កសិកម្មថ្មី ក្រោយបាត់ដីកេរដំណែល
មណ្ឌលគីរី:
ទោះបីជាជនជាតិព្នងសប្បាយចិត្តនឹងការទទួលបានវគ្គបណ្តុះបណ្តាលជំនាញ
ជាច្រើន ពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល និងអាជ្ញាធរខេត្តក្តី
ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែបារម្ភ
នឹកស្រណោះអាលោះអាល័យដីកេរដំណែលដែលពួកគេធ្លាប់ធ្វើតាំងពីដូនតាមក
។
ដំបូលស័ង្កសី ជញ្ជាំងឈើ ផ្ទះដែលមានទំហំប្រហែលជាបួនម៉ែត្របួនជ្រុងហ៊ុំព័ទ្ធទៅដោយដំណាំ កសិកម្មពណ៌បៃតង ដូចជា ដើមស្រការនាគ ស្ពៃខ្មៅ ជីរណា ដើមខ្ទឹម ល្ពៅ ននោង ខ្ញី សណ្តែកគួ ស្លឹកគ្រៃ។ នេះគឺផលដំណាំនៃការធ្វើចម្ការបែបទំនើប របស់កសិករ ធឿន ខឿន ជាជនជាតិភាគតិចព្នងនៅក្នុងភូមិពូឆប ខេត្តមណ្ឌលគីរី បន្ទាប់ពីបុរសជនជាតិភាគតិចរូបនេះទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលពីរបៀបធ្វើ កសិកម្មបែបទំនើបជាលក្ខណៈគ្រួសារ ពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយដែលមានឈ្មោះថា“អង្គការភូមិខ្ញុំ”។
“ អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានចាប់ផ្តើមធ្វើការបណ្តុះបណ្តាលជនជាតិភាគតិច ប្រមាណជា៤០០គ្រួសារដើម្បីអោយពួកគេចេះធ្វើកសិកម្មប្រចាំគ្រួសារ ក្នុងន័យលើកកម្ពស់ជីវភាពគ្រួសារក្រោយពេលដែលជនជាតិដើមភាគតិចប្រឈម នឹងការបាត់បង់ដីចម្ការដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលបានផ្តល់ដីសម្បទាន សេដ្ឋកិច្ចទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយចំនួនរួចមក។
ធ្លាប់តែធ្វើ ចម្ការដែលមានទំហំធំធេង និងវិលជុំ មិនមានលក្ខណៈជាកម្មសិទ្ធផ្ទាល់ខ្លួន កសិករ ធឿន ខឿន អាយុ ៣១ ជនជាតិភ្នង កំពុងអង្គុយនៅក្នុងផ្ទះឈើររបស់ខ្លួនបានរៀបរាប់អោយដឹងថា ពីមុនរូបគេធ្លាប់តែធ្វើចម្ការវិលជុំ ដែលជាប្រពៃណីរបស់ជនជាតិព្នង។ ចម្ការវិលជុំ គឺជាចម្ការឆ្ការព្រៃ និងបម្លាស់ទី ពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត ហើយចម្ការនេះមានចំងាយឆ្ងាយពីផ្ទះ។ គេត្រូវការធ្វើដំណើរប្រមាណជាពីរម៉ោងថ្មើជើងពីផ្ទះទៅកាន់ចម្ការ វិលជុំ។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ ដីចំការទាំងនេះ ត្រូវបានរួមតូចដោយសារការកាប់ទន្ទ្រានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដូចគ្នា ដើម្បីយកទៅលក់ឲ្យឈ្មួញ និងអ្នកខ្លះទៀត បានលួចធ្វើប័ណ្ណកម្មសិទ្ធ។ល។
ទោះបីជាសួនបន្លែរក្បែរ ផ្ទះអាចជួយពួកគេបានមួយគ្រាមែន ប៉ុន្តែវាអាចជួយសម្រួលបានត្រឹមតែមួយកម្រិតតូចប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកឯចម្ការវិលជុំជាលក្ខណៈគ្រួសារទ្រង់ទ្រាយធំទើបធ្វើឲ្យពួកគេ មានកម្រិតជីវភាពធូធារប្រសើរជាងមុន។ “ផ្ទះ និងម៉ូតូជិះនេះ បានមកពីការលក់ដំឡូងពីចម្ការវិលជុំរបស់ខ្ញុំ”។ នេះជាការលើកឡើងរបស់លោក ធឿន ខឿនដោយយកដៃចង្អុលទៅកាន់ម៉តូ។
បុរសជនជាតិព្នងលោក ធឿន ខឿន មានការសប្បាយចិត្ត នឹងរបរធ្វើចម្ការដំណាំក្បែរផ្ទះមែន ប៉ុន្តែព្រមពេលជាមួយគ្នា កសិករជនជាតិព្នងដែលមានកូនបីនាក់រូបនេះ បានសម្តែងក្តីបារម្ភថា៖“ខ្ញុំខ្លាចកូនៗរបស់ខ្ញុំមិនមានដី ធ្វើស្រែចម្ការតទៅថ្ងៃអានាគត ព្រោះ សព្វថ្ងៃនេះ ដីចម្ការមានទំហំរួមតូចជាងមុន។ ពីមុន ខ្ញុំមានដីប្រហែលជា១០ហិកតា។ តែមកដល់សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំនៅសល់ប្រហែលជា ២ហិកតាប៉ុណ្ណោះ”។ ដីនៅសល់៨ហិកតាទៀតត្រូវបានកាន់កាប់ដោយឈ្មួញ ឬដោយប្រជាពលរដ្ឋផ្សេងទៀត។
ដោយមើលឃើញពីការប្រែប្រួលនៃរបៀប រស់នៅ និងការប្រឈមនានារបស់ជនជាតិដើមភាគតិចនោះ អង្គការសង្គមស៊ីវិលមួយចំនួន ដូចជា “អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានសម្រេចផ្តល់ជំនាញផ្សេងៗដល់ប្រជាពលរដ្ឋជនជាតិភាគតិច ដូចជា បង្រៀនពួកគេអោយចេះសម្របខ្លួនទៅតាមរបៀបរស់នៅបែបសម័យថ្មី ចេះជំនាញកសិកម្មខ្លះ និងចេះ ជួយខ្លួនឯងបន្ទាប់ពីដីស្រែចម្ការរបស់ពួកគេត្រូវបានរំលោភបំពានពី សំណាក់ក្រុមហ៊ុននានា និងពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋដទៃទៀត។
លោក ខាំ ស៊ីងួន នាយកប្រតិបត្តិនៃ“អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានបញ្ជាក់ថា ប្រជាជនភាគតិចសព្វថ្ងៃ បាន និងកំពុងប្រឈមនឹងការបាត់បង់ដីធ្លីសម្រាប់ធ្វើចម្ការបែបប្រពៃណី របស់ពួកគេ ដូច្នេះដើម្បីឲ្យពួកគេអាចចិញ្ចឹមជីវិតបានប្រសើរ និងបង្ការការរំលោភបំពានដីរបស់ពួកគេ “អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានបង្រៀនជំនាញដល់ពួកគេដូចជា ការចុះបញ្ជីដីសហគមន៍ បង្រៀនធ្វើកសិកម្មតាមបែបទំនើប ការការពារអនុផលព្រៃឈើ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលតម្បាញ ការចិញ្ចឹមសត្វ និងស្វែងរកជ័រទឹកជាដើម។
កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ អង្គការសង្គមស៊ីវិលគឺជារឿងមួយ តែរដ្ឋាភិបាលក៏មិននៅឈរអោបដៃនៅស្ងៀមដែរ។ លោក ណយ ស្រូន ប្រធានមន្ទីការងារ បណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈប្រចាំខេត្តមណ្ឌលគីរី បានលើកឡើងថា រាជរដ្ឋាភិបាលបានបង្កើតយន្តការជាច្រើនសម្រាប់ជួយផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព គ្រួសារជនជាតិភាគតិចដែលធ្លាប់មានជម្លោះជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុននានា។ ជាក់ស្តែង មជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្តមណ្ឌលគីរី បានផ្តល់វគ្គអប់រំបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈដល់ប្រជាជនក្រីក្រ ក្នុងនោះក៏មានជនជាតិភាគតិចព្នងដែរ។ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលផ្តល់អោយដោយមជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្ត មណ្ឌលគីរីមានដូចជា៖ ជួសជុលម៉ូតូ សម្អាង តម្បាញ ជំនាញកសិកម្ម។ល។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកប្រធានមន្ទីកសិកម្មខេត្តមណ្ឌលគីរី បានកត់សម្គាល់ថា កន្លងមក ការផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចដល់ក្រុមហ៊ុនមិនប៉ះពាល់ដល់ដីកម្ម សិទ្ធរបស់ប្រជាពលរដ្ឋទេ តែវាប៉ះពាល់ដល់ដីសហគមន៍ដែលជាដីបម្រុងទុក។
លោក កែម ឡី អ្នកស្រាវជ្រាវឯករាជ្យនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានបញ្ជាក់ថា ប្រទេសកម្ពុជាមានជនជាតិភាគតិចជាង៤ម៉ឺន៥ពាន់គ្រួសារ និងមានប្រជាពលរដ្ឋជាង២០ម៉ឺននាក់រស់នៅក្នុងខេត្តក្រុងចំនួន១៥ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ សម្រាប់លោក កែម ឡី ជនជាតិភាគតិចស្ទើរទាំងអស់បានទទួលរងផលប៉ះពាល់តិចឬច្រើនដោយសារ នយោបាយផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចរបស់រដ្ឋាភិបាលទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជន ។
វគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈសម្រាប់ជនជាតិព្នង គឺជាមធ្យាបាយជួយសង្គ្រោះដល់ពួកគេមែន ប៉ុន្តែ ជនជាតិភាគតិចព្នងមួយចំនួននៅតែនឹងស្តាយស្រណោះដីចម្ការវិលជុំ និងដីអារក្សអ្នកតារបស់ពួកគេដដែល៕T/L
ដំបូលស័ង្កសី ជញ្ជាំងឈើ ផ្ទះដែលមានទំហំប្រហែលជាបួនម៉ែត្របួនជ្រុងហ៊ុំព័ទ្ធទៅដោយដំណាំ កសិកម្មពណ៌បៃតង ដូចជា ដើមស្រការនាគ ស្ពៃខ្មៅ ជីរណា ដើមខ្ទឹម ល្ពៅ ននោង ខ្ញី សណ្តែកគួ ស្លឹកគ្រៃ។ នេះគឺផលដំណាំនៃការធ្វើចម្ការបែបទំនើប របស់កសិករ ធឿន ខឿន ជាជនជាតិភាគតិចព្នងនៅក្នុងភូមិពូឆប ខេត្តមណ្ឌលគីរី បន្ទាប់ពីបុរសជនជាតិភាគតិចរូបនេះទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលពីរបៀបធ្វើ កសិកម្មបែបទំនើបជាលក្ខណៈគ្រួសារ ពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយដែលមានឈ្មោះថា“អង្គការភូមិខ្ញុំ”។
“ អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានចាប់ផ្តើមធ្វើការបណ្តុះបណ្តាលជនជាតិភាគតិច ប្រមាណជា៤០០គ្រួសារដើម្បីអោយពួកគេចេះធ្វើកសិកម្មប្រចាំគ្រួសារ ក្នុងន័យលើកកម្ពស់ជីវភាពគ្រួសារក្រោយពេលដែលជនជាតិដើមភាគតិចប្រឈម នឹងការបាត់បង់ដីចម្ការដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលបានផ្តល់ដីសម្បទាន សេដ្ឋកិច្ចទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយចំនួនរួចមក។
ធ្លាប់តែធ្វើ ចម្ការដែលមានទំហំធំធេង និងវិលជុំ មិនមានលក្ខណៈជាកម្មសិទ្ធផ្ទាល់ខ្លួន កសិករ ធឿន ខឿន អាយុ ៣១ ជនជាតិភ្នង កំពុងអង្គុយនៅក្នុងផ្ទះឈើររបស់ខ្លួនបានរៀបរាប់អោយដឹងថា ពីមុនរូបគេធ្លាប់តែធ្វើចម្ការវិលជុំ ដែលជាប្រពៃណីរបស់ជនជាតិព្នង។ ចម្ការវិលជុំ គឺជាចម្ការឆ្ការព្រៃ និងបម្លាស់ទី ពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត ហើយចម្ការនេះមានចំងាយឆ្ងាយពីផ្ទះ។ គេត្រូវការធ្វើដំណើរប្រមាណជាពីរម៉ោងថ្មើជើងពីផ្ទះទៅកាន់ចម្ការ វិលជុំ។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ ដីចំការទាំងនេះ ត្រូវបានរួមតូចដោយសារការកាប់ទន្ទ្រានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដូចគ្នា ដើម្បីយកទៅលក់ឲ្យឈ្មួញ និងអ្នកខ្លះទៀត បានលួចធ្វើប័ណ្ណកម្មសិទ្ធ។ល។
