ម៉ោង១២អធ្រាត្រ នៅសង្កាត់លេខ១ (ភាគទី៦)
ភាគទី៦
ភីណាដៀងភ្នែករិះគិត នាងយល់ថាបងថ្លៃខ្លួនដាច់ខ្យល់ស្លាប់ហើយបែរជារស់ឡើងវិញ គឺជារឿងខុសពីប្រក្រតីទៅហើយ ពេលនេះសភាពរស់នៅរបស់គាត់បានប្ដូរផ្លាស់ទៅជាចម្លែកយ៉ាងនេះទៀត កាន់តែបង្កើតនូវក្ដីងឿងឆ្ងល់ខ្លាំងឡើងៗក្នុងចិត្តនាង នាងរឹតតែយល់ទៅទៀតថាបងថ្លៃខ្លួនម្នាក់នេះចំជាលាក់នូវអាថ៌កំបាំងណាមួយដែលខ្លួន គិតមិនយល់ទាល់តែសោះ។ ភ្លាមនោះនាងស្រមៃដល់ស្នាមញញឹមត្រជាក់ស្រឹបដែលគាត់ញញឹមមកកាន់នាងឯមាត់បន្ទប់គេងកាលពីយប់ម្សិល ស្នាមញញឹមដែលគ្មានលក្ខណៈដូចទៅនឹងស្នាមញញឹមរបស់មនុស្សធម្មតាសោះ គាត់មានរូបរាងជាបងថ្លៃរបស់ខ្លួនមែន ប៉ុន្តែកាយវិការបានផ្លាស់ប្ដូរស្ទើរតែទាំងអស់ទៅហើយ នាងបានផ្លាស់ប្ដូរស្ទើរតែទាំងអស់ទៅហើយ នាងនៅតែយល់ថាបងថ្លៃពិតប្រាកដរបស់ខ្លួន បានបាត់បង់ទៅតាំងតែពីយប់ដែលមានភ្លៀងធំនោះម្ល៉េះ។
ខណៈនោះនាងងាកទៅរកអ្នកបម្រើចំណាស់ ដោយពោលសួរពីរឿងផ្សេង៖
-មីងអួន! មីងមានសំគាល់ឃើញទេថាអ្នកម្ដុំនេះគេពុំសូវមកក្បែរផ្ទះយើងប៉ុន្មានទេ មែនទេ?
អ្នកបម្រើចំណាស់សញ្ជឹងគិតបណ្ដើរងក់ក្បាលផ្ងក់ៗ ឆ្លើយតបបណ្ដើរ៖
-មែន! នៅផ្លូវខាងដើមមនុស្សអ៊ូអរណាស់ ប៉ុន្តែដូចជាគ្មានអ្នកណាមកក្បែរម្ដុំផ្ទះយើងសោះ ព្រឹកអញ្ចឹងនៅមានគេទៅមកខ្លះ ចាប់ពីរសៀលទៅស្ងាត់ច្រៀប!
ភីណាសួរវិញភ្លាមដែរ៖
-មីងឧស្សាហ៍ចេញទៅក្រៅ មានធ្លាប់ឮគេនិយាយអំពីផ្ទះយើងដែរទេ?
អ្នកអួនគ្រវីក្បាល គាត់បន្លឺតប៖
-ទេ! ខ្ញុំចេញក៏ចេញផុត ចូលក៏ចូលផុត មិនដែលឮអ្នកណានិយាយអីទេ ប៉ុន្តែ អុះ! ខ្ញុំនឹកឃើញហើយនាងតូច។
ភីណាបើកភ្នែកមូលក្លុំសម្លឹងអ្នកបម្រើចំណាស់ទាំងមាត់ពោលសួរយ៉ាងរហ័ស៖
-រឿងអីទៅមីង?
