប្រពន្ធខ្ញុំកើតអី?
កំលោះអនាគតប្អូនថ្លៃនៅស្ងៀម តែគូកនគេម្នាក់ងើបមុខតបមករកលោកកុសលដោយម៉ឺងម៉ាត់៖
-ខ្ញុំជាពេទ្យកោសល្យវិច័យ! ខ្ញុំឆ្លើយនឹងសំណួរលោកចុះ! អ្នកស្រីកុលាបមានស្ថានភាពចេញដំបៅរលួយពេញទាំងខ្លួន ថ្លើមនិងសរីរាង្គខាងក្នុងផ្សេងទៀតមានជាតិពុលជ្រៀតចូល៨០ភាគរយ! ស្ថានភាពគាត់មិនខុសពីស្ត្រីបម្រើលោកដែលឈ្មោះម៉ាប់នោះទេ! គឺបានប៉ះពាល់ផ្ទាល់ជាមួយសារធាតុគីមីអ្វីម្យ៉ាងដ៏សាហាវ!
លោកកុសលប្ដូរទឹកមុខ គាត់ងាកសម្លឹងទៅតាមដងផ្លូវដែលរថយន្តកំពុងបោលកាត់ គាត់និយាយស្រងូត៖
-ខ្ញុំចង់ជួបនាង!
ប៉ូលិសម្នាក់ផ្សេងទៀតនិយាយកាត់ផូង៖
-សុំទោស! ពួកខ្ញុំត្រូវនាំលោកទៅសាកសួរនៅប៉ុស្តិ៍!
សូមរង់ចាំតាមដានអានភាគបន្តនៅថ្ងៃចន្ទសប្ដាហ៍ក្រោយនេះ...
ប្រភព : សប្បាយ