ទោះបីជាសួនបន្លែរក្បែរ ផ្ទះអាចជួយពួកគេបានមួយគ្រាមែន ប៉ុន្តែវាអាចជួយសម្រួលបានត្រឹមតែមួយកម្រិតតូចប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកឯចម្ការវិលជុំជាលក្ខណៈគ្រួសារទ្រង់ទ្រាយធំទើបធ្វើឲ្យពួកគេ មានកម្រិតជីវភាពធូធារប្រសើរជាងមុន។ “ផ្ទះ និងម៉ូតូជិះនេះ បានមកពីការលក់ដំឡូងពីចម្ការវិលជុំរបស់ខ្ញុំ”។ នេះជាការលើកឡើងរបស់លោក ធឿន ខឿនដោយយកដៃចង្អុលទៅកាន់ម៉តូ។
បុរសជនជាតិព្នងលោក ធឿន ខឿន មានការសប្បាយចិត្ត នឹងរបរធ្វើចម្ការដំណាំក្បែរផ្ទះមែន ប៉ុន្តែព្រមពេលជាមួយគ្នា កសិករជនជាតិព្នងដែលមានកូនបីនាក់រូបនេះ បានសម្តែងក្តីបារម្ភថា៖“ខ្ញុំខ្លាចកូនៗរបស់ខ្ញុំមិនមានដី ធ្វើស្រែចម្ការតទៅថ្ងៃអានាគត ព្រោះ សព្វថ្ងៃនេះ ដីចម្ការមានទំហំរួមតូចជាងមុន។ ពីមុន ខ្ញុំមានដីប្រហែលជា១០ហិកតា។ តែមកដល់សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំនៅសល់ប្រហែលជា ២ហិកតាប៉ុណ្ណោះ”។ ដីនៅសល់៨ហិកតាទៀតត្រូវបានកាន់កាប់ដោយឈ្មួញ ឬដោយប្រជាពលរដ្ឋផ្សេងទៀត។
ដោយមើលឃើញពីការប្រែប្រួលនៃរបៀប រស់នៅ និងការប្រឈមនានារបស់ជនជាតិដើមភាគតិចនោះ អង្គការសង្គមស៊ីវិលមួយចំនួន ដូចជា “អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានសម្រេចផ្តល់ជំនាញផ្សេងៗដល់ប្រជាពលរដ្ឋជនជាតិភាគតិច ដូចជា បង្រៀនពួកគេអោយចេះសម្របខ្លួនទៅតាមរបៀបរស់នៅបែបសម័យថ្មី ចេះជំនាញកសិកម្មខ្លះ និងចេះ ជួយខ្លួនឯងបន្ទាប់ពីដីស្រែចម្ការរបស់ពួកគេត្រូវបានរំលោភបំពានពី សំណាក់ក្រុមហ៊ុននានា និងពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋដទៃទៀត។
លោក ខាំ ស៊ីងួន នាយកប្រតិបត្តិនៃ“អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានបញ្ជាក់ថា ប្រជាជនភាគតិចសព្វថ្ងៃ បាន និងកំពុងប្រឈមនឹងការបាត់បង់ដីធ្លីសម្រាប់ធ្វើចម្ការបែបប្រពៃណី របស់ពួកគេ ដូច្នេះដើម្បីឲ្យពួកគេអាចចិញ្ចឹមជីវិតបានប្រសើរ និងបង្ការការរំលោភបំពានដីរបស់ពួកគេ “អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានបង្រៀនជំនាញដល់ពួកគេដូចជា ការចុះបញ្ជីដីសហគមន៍ បង្រៀនធ្វើកសិកម្មតាមបែបទំនើប ការការពារអនុផលព្រៃឈើ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលតម្បាញ ការចិញ្ចឹមសត្វ និងស្វែងរកជ័រទឹកជាដើម។
កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ អង្គការសង្គមស៊ីវិលគឺជារឿងមួយ តែរដ្ឋាភិបាលក៏មិននៅឈរអោបដៃនៅស្ងៀមដែរ។ លោក ណយ ស្រូន ប្រធានមន្ទីការងារ បណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈប្រចាំខេត្តមណ្ឌលគីរី បានលើកឡើងថា រាជរដ្ឋាភិបាលបានបង្កើតយន្តការជាច្រើនសម្រាប់ជួយផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព គ្រួសារជនជាតិភាគតិចដែលធ្លាប់មានជម្លោះជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុននានា។ ជាក់ស្តែង មជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្តមណ្ឌលគីរី បានផ្តល់វគ្គអប់រំបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈដល់ប្រជាជនក្រីក្រ ក្នុងនោះក៏មានជនជាតិភាគតិចព្នងដែរ។ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលផ្តល់អោយដោយមជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្ត មណ្ឌលគីរីមានដូចជា៖ ជួសជុលម៉ូតូ សម្អាង តម្បាញ ជំនាញកសិកម្ម។ល។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកប្រធានមន្ទីកសិកម្មខេត្តមណ្ឌលគីរី បានកត់សម្គាល់ថា កន្លងមក ការផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចដល់ក្រុមហ៊ុនមិនប៉ះពាល់ដល់ដីកម្ម សិទ្ធរបស់ប្រជាពលរដ្ឋទេ តែវាប៉ះពាល់ដល់ដីសហគមន៍ដែលជាដីបម្រុងទុក។
លោក កែម ឡី អ្នកស្រាវជ្រាវឯករាជ្យនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានបញ្ជាក់ថា ប្រទេសកម្ពុជាមានជនជាតិភាគតិចជាង៤ម៉ឺន៥ពាន់គ្រួសារ និងមានប្រជាពលរដ្ឋជាង២០ម៉ឺននាក់រស់នៅក្នុងខេត្តក្រុងចំនួន១៥ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ សម្រាប់លោក កែម ឡី ជនជាតិភាគតិចស្ទើរទាំងអស់បានទទួលរងផលប៉ះពាល់តិចឬច្រើនដោយសារ នយោបាយផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចរបស់រដ្ឋាភិបាលទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជន ។
វគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈសម្រាប់ជនជាតិព្នង គឺជាមធ្យាបាយជួយសង្គ្រោះដល់ពួកគេមែន ប៉ុន្តែ ជនជាតិភាគតិចព្នងមួយចំនួននៅតែនឹងស្តាយស្រណោះដីចម្ការវិលជុំ និងដីអារក្សអ្នកតារបស់ពួកគេដដែល៕T/L
មណ្ឌលគីរី:
ទោះបីជាជនជាតិព្នងសប្បាយចិត្តនឹងការទទួលបានវគ្គបណ្តុះបណ្តាលជំនាញ
ជាច្រើន ពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល និងអាជ្ញាធរខេត្តក្តី
ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែបារម្ភ
នឹកស្រណោះអាលោះអាល័យដីកេរដំណែលដែលពួកគេធ្លាប់ធ្វើតាំងពីដូនតាមក
។
ដំបូលស័ង្កសី ជញ្ជាំងឈើ ផ្ទះដែលមានទំហំប្រហែលជាបួនម៉ែត្របួនជ្រុងហ៊ុំព័ទ្ធទៅដោយដំណាំ កសិកម្មពណ៌បៃតង ដូចជា ដើមស្រការនាគ ស្ពៃខ្មៅ ជីរណា ដើមខ្ទឹម ល្ពៅ ននោង ខ្ញី សណ្តែកគួ ស្លឹកគ្រៃ។ នេះគឺផលដំណាំនៃការធ្វើចម្ការបែបទំនើប របស់កសិករ ធឿន ខឿន ជាជនជាតិភាគតិចព្នងនៅក្នុងភូមិពូឆប ខេត្តមណ្ឌលគីរី បន្ទាប់ពីបុរសជនជាតិភាគតិចរូបនេះទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលពីរបៀបធ្វើ កសិកម្មបែបទំនើបជាលក្ខណៈគ្រួសារ ពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយដែលមានឈ្មោះថា“អង្គការភូមិខ្ញុំ”។
“ អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានចាប់ផ្តើមធ្វើការបណ្តុះបណ្តាលជនជាតិភាគតិច ប្រមាណជា៤០០គ្រួសារដើម្បីអោយពួកគេចេះធ្វើកសិកម្មប្រចាំគ្រួសារ ក្នុងន័យលើកកម្ពស់ជីវភាពគ្រួសារក្រោយពេលដែលជនជាតិដើមភាគតិចប្រឈម នឹងការបាត់បង់ដីចម្ការដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលបានផ្តល់ដីសម្បទាន សេដ្ឋកិច្ចទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយចំនួនរួចមក។
ធ្លាប់តែធ្វើ ចម្ការដែលមានទំហំធំធេង និងវិលជុំ មិនមានលក្ខណៈជាកម្មសិទ្ធផ្ទាល់ខ្លួន កសិករ ធឿន ខឿន អាយុ ៣១ ជនជាតិភ្នង កំពុងអង្គុយនៅក្នុងផ្ទះឈើររបស់ខ្លួនបានរៀបរាប់អោយដឹងថា ពីមុនរូបគេធ្លាប់តែធ្វើចម្ការវិលជុំ ដែលជាប្រពៃណីរបស់ជនជាតិព្នង។ ចម្ការវិលជុំ គឺជាចម្ការឆ្ការព្រៃ និងបម្លាស់ទី ពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត ហើយចម្ការនេះមានចំងាយឆ្ងាយពីផ្ទះ។ គេត្រូវការធ្វើដំណើរប្រមាណជាពីរម៉ោងថ្មើជើងពីផ្ទះទៅកាន់ចម្ការ វិលជុំ។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ ដីចំការទាំងនេះ ត្រូវបានរួមតូចដោយសារការកាប់ទន្ទ្រានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដូចគ្នា ដើម្បីយកទៅលក់ឲ្យឈ្មួញ និងអ្នកខ្លះទៀត បានលួចធ្វើប័ណ្ណកម្មសិទ្ធ។ល។
ទោះបីជាសួនបន្លែរក្បែរ ផ្ទះអាចជួយពួកគេបានមួយគ្រាមែន ប៉ុន្តែវាអាចជួយសម្រួលបានត្រឹមតែមួយកម្រិតតូចប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកឯចម្ការវិលជុំជាលក្ខណៈគ្រួសារទ្រង់ទ្រាយធំទើបធ្វើឲ្យពួកគេ មានកម្រិតជីវភាពធូធារប្រសើរជាងមុន។ “ផ្ទះ និងម៉ូតូជិះនេះ បានមកពីការលក់ដំឡូងពីចម្ការវិលជុំរបស់ខ្ញុំ”។ នេះជាការលើកឡើងរបស់លោក ធឿន ខឿនដោយយកដៃចង្អុលទៅកាន់ម៉តូ។
បុរសជនជាតិព្នងលោក ធឿន ខឿន មានការសប្បាយចិត្ត នឹងរបរធ្វើចម្ការដំណាំក្បែរផ្ទះមែន ប៉ុន្តែព្រមពេលជាមួយគ្នា កសិករជនជាតិព្នងដែលមានកូនបីនាក់រូបនេះ បានសម្តែងក្តីបារម្ភថា៖“ខ្ញុំខ្លាចកូនៗរបស់ខ្ញុំមិនមានដី ធ្វើស្រែចម្ការតទៅថ្ងៃអានាគត ព្រោះ សព្វថ្ងៃនេះ ដីចម្ការមានទំហំរួមតូចជាងមុន។ ពីមុន ខ្ញុំមានដីប្រហែលជា១០ហិកតា។ តែមកដល់សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំនៅសល់ប្រហែលជា ២ហិកតាប៉ុណ្ណោះ”។ ដីនៅសល់៨ហិកតាទៀតត្រូវបានកាន់កាប់ដោយឈ្មួញ ឬដោយប្រជាពលរដ្ឋផ្សេងទៀត។
ដោយមើលឃើញពីការប្រែប្រួលនៃរបៀប រស់នៅ និងការប្រឈមនានារបស់ជនជាតិដើមភាគតិចនោះ អង្គការសង្គមស៊ីវិលមួយចំនួន ដូចជា “អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានសម្រេចផ្តល់ជំនាញផ្សេងៗដល់ប្រជាពលរដ្ឋជនជាតិភាគតិច ដូចជា បង្រៀនពួកគេអោយចេះសម្របខ្លួនទៅតាមរបៀបរស់នៅបែបសម័យថ្មី ចេះជំនាញកសិកម្មខ្លះ និងចេះ ជួយខ្លួនឯងបន្ទាប់ពីដីស្រែចម្ការរបស់ពួកគេត្រូវបានរំលោភបំពានពី សំណាក់ក្រុមហ៊ុននានា និងពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋដទៃទៀត។