អ្នកបម្រើរូបនោះប្រញាប់ប្រញាល់ឆ្លើយភ្លាម៖
-កាលទើបនឹងរើមកនៅបានពីរបីថ្ងៃ ខ្ញុំ និងអ្នកម៉ាប់ចេញទៅចាក់សំរាម គាប់ជួនបានជួបបងស្រីម្នាក់គាត់នៅក្បែរជិតខាងយើងនេះដែរ គាត់សួរមកខ្ញុំថាមកនៅប៉ុន្មានថ្ងៃហើយ មានដែលឃើញអ្វីទេ? ខ្ញុំ និងអ្នកម៉ាប់ឆ្ងល់ដែរ គេសួរអញ្ចឹង កាលណោះអ្នកម៉ាប់មានសួរទៅបងស្រីនោះវិញដែរថា “ឃើញអ្វីទៅ?” ប៉ុន្តែស្រាប់តែបងស្រីនោះលែងតបម្នីម្នាដើរចេញទៅបាត់។ ក្រោយមិនដែលឮអ្នកណានិយាយអីទេ! អ្នកជិតខាងម្ដុំនេះចំជាចម្លែកណាស់នាងតូច ថ្ងៃមួយនោះខ្ញុំ និងអ្នកម៉ាប់ឡើងទៅហាលខោអាវនៅខាងលើ ជ្រុលដៃធ្វើជ្រុះឈើដែលដាក់ធ្វើជាស្នួឮសូរបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ ក៏ស្រាប់តែក្រឡេកទៅឃើញផ្ទះប៉ុន្មានក្បែរយើងនេះ គេបិទបង្អួចគ្រាំងៗ ខ្ញុំគិតថាអ្នកនៅផ្ទះជាប់យើងទាំងប៉ុន្មាននេះដូចជាចម្លែកយ៉ាងម៉េចទេ។
ភីណាពោលសួរទៅកាន់អ្នកបម្រើវិញ៖
-យើងធ្លាប់ធ្វើអ្វីប៉ះពាល់ទៅលើគេដែរ?
-អត់មានទេ! អត់មានសោះនាងតូច!
ភីណានៅស្ងៀមដោយសញ្ជឹងគិត ខណៈនោះអ្នកបម្រើរូបនោះពោលរបៀបភ្ញាក់៖
-យី! ភ្លេចទឹកដាំចោលផង ខ្ញុំចូលទៅមើលទឹកសិន!
អ្នកបម្រើរូបនោះចូលទៅចង្ក្រានបាត់ ភីណាក្រោកដើរចេញមកសួនផ្កាខាងក្រៅផ្ទះ នាងសញ្ជឹងគិតពីរឿងដែលអ្នកបម្រើបានរៀបរាប់អម្បាញ់មិញ នាងក្រមុំងើបមុខសម្លឹងគេហដ្ឋានអ្នកជិតខាងដែលនៅអមសងខាង បង្អួចទាំងនោះពិតជាបានបិទជិតទាំងអស់មែន ភីណានៅតែមិនយល់ថា ហេតុអ្វីបានជាផ្ទះខ្លួនក្លាយកន្លែងអ្នកផងមិនជិតស្និទ្ធយ៉ាងនេះ ឬមួយថាមានអ្វីម្យ៉ាងដូចក្មេងស្រីជំទង់នៅឯហាងបានប្រាប់មែន?
កំពុងដើរបណ្ដើរ លង់អារម្មណ៍ក្នុងការត្រិះរិះបណ្ដើរក៏ស្រាប់តែរបស់មួយប្លាតពីរបងម្ខាងចូលមកក្នុងបរិវេណផ្ទះរបស់នាង ដែលភីណាមើលស្គាល់ថានោះគឺជាបាល់មួយ។ នារីយល់ថាទំនងជាអ្នកជិតខាងក្បែរនេះបានលេងបណ្ដាលឲ្យប្លាតមកដោយអចេតនាហើយទើបនាងរេសម្លឹងទៅបាល់ដែលរមៀលលើដីមកក្បែរជើង ហើយឈ្ងោកបម្រុងនឹងរើស ប៉ុន្តែភ្លាមនោះចុងកន្ទុយភ្នែកដូចជាមានអារម្មណ៍ថាមានគេម្នាក់កំពុងឡើងពីរបងម្ខាងអើតមុខសម្លឹងមក។ ភីណាងាកសម្លឹងទៅទីនោះយ៉ាងរហ័ស នាងឃើញក្មេងប្រុសម្នាក់ក្នុងវ័យប្រមាណ ៥ ឬ៦ឆ្នាំបើកភ្នែកភ្លឹះៗ សម្លឹងមកនាង បន្ទាប់មកភ្នែកដៀងសម្លឹងមកបាល់ដែលនៅលើដីនៅឡើយ។ ភីណាយល់ថាក្មេងប្រុសមានបំណងចង់រើសបាល់របស់គេ ក៏ពោលទៅកាន់ស្វាគមន៍ដោយញញឹម៖
-បាល់របស់អូនឯង?
ក្មេងប្រុសឆ្លើយតបភ្លាមដែរ៖
-បាទ!
ភីណាឱនរើសបាល់មកកាន់ដោយញញឹមដដែលងាកសម្លឹងទៅក្មេងតូច នាងពោលសួរបន្ថែម៖
-ចុះអូនឯងលេងបាល់ជាមួយអ្នកណា?
ក្មេងតូចក្របួចមាត់តបដោយទឹកមុខស្ងួត៖
-លេងម្នាក់ឯង!
ភីណាបើកភ្នែកមួលក្រឡង់សម្លឹងទៅក្មេងតូចដោយកាន់បាល់នៅនឹងដៃ ដើរចូលទៅជិតវាផង៖
-លេងតែម្នាក់ឯងទេ? ម៉េចហ្នឹងសប្បាយទៅ? អ៊ីចេះចុះ ចាំបងលេងជាមួយអូខេ?! យើងលេងជាមួយគ្នាទៅ ព្រមអត់?
ក្មេងតូចធ្វើភ្នែកម៉ក់ៗ សម្លឹងមកភីណារបៀបគិតមុនជឿជាក់។ យល់ចិត្ត ទើបនាងញញឹមពោលប្រាប់សាជាថ្មី៖
-អូនមកខាងណេះមក! មកខាងណេះលេងជាមួយបងណា៎!
ក្មេងតូចហើបមាត់តបវិញភ្លាម៖
-បងស្រីចេះលេងបាល់មែន?
ភីណាញញឹម នាងបន្លឺតបភ្លាមដែរ៖
-ចេះ! រឿងអីថាមិនចេះ! តែអូនឆ្លងមកខាងណេះមក!
ក្មេងតូចញញឹមស្រស់ ភីណាឃើញក្មេងនោះចុះពីរបងបាត់ទៅ។ នាងដឹងថាគឺកំពុងតែដើរមកផ្ទះខ្លួន ដូច្នេះទើបនាងដើរទៅឈរចាំឯមាត់ទ្វារជាស្រេច។ មួយខណៈគឺក្មេងប្រុសរត់សំដៅមកមែន។
នាងនាំក្មេងប្រុសចូលក្នុងបរិវេណផ្ទះ ទាំងពោលប្រាប់វា៖
-យើងទៅលេងទីធ្លាខាងក្រោយណា អូនញ៉ាំទឹកក្រូចទេ ចាំបងហៅគេយកឲ្យញ៉ាំ អូខេ?
ក្មេងតូចញញឹមស្រស់ហើយងក់ក្បាលញាប់ស្អេក ប៉ុន្តែមិនទាន់បានឆ្លើយតបថាយ៉ាងណាផង ក៏ស្រាប់តែភ្លាមនោះឮសូរសំឡេងរន្ធត់លាន់មកឯមាត់ទ្វាររបង៖
-ស្លាប់ហើយកូន! មកវិញ មកវិញភ្លាម! ម៉េចក៏មកលេងទីនេះ?
ភីណាសម្លឹងទៅស្ត្រីម្ចាស់សំឡេងដោយក្ដីងឿងឆ្ងល់។ នាងយល់ថាគាត់មានអាការទំនងជាភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងកាលបើគាត់ឃើញកូនគាត់ចូលមកដល់ផ្ទះនាង។ ខណៈនារីអភិជនស្រឡាំងកាំង ស្ត្រីជាម្ដាយក្មេងដែលមិនត្រឹមតែមិនខ្វល់ញញឹមស្វាគមន៍នាង គឺថែមទាំងស្ដីបន្ទោសទៅកាន់ក្មេងតូចចាស់ដៃ៖
-ម៉ែប្រាប់ថាម៉េច? អ្ហះ? ថាកុំឲ្យមកលេងក្បែរនេះ ម៉េចមិនស្ដាប់ម៉ែ?