លោក ខាំ ស៊ីងួន នាយកប្រតិបត្តិនៃ“អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានបញ្ជាក់ថា ប្រជាជនភាគតិចសព្វថ្ងៃ បាន និងកំពុងប្រឈមនឹងការបាត់បង់ដីធ្លីសម្រាប់ធ្វើចម្ការបែបប្រពៃណី របស់ពួកគេ ដូច្នេះដើម្បីឲ្យពួកគេអាចចិញ្ចឹមជីវិតបានប្រសើរ និងបង្ការការរំលោភបំពានដីរបស់ពួកគេ “អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានបង្រៀនជំនាញដល់ពួកគេដូចជា ការចុះបញ្ជីដីសហគមន៍ បង្រៀនធ្វើកសិកម្មតាមបែបទំនើប ការការពារអនុផលព្រៃឈើ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលតម្បាញ ការចិញ្ចឹមសត្វ និងស្វែងរកជ័រទឹកជាដើម។
កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ អង្គការសង្គមស៊ីវិលគឺជារឿងមួយ តែរដ្ឋាភិបាលក៏មិននៅឈរអោបដៃនៅស្ងៀមដែរ។ លោក ណយ ស្រូន ប្រធានមន្ទីការងារ បណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈប្រចាំខេត្តមណ្ឌលគីរី បានលើកឡើងថា រាជរដ្ឋាភិបាលបានបង្កើតយន្តការជាច្រើនសម្រាប់ជួយផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព គ្រួសារជនជាតិភាគតិចដែលធ្លាប់មានជម្លោះជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុននានា។ ជាក់ស្តែង មជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្តមណ្ឌលគីរី បានផ្តល់វគ្គអប់រំបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈដល់ប្រជាជនក្រីក្រ ក្នុងនោះក៏មានជនជាតិភាគតិចព្នងដែរ។ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលផ្តល់អោយដោយមជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្ត មណ្ឌលគីរីមានដូចជា៖ ជួសជុលម៉ូតូ សម្អាង តម្បាញ ជំនាញកសិកម្ម។ល។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកប្រធានមន្ទីកសិកម្មខេត្តមណ្ឌលគីរី បានកត់សម្គាល់ថា កន្លងមក ការផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចដល់ក្រុមហ៊ុនមិនប៉ះពាល់ដល់ដីកម្ម សិទ្ធរបស់ប្រជាពលរដ្ឋទេ តែវាប៉ះពាល់ដល់ដីសហគមន៍ដែលជាដីបម្រុងទុក។
លោក កែម ឡី អ្នកស្រាវជ្រាវឯករាជ្យនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានបញ្ជាក់ថា ប្រទេសកម្ពុជាមានជនជាតិភាគតិចជាង៤ម៉ឺន៥ពាន់គ្រួសារ និងមានប្រជាពលរដ្ឋជាង២០ម៉ឺននាក់រស់នៅក្នុងខេត្តក្រុងចំនួន១៥ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ សម្រាប់លោក កែម ឡី ជនជាតិភាគតិចស្ទើរទាំងអស់បានទទួលរងផលប៉ះពាល់តិចឬច្រើនដោយសារ នយោបាយផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចរបស់រដ្ឋាភិបាលទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជន ។
វគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈសម្រាប់ជនជាតិព្នង គឺជាមធ្យាបាយជួយសង្គ្រោះដល់ពួកគេមែន ប៉ុន្តែ ជនជាតិភាគតិចព្នងមួយចំនួននៅតែនឹងស្តាយស្រណោះដីចម្ការវិលជុំ និងដីអារក្សអ្នកតារបស់ពួកគេដដែល៕T/L
- See more at: http://www.cen.com.kh/localnews/show_detail/20?token=OWQyNTViOD#sthash.MiZrQCuk.dpuf
ដំបូលស័ង្កសី ជញ្ជាំងឈើ ផ្ទះដែលមានទំហំប្រហែលជាបួនម៉ែត្របួនជ្រុងហ៊ុំព័ទ្ធទៅដោយដំណាំ កសិកម្មពណ៌បៃតង ដូចជា ដើមស្រការនាគ ស្ពៃខ្មៅ ជីរណា ដើមខ្ទឹម ល្ពៅ ននោង ខ្ញី សណ្តែកគួ ស្លឹកគ្រៃ។ នេះគឺផលដំណាំនៃការធ្វើចម្ការបែបទំនើប របស់កសិករ ធឿន ខឿន ជាជនជាតិភាគតិចព្នងនៅក្នុងភូមិពូឆប ខេត្តមណ្ឌលគីរី បន្ទាប់ពីបុរសជនជាតិភាគតិចរូបនេះទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលពីរបៀបធ្វើ កសិកម្មបែបទំនើបជាលក្ខណៈគ្រួសារ ពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយដែលមានឈ្មោះថា“អង្គការភូមិខ្ញុំ”។
“ អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានចាប់ផ្តើមធ្វើការបណ្តុះបណ្តាលជនជាតិភាគតិច ប្រមាណជា៤០០គ្រួសារដើម្បីអោយពួកគេចេះធ្វើកសិកម្មប្រចាំគ្រួសារ ក្នុងន័យលើកកម្ពស់ជីវភាពគ្រួសារក្រោយពេលដែលជនជាតិដើមភាគតិចប្រឈម នឹងការបាត់បង់ដីចម្ការដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលបានផ្តល់ដីសម្បទាន សេដ្ឋកិច្ចទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយចំនួនរួចមក។
ធ្លាប់តែធ្វើ ចម្ការដែលមានទំហំធំធេង និងវិលជុំ មិនមានលក្ខណៈជាកម្មសិទ្ធផ្ទាល់ខ្លួន កសិករ ធឿន ខឿន អាយុ ៣១ ជនជាតិភ្នង កំពុងអង្គុយនៅក្នុងផ្ទះឈើររបស់ខ្លួនបានរៀបរាប់អោយដឹងថា ពីមុនរូបគេធ្លាប់តែធ្វើចម្ការវិលជុំ ដែលជាប្រពៃណីរបស់ជនជាតិព្នង។ ចម្ការវិលជុំ គឺជាចម្ការឆ្ការព្រៃ និងបម្លាស់ទី ពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត ហើយចម្ការនេះមានចំងាយឆ្ងាយពីផ្ទះ។ គេត្រូវការធ្វើដំណើរប្រមាណជាពីរម៉ោងថ្មើជើងពីផ្ទះទៅកាន់ចម្ការ វិលជុំ។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ ដីចំការទាំងនេះ ត្រូវបានរួមតូចដោយសារការកាប់ទន្ទ្រានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដូចគ្នា ដើម្បីយកទៅលក់ឲ្យឈ្មួញ និងអ្នកខ្លះទៀត បានលួចធ្វើប័ណ្ណកម្មសិទ្ធ។ល។