ភីណាសម្លឹងទៅកុមារតូចដែលកំពុងជ្រប់មុខរបៀបទទួលកំហុស។ នាងយល់ថាមិនសមហេតុផលសោះដែលអ្នកស្រីម្ដាយធ្វើទៅលើកូនគាត់របៀបនេះ នាងចង់និយាយហេតុផលពន្យល់គាត់ ប៉ុន្តែមិនទាន់បានហើបមាត់ផង គាត់អូសដៃកុមារតូចដើរលឿនស្លេវចេញទៅរកតែនាងក្រមុំហាមិនទាន់សូម្បីមួយសំឡេង។
ភីណាបែរខ្នងដើរចូលមកខាងក្នុងវិញយឺតៗ ខណៈដែលនាងនៅតែឮសំឡេង ស្ត្រីដដែលបន្តរអ៊ូបន្ទោសកូនប្រុស៖
-កូនឯងម៉េចមិនស្ដាប់ម៉ែ? ម៉េចក៏ទៅលេងផ្ទះហ្នឹង? ចាំមើលបើថ្ងៃក្រោយកូនទៅផ្ទះហ្នឹងទៀត ម៉ែនាំកូនទៅនៅផ្ទះយាយឯងរហូតហើយ!
ភីណានៅសម្ងំស្ងៀមស្ដាប់ពាក្យសម្ដីរបស់ស្ត្រីម្ដាយក្មេងប្រុសដែលកំពុងបន្ទោសកូនឯរបងម្ខាង ខណៈនោះនាងឮក្មេងនោះពោលតបទៅកាន់ម្ដាយ៖
-ម៉ែ! ម៉ែថាផ្ទះនោះមានខ្មោច តែកូនទៅអម្បាញ់មិញអត់ឃើញខ្មោចផង!
សំឡេងពីរនាក់ម្ដាយ និងកូនកាន់តែឆ្ងាយៗទៅ តាមមើលគឺពួកគេចូលផុតទៅក្នុងផ្ទះទៅហើយ ប៉ុន្តែពាក្យថា “ផ្ទះនោះមានខ្មោច” របស់ក្មេងប្រុសអម្បាញ់មិញដែលនិយាយទៅកាន់ម្ដាយ នៅតែលាន់រងំនៅក្នុងត្រចៀកនាងក្រមុំនៅឡើយ ភីណាកាន់តែយល់ច្បាស់ជាងមុនថា ម៉េចបានជាអ្នកជិតខាងទាំងនោះនៅក្នុងសភាពដាច់ឆ្ងាយពីគ្រួសារខ្លួនម្ល៉េះ សូម្បីតែទំនាក់ទំនងបន្តិចបន្តួចក៏មិនដែលមានដែរ។
នាងក្រមុំកាន់បាល់ដើរមួយៗចូលក្នុងផ្ទះដោយអារម្មណ៍តានតឹង។ ពេញមួយថ្ងៃនាងអង្គុយត្រិះរិះមិនអស់មិនហើយពីលំនៅឋានរបស់ខ្លួន ម៉េចក៏ពួកគេនាំគ្នានិយាយពីផ្ទះខ្លួនបែបនេះ? មានខ្មោច? គួរតែជឿ ឬក៏គួរបន្ទោស?
ល្ងាចនេះបងប្រុសនាងមិនបានត្រឡប់មកផ្ទះអាស្រ័យបាយទេ ព្រោះថាគាត់ជាប់ទៅទទួលទានជាមួយភ្ញៀវ ដើម្បីទំនាក់ទំនងការងារជំនួញ ក្នុងផ្ទះសល់តែភីណា និងស្រីជាបងថ្លៃប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែពេញមួយថ្ងៃមកនេះអ្នកស្រីវ័យក្មេងមិនបានចុះមកជាន់ខាងក្រោមសោះ សូម្បីតែពេលបាយទាំងពីរលើកក៏ដោយ។
ទោះបរិយាកាសផ្ទះមានភាពចម្លែកយ៉ាងនេះក្ដី ប៉ុន្តែភីណានៅតែមិនរវល់ ត្បិតអីនាងក៏មិនចង់ជួបមុខបងថ្លៃដែលនាងយល់ថា “គួរឲ្យសង្ស័យ” នេះឡើយ។
នាងទទួលទានបាយតែម្នាក់ឯងគត់ រហូតដល់មេឃងងឹតបន្តិចស្រស់ស្រីឡើងទៅសម្ងំអានសៀវភៅក្នុងបន្ទប់ឯជាន់ខាងលើ។ បរិយាកាសស្ងាត់ស្ងៀមចេះតែកន្លងទៅមុខ រហូតដល់យប់ងងឹតមែនទែន ទើបភីណាដកភ្នែកពីសៀវភៅក្រោកពត់ខ្លួនពត់ប្រាណបម្រុងបើកទូរទស្សន៍មើលតែអផ្សុក ប៉ុន្តែភ្លាមនោះស្រាប់តែត្រចៀកដូចជាបានឮសម្រិបជើងមនុស្សរត់រសឹបឯក្រៅបន្ទប់។
ភីណាផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ដោយក្ដីងឿងឆ្ងល់ នាងដឹងថាខ្លួនមិនច្រឡំទេ ខាងក្រៅពិតជាមានមនុស្សកំពុងរត់មែន ណាមួយសម្រិបជើងដូចជាមានច្រើនគ្នាទៀតផង ភីណាត្រិះរិះដោយប្រយ័ត្នប្រយែង បងប្រុសខ្លួនមិនទេ ស្នូរជើងរត់រសឹបខាងក្រៅបន្ទប់តើជាអ្នកណាទៅ? អ្នកបម្រើក៏មិនសមថាហ៊ានឡើងមកជាន់ខាងរត់ឆ្លេឆ្លាក្នុងវេលាយប់ស្ងាត់អញ្ចឹងដែរ ប៉ុន្តែបើមិនមែនជាសម្រិបជើងរបស់សមាជិកក្នុងផ្ទះ តើជារបស់អ្នកណាទៅវិញ?
អារម្មណ៍ភ្ញាក់ផ្អើលមួយលេចភ្លែតដោយស្វ័យប្រវត្តិក្នុងចិត្តមាណវី នាងនឹកដល់សម្ដីក្មេងស្រីជំទង់ដែលនិយាយដោយទឹកមុខបារម្ភប្រាប់នាងថា ”ផ្ទះនោះមានខ្មោច” ភីណាដឹងថាចុងដៃខ្លួនកំពុងចាប់ផ្ដើមត្រជាក់ដូចទឹកកក ឯបេះដូងក៏កំពុងលោតញាប់រន្ថាន់ដែរ រួមជាមួយគ្នានោះសម្រិបជើងខាងក្រៅនៅតែឮរសឹបចុះឡើងមិនព្រមបាត់សោះ ភីណាផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ផង បែកញើសជោគរាងកាយដោយក្ដីសង្ស័យផង នាងក្រមុំសម្ងំស្ងៀមដោយតាំងចិត្តថា មកពីអារម្មណ៍ខ្លួនមិននឹងនទេ នាងប្រឹងតាំងចិត្តមួយដងជាពីរដង ប្រាប់ខ្លួនឯងថាលើលោកនេះគ្មានខ្មោចពីណាមកទេ។ សម្រិបជើងរត់ខាងក្រៅដែលខ្លួនឮអម្បាញ់មិញ គឺជាសូរមែកឈើទង្គិចគ្នាក្រោមកម្លាំងខ្យល់តែប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែសូរសម្រិបជើងនៅតែរត់ចុះឡើងទៅមកមិនឈប់ឡើយ ខាងក្រៅបន្ទប់ប្រាកដជាមានគេកំពុងរត់ចុះឡើងៗមែន កាន់តែឮក៏កាន់តែនៅមិនសុខ នាងមិនមែនស្ទុះមកទទូរភួយសម្ងំសុខនោះទេ ប៉ុន្តែបែរជាលូកដៃមួលសោទ្វារបន្ទប់បើកយឺតៗ ឈានមួយជំហានហើយមួយជំហានទៀត មកខាងក្រៅបន្ទប់។
កណ្ដាលបរិយាកាសស្ងាត់ជ្រងំនៃភូមិឋានធំល្វឹង ស្រស់ស្រីភ្នែកសម្លឹងជុំវិញទីនោះដោយបេះដូងលោតក្ដុកក្ដាក់ដូចគេទូងស្គរ នាងសម្លឹងដល់មាត់ទ្វារបន្ទប់បងប្រុសខ្លួន បន្ទាប់មកបន្ទប់វត្ថុបុរាណ បន្ទប់ធ្វើការរបស់បងប្រុស បន្ទប់ដាក់សៀវភៅ ទ្វារទាំងនោះសុទ្ធតែបិទជិតឈឹងទាំងអស់ រកមើលស្រមោលមនុស្សម្នាក់ក៏មិនឃើញដែរ ភីណាថយក្រោយក្រាកៗមកប៉ះនឹងទ្វារបន្ទប់វិញ អារម្មណ៍ទាំងមូលដូចជាច្រាស់ច្រាល់ក្នុងសភាពភ័យខ្លាចច្រើនជាងមុន ទោះបីថាសូរសម្រិបជើងលែងមានឮទៀតក៏ដោយ។
ស្រស់ស្រីយកដៃជូតតំណក់ញើសដែលស្រក់មកលើថ្ងាសមិនឈប់ឈរ អម្បាញ់មិញពិតជាបានឮសម្រិបជើងមនុស្សច្បាស់លាស់ណាស់ ពេលនេះម៉េចក៏បែរជាស្ងាត់ជ្រងំយ៉ាងនេះ? មានគេកំពុងលលេងជាមួយខ្លួនទេដឹង?
វាំងននឯបង្អួចធំខាងកើតកំពុងបំប៉ើងខ្លួនយ៉ាងខ្ពស់តាមកម្លាំងខ្យល់ដែលបក់មកយ៉ាងសន្ធាប់ពីខាងក្រៅ ភីណាទទួលអារម្មណ៍ថាក្រៅពីការភ័យខ្លាច នៅមានក្ដីមួហ្មងបង្កប់ក្នុងចិត្តទៀតផងដែរ នាងកំពុងបន្ទោសស្ងាត់ៗក្នុងចិត្តថា ម៉េចក៏អ្នកបម្រើអស់នេះធ្វេសប្រហែសចំហបង្អួចចោលយ៉ាងនេះ? នាងក្រមុំដើរសំដៅទៅកាន់មាត់បង្អួច លូកដៃទាញផ្ទាំងបង្អួចកញ្ចក់បិទមកវិញ។
ដងខ្លួនទាំងមូលប៉ះជាមួយនឹងខ្យល់ត្រជាក់គួរឲ្យស្រៀវស្រាញណាស់ ហៀបនឹងដើរសំដៅមកកាន់បន្ទប់វិញទៅហើយ ក៏ស្រាប់តែភ្លាមនោះចុងកន្ទុយភ្នែកបានវាត់ទៅប៉ះនឹងស្រមោលអ្វីម្យ៉ាងឯជណ្ដើរ ដែលឡើងបន្តទៅរានហាលខាងលើ ភីណានៅទ្រឹងមួយកន្លែងទាំងទ្រូងលោតដុកដាក់ៗ នាងនៅមិនទាន់ហ៊ានដៀងភ្នែកសម្លឹងទៅនៅឡើយ ប៉ុន្តែនាងបានកំណត់ដោយជឿជាក់ក្នុងចិត្តរួចជាស្រេចហើយថា នៅទីនោះស្រមោលដែលខ្លួនបានប្រទះនោះ គឺ ប្រាកដជាវត្ថុមានជីវិតពិតណាស់ បាតដៃទាំងគូដែលទទឹកជោកទៅដោយតំណក់ញើស បានក្ដាប់យ៉ាងណែន ប៉ុន្តែនាងនៅមិនទាន់មានសេចក្ដីក្លាហានគ្រប់គ្រាន់នឹងងាកសម្លឹងឲ្យចំទៅទីនោះសោះ។