ទោះបីជាសួនបន្លែរក្បែរ ផ្ទះអាចជួយពួកគេបានមួយគ្រាមែន ប៉ុន្តែវាអាចជួយសម្រួលបានត្រឹមតែមួយកម្រិតតូចប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកឯចម្ការវិលជុំជាលក្ខណៈគ្រួសារទ្រង់ទ្រាយធំទើបធ្វើឲ្យពួកគេ មានកម្រិតជីវភាពធូធារប្រសើរជាងមុន។ “ផ្ទះ និងម៉ូតូជិះនេះ បានមកពីការលក់ដំឡូងពីចម្ការវិលជុំរបស់ខ្ញុំ”។ នេះជាការលើកឡើងរបស់លោក ធឿន ខឿនដោយយកដៃចង្អុលទៅកាន់ម៉តូ។
បុរសជនជាតិព្នងលោក ធឿន ខឿន មានការសប្បាយចិត្ត នឹងរបរធ្វើចម្ការដំណាំក្បែរផ្ទះមែន ប៉ុន្តែព្រមពេលជាមួយគ្នា កសិករជនជាតិព្នងដែលមានកូនបីនាក់រូបនេះ បានសម្តែងក្តីបារម្ភថា៖“ខ្ញុំខ្លាចកូនៗរបស់ខ្ញុំមិនមានដី ធ្វើស្រែចម្ការតទៅថ្ងៃអានាគត ព្រោះ សព្វថ្ងៃនេះ ដីចម្ការមានទំហំរួមតូចជាងមុន។ ពីមុន ខ្ញុំមានដីប្រហែលជា១០ហិកតា។ តែមកដល់សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំនៅសល់ប្រហែលជា ២ហិកតាប៉ុណ្ណោះ”។ ដីនៅសល់៨ហិកតាទៀតត្រូវបានកាន់កាប់ដោយឈ្មួញ ឬដោយប្រជាពលរដ្ឋផ្សេងទៀត។
ដោយមើលឃើញពីការប្រែប្រួលនៃរបៀប រស់នៅ និងការប្រឈមនានារបស់ជនជាតិដើមភាគតិចនោះ អង្គការសង្គមស៊ីវិលមួយចំនួន ដូចជា “អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានសម្រេចផ្តល់ជំនាញផ្សេងៗដល់ប្រជាពលរដ្ឋជនជាតិភាគតិច ដូចជា បង្រៀនពួកគេអោយចេះសម្របខ្លួនទៅតាមរបៀបរស់នៅបែបសម័យថ្មី ចេះជំនាញកសិកម្មខ្លះ និងចេះ ជួយខ្លួនឯងបន្ទាប់ពីដីស្រែចម្ការរបស់ពួកគេត្រូវបានរំលោភបំពានពី សំណាក់ក្រុមហ៊ុននានា និងពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋដទៃទៀត។
លោក ខាំ ស៊ីងួន នាយកប្រតិបត្តិនៃ“អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានបញ្ជាក់ថា ប្រជាជនភាគតិចសព្វថ្ងៃ បាន និងកំពុងប្រឈមនឹងការបាត់បង់ដីធ្លីសម្រាប់ធ្វើចម្ការបែបប្រពៃណី របស់ពួកគេ ដូច្នេះដើម្បីឲ្យពួកគេអាចចិញ្ចឹមជីវិតបានប្រសើរ និងបង្ការការរំលោភបំពានដីរបស់ពួកគេ “អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានបង្រៀនជំនាញដល់ពួកគេដូចជា ការចុះបញ្ជីដីសហគមន៍ បង្រៀនធ្វើកសិកម្មតាមបែបទំនើប ការការពារអនុផលព្រៃឈើ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលតម្បាញ ការចិញ្ចឹមសត្វ និងស្វែងរកជ័រទឹកជាដើម។
កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ អង្គការសង្គមស៊ីវិលគឺជារឿងមួយ តែរដ្ឋាភិបាលក៏មិននៅឈរអោបដៃនៅស្ងៀមដែរ។ លោក ណយ ស្រូន ប្រធានមន្ទីការងារ បណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈប្រចាំខេត្តមណ្ឌលគីរី បានលើកឡើងថា រាជរដ្ឋាភិបាលបានបង្កើតយន្តការជាច្រើនសម្រាប់ជួយផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព គ្រួសារជនជាតិភាគតិចដែលធ្លាប់មានជម្លោះជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុននានា។ ជាក់ស្តែង មជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្តមណ្ឌលគីរី បានផ្តល់វគ្គអប់រំបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈដល់ប្រជាជនក្រីក្រ ក្នុងនោះក៏មានជនជាតិភាគតិចព្នងដែរ។ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលផ្តល់អោយដោយមជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្ត មណ្ឌលគីរីមានដូចជា៖ ជួសជុលម៉ូតូ សម្អាង តម្បាញ ជំនាញកសិកម្ម។ល។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកប្រធានមន្ទីកសិកម្មខេត្តមណ្ឌលគីរី បានកត់សម្គាល់ថា កន្លងមក ការផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចដល់ក្រុមហ៊ុនមិនប៉ះពាល់ដល់ដីកម្ម សិទ្ធរបស់ប្រជាពលរដ្ឋទេ តែវាប៉ះពាល់ដល់ដីសហគមន៍ដែលជាដីបម្រុងទុក។
លោក កែម ឡី អ្នកស្រាវជ្រាវឯករាជ្យនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានបញ្ជាក់ថា ប្រទេសកម្ពុជាមានជនជាតិភាគតិចជាង៤ម៉ឺន៥ពាន់គ្រួសារ និងមានប្រជាពលរដ្ឋជាង២០ម៉ឺននាក់រស់នៅក្នុងខេត្តក្រុងចំនួន១៥ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ សម្រាប់លោក កែម ឡី ជនជាតិភាគតិចស្ទើរទាំងអស់បានទទួលរងផលប៉ះពាល់តិចឬច្រើនដោយសារ នយោបាយផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចរបស់រដ្ឋាភិបាលទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជន ។
វគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈសម្រាប់ជនជាតិព្នង គឺជាមធ្យាបាយជួយសង្គ្រោះដល់ពួកគេមែន ប៉ុន្តែ ជនជាតិភាគតិចព្នងមួយចំនួននៅតែនឹងស្តាយស្រណោះដីចម្ការវិលជុំ និងដីអារក្សអ្នកតារបស់ពួកគេដដែល៕T/L
មណ្ឌលគីរី:
ទោះបីជាជនជាតិព្នងសប្បាយចិត្តនឹងការទទួលបានវគ្គបណ្តុះបណ្តាលជំនាញ
ជាច្រើន ពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល និងអាជ្ញាធរខេត្តក្តី
ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែបារម្ភ
នឹកស្រណោះអាលោះអាល័យដីកេរដំណែលដែលពួកគេធ្លាប់ធ្វើតាំងពីដូនតាមក
។
ដំបូលស័ង្កសី ជញ្ជាំងឈើ ផ្ទះដែលមានទំហំប្រហែលជាបួនម៉ែត្របួនជ្រុងហ៊ុំព័ទ្ធទៅដោយដំណាំ កសិកម្មពណ៌បៃតង ដូចជា ដើមស្រការនាគ ស្ពៃខ្មៅ ជីរណា ដើមខ្ទឹម ល្ពៅ ននោង ខ្ញី សណ្តែកគួ ស្លឹកគ្រៃ។ នេះគឺផលដំណាំនៃការធ្វើចម្ការបែបទំនើប របស់កសិករ ធឿន ខឿន ជាជនជាតិភាគតិចព្នងនៅក្នុងភូមិពូឆប ខេត្តមណ្ឌលគីរី បន្ទាប់ពីបុរសជនជាតិភាគតិចរូបនេះទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលពីរបៀបធ្វើ កសិកម្មបែបទំនើបជាលក្ខណៈគ្រួសារ ពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយដែលមានឈ្មោះថា“អង្គការភូមិខ្ញុំ”។
“ អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានចាប់ផ្តើមធ្វើការបណ្តុះបណ្តាលជនជាតិភាគតិច ប្រមាណជា៤០០គ្រួសារដើម្បីអោយពួកគេចេះធ្វើកសិកម្មប្រចាំគ្រួសារ ក្នុងន័យលើកកម្ពស់ជីវភាពគ្រួសារក្រោយពេលដែលជនជាតិដើមភាគតិចប្រឈម នឹងការបាត់បង់ដីចម្ការដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលបានផ្តល់ដីសម្បទាន សេដ្ឋកិច្ចទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយចំនួនរួចមក។
ធ្លាប់តែធ្វើ ចម្ការដែលមានទំហំធំធេង និងវិលជុំ មិនមានលក្ខណៈជាកម្មសិទ្ធផ្ទាល់ខ្លួន កសិករ ធឿន ខឿន អាយុ ៣១ ជនជាតិភ្នង កំពុងអង្គុយនៅក្នុងផ្ទះឈើររបស់ខ្លួនបានរៀបរាប់អោយដឹងថា ពីមុនរូបគេធ្លាប់តែធ្វើចម្ការវិលជុំ ដែលជាប្រពៃណីរបស់ជនជាតិព្នង។ ចម្ការវិលជុំ គឺជាចម្ការឆ្ការព្រៃ និងបម្លាស់ទី ពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត ហើយចម្ការនេះមានចំងាយឆ្ងាយពីផ្ទះ។ គេត្រូវការធ្វើដំណើរប្រមាណជាពីរម៉ោងថ្មើជើងពីផ្ទះទៅកាន់ចម្ការ វិលជុំ។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ ដីចំការទាំងនេះ ត្រូវបានរួមតូចដោយសារការកាប់ទន្ទ្រានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដូចគ្នា ដើម្បីយកទៅលក់ឲ្យឈ្មួញ និងអ្នកខ្លះទៀត បានលួចធ្វើប័ណ្ណកម្មសិទ្ធ។ល។
ទោះបីជាសួនបន្លែរក្បែរ ផ្ទះអាចជួយពួកគេបានមួយគ្រាមែន ប៉ុន្តែវាអាចជួយសម្រួលបានត្រឹមតែមួយកម្រិតតូចប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកឯចម្ការវិលជុំជាលក្ខណៈគ្រួសារទ្រង់ទ្រាយធំទើបធ្វើឲ្យពួកគេ មានកម្រិតជីវភាពធូធារប្រសើរជាងមុន។ “ផ្ទះ និងម៉ូតូជិះនេះ បានមកពីការលក់ដំឡូងពីចម្ការវិលជុំរបស់ខ្ញុំ”។ នេះជាការលើកឡើងរបស់លោក ធឿន ខឿនដោយយកដៃចង្អុលទៅកាន់ម៉តូ។
បុរសជនជាតិព្នងលោក ធឿន ខឿន មានការសប្បាយចិត្ត នឹងរបរធ្វើចម្ការដំណាំក្បែរផ្ទះមែន ប៉ុន្តែព្រមពេលជាមួយគ្នា កសិករជនជាតិព្នងដែលមានកូនបីនាក់រូបនេះ បានសម្តែងក្តីបារម្ភថា៖“ខ្ញុំខ្លាចកូនៗរបស់ខ្ញុំមិនមានដី ធ្វើស្រែចម្ការតទៅថ្ងៃអានាគត ព្រោះ សព្វថ្ងៃនេះ ដីចម្ការមានទំហំរួមតូចជាងមុន។ ពីមុន ខ្ញុំមានដីប្រហែលជា១០ហិកតា។ តែមកដល់សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំនៅសល់ប្រហែលជា ២ហិកតាប៉ុណ្ណោះ”។ ដីនៅសល់៨ហិកតាទៀតត្រូវបានកាន់កាប់ដោយឈ្មួញ ឬដោយប្រជាពលរដ្ឋផ្សេងទៀត។
ដោយមើលឃើញពីការប្រែប្រួលនៃរបៀប រស់នៅ និងការប្រឈមនានារបស់ជនជាតិដើមភាគតិចនោះ អង្គការសង្គមស៊ីវិលមួយចំនួន ដូចជា “អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានសម្រេចផ្តល់ជំនាញផ្សេងៗដល់ប្រជាពលរដ្ឋជនជាតិភាគតិច ដូចជា បង្រៀនពួកគេអោយចេះសម្របខ្លួនទៅតាមរបៀបរស់នៅបែបសម័យថ្មី ចេះជំនាញកសិកម្មខ្លះ និងចេះ ជួយខ្លួនឯងបន្ទាប់ពីដីស្រែចម្ការរបស់ពួកគេត្រូវបានរំលោភបំពានពី សំណាក់ក្រុមហ៊ុននានា និងពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋដទៃទៀត។