ក្នុងស្ថានភាពរបៀបនេះ ត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចក៏នាងមិនដឹងដែរ ចង់ស្រែកក៏មិនទាន់ប្រាកដថាស្រែកចេញសំឡេងឡើយ ព្រោះថាសភាពរន្ធត់ញាប់ញ័រកំពុងរុករានទន្ទ្រានរាងកាយនាងរាងកាយយ៉ាងខ្លាំងក្លាបំផុតទៅហើយ។ ប៉ុន្តែ មនុស្សយើងគឺចម្លែកត្រង់ម្យ៉ាង អ្វីដែលពិបាកទទួលយកបំផុតក៏បែរជាចូលចិត្តសម្លឹងមើលបំផុតដែរ ភីណាស្ថិតក្នុងសភាពតឹងតែងបំផុតក៏បែរជាមានសន្ទុះចិត្តចម្លែក អ្វីម្យ៉ាងមកជំរុញឲ្យនាងបែរខ្លួនងាកសម្លឹងទៅកាន់មាត់ជណ្ដើរឡើងទៅរានរាលនោះភ្លាមដែរ ប៉ុន្តែលើកនេះស្រមោលដែលខ្លួនប្រទះឃើញអម្បាញ់មិញ បែរជាបាត់សូន្យដូចកាលដែលត្រចៀកបានឮសម្រិបជើងអញ្ចឹងដែរ។
ម្ដងនេះលែងគិតច្រើនទៀតហើយ នាងក្រមុំលើកសំពត់រាត្រីឲ្យខ្ពស់ផុតកជើងរត់វឹងយ៉ាងរហ័សចុះតម្រង់ទៅកាន់ជាន់ខាងក្រោមភ្លាម នាងរត់បណ្ដើរមាត់ស្រែកបណ្ដើរ៖
-មីងអួន! មីងម៉ាប់! មីងអួន!?
សូរសម្រែករបស់តរុណីវ័យក្មេងលាន់រំពងគេហដ្ឋានដែលធំទូលាយហើយស្ងាត់ជ្រងំ អ្នកបម្រើចំណាស់ទាំងពីររត់ចេញពីកន្លែងសម្រាកសំដៅមកកាន់ផ្ទះធំ កាលបើឮសម្រែកឆោឡោដោយក្ដីតក់ស្លុតរបស់តរុណីវ័យក្មេង។ ជាមួយគ្នានោះដែរសូហ្វ័រចំណាស់ដែលកំពុងសម្រាកខាងក្រោយផ្ទះក៏ស្ទុះចូលមកដែរ។ គាត់ទាំងបីឈរសម្លឹងនាងក្រមុំភីណាដែលកំពុងប្រកបដោយទឹកមុខភិតភ័យរត់ចុះយ៉ាងរហ័សមកពីជាន់ខាងលើ មីងអួនដែលជាអ្នកថែទាំជិតស្និទ្ធនឹងនាងក្រមុំជាងគេ គាត់ស្ទុះមករកនាងដោយពោលសួរយ៉ាងរហ័ស៖
-នាងតូច មានរឿងអី? មានរៀងអី? មានរឿងអីហ្នឹងនាងតូច?
ភីណាដែលប្រកបដោយទឹកមុខស្វាយល្អូកពោលតបដោយសំឡេងញ័ររន្ធត់៖
-ខ្មោច ខ្មោចលង ខ្មោចលង មីង!
មីងអួនបង្ហាញទឹកមុខងឿងឆ្ងល់ ប៉ុន្តែគាត់នៅមិនទាន់ពោលសួរយ៉ាងណានៅឡើយ ស្រាប់តែមីងម៉ាប់ដែលនៅឈរកណ្ដាលបន្ទប់ពោលសួរវិញ៖
-នាងតូច យល់សប្ដិអាក្រក់មែនទេ?
សូមរង់ចាំតាមដានអានភាគបន្តនៅថ្ងៃអង្គារស្អែកនេះ....
ប្រភព : សប្បាយ