លោក ខាំ ស៊ីងួន នាយកប្រតិបត្តិនៃ“អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានបញ្ជាក់ថា ប្រជាជនភាគតិចសព្វថ្ងៃ បាន និងកំពុងប្រឈមនឹងការបាត់បង់ដីធ្លីសម្រាប់ធ្វើចម្ការបែបប្រពៃណី របស់ពួកគេ ដូច្នេះដើម្បីឲ្យពួកគេអាចចិញ្ចឹមជីវិតបានប្រសើរ និងបង្ការការរំលោភបំពានដីរបស់ពួកគេ “អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានបង្រៀនជំនាញដល់ពួកគេដូចជា ការចុះបញ្ជីដីសហគមន៍ បង្រៀនធ្វើកសិកម្មតាមបែបទំនើប ការការពារអនុផលព្រៃឈើ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលតម្បាញ ការចិញ្ចឹមសត្វ និងស្វែងរកជ័រទឹកជាដើម។
កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ អង្គការសង្គមស៊ីវិលគឺជារឿងមួយ តែរដ្ឋាភិបាលក៏មិននៅឈរអោបដៃនៅស្ងៀមដែរ។ លោក ណយ ស្រូន ប្រធានមន្ទីការងារ បណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈប្រចាំខេត្តមណ្ឌលគីរី បានលើកឡើងថា រាជរដ្ឋាភិបាលបានបង្កើតយន្តការជាច្រើនសម្រាប់ជួយផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព គ្រួសារជនជាតិភាគតិចដែលធ្លាប់មានជម្លោះជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុននានា។ ជាក់ស្តែង មជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្តមណ្ឌលគីរី បានផ្តល់វគ្គអប់រំបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈដល់ប្រជាជនក្រីក្រ ក្នុងនោះក៏មានជនជាតិភាគតិចព្នងដែរ។ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលផ្តល់អោយដោយមជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្ត មណ្ឌលគីរីមានដូចជា៖ ជួសជុលម៉ូតូ សម្អាង តម្បាញ ជំនាញកសិកម្ម។ល។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកប្រធានមន្ទីកសិកម្មខេត្តមណ្ឌលគីរី បានកត់សម្គាល់ថា កន្លងមក ការផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចដល់ក្រុមហ៊ុនមិនប៉ះពាល់ដល់ដីកម្ម សិទ្ធរបស់ប្រជាពលរដ្ឋទេ តែវាប៉ះពាល់ដល់ដីសហគមន៍ដែលជាដីបម្រុងទុក។
លោក កែម ឡី អ្នកស្រាវជ្រាវឯករាជ្យនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានបញ្ជាក់ថា ប្រទេសកម្ពុជាមានជនជាតិភាគតិចជាង៤ម៉ឺន៥ពាន់គ្រួសារ និងមានប្រជាពលរដ្ឋជាង២០ម៉ឺននាក់រស់នៅក្នុងខេត្តក្រុងចំនួន១៥ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ សម្រាប់លោក កែម ឡី ជនជាតិភាគតិចស្ទើរទាំងអស់បានទទួលរងផលប៉ះពាល់តិចឬច្រើនដោយសារ នយោបាយផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចរបស់រដ្ឋាភិបាលទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជន ។
វគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈសម្រាប់ជនជាតិព្នង គឺជាមធ្យាបាយជួយសង្គ្រោះដល់ពួកគេមែន ប៉ុន្តែ ជនជាតិភាគតិចព្នងមួយចំនួននៅតែនឹងស្តាយស្រណោះដីចម្ការវិលជុំ និងដីអារក្សអ្នកតារបស់ពួកគេដដែល៕T/L
- See more at: http://www.cen.com.kh/localnews/show_detail/20?token=OWQyNTViOD#sthash.MiZrQCuk.dpuf
ដំបូលស័ង្កសី ជញ្ជាំងឈើ ផ្ទះដែលមានទំហំប្រហែលជាបួនម៉ែត្របួនជ្រុងហ៊ុំព័ទ្ធទៅដោយដំណាំ កសិកម្មពណ៌បៃតង ដូចជា ដើមស្រការនាគ ស្ពៃខ្មៅ ជីរណា ដើមខ្ទឹម ល្ពៅ ននោង ខ្ញី សណ្តែកគួ ស្លឹកគ្រៃ។ នេះគឺផលដំណាំនៃការធ្វើចម្ការបែបទំនើប របស់កសិករ ធឿន ខឿន ជាជនជាតិភាគតិចព្នងនៅក្នុងភូមិពូឆប ខេត្តមណ្ឌលគីរី បន្ទាប់ពីបុរសជនជាតិភាគតិចរូបនេះទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលពីរបៀបធ្វើ កសិកម្មបែបទំនើបជាលក្ខណៈគ្រួសារ ពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយដែលមានឈ្មោះថា“អង្គការភូមិខ្ញុំ”។
“ អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានចាប់ផ្តើមធ្វើការបណ្តុះបណ្តាលជនជាតិភាគតិច ប្រមាណជា៤០០គ្រួសារដើម្បីអោយពួកគេចេះធ្វើកសិកម្មប្រចាំគ្រួសារ ក្នុងន័យលើកកម្ពស់ជីវភាពគ្រួសារក្រោយពេលដែលជនជាតិដើមភាគតិចប្រឈម នឹងការបាត់បង់ដីចម្ការដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលបានផ្តល់ដីសម្បទាន សេដ្ឋកិច្ចទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយចំនួនរួចមក។
ធ្លាប់តែធ្វើ ចម្ការដែលមានទំហំធំធេង និងវិលជុំ មិនមានលក្ខណៈជាកម្មសិទ្ធផ្ទាល់ខ្លួន កសិករ ធឿន ខឿន អាយុ ៣១ ជនជាតិភ្នង កំពុងអង្គុយនៅក្នុងផ្ទះឈើររបស់ខ្លួនបានរៀបរាប់អោយដឹងថា ពីមុនរូបគេធ្លាប់តែធ្វើចម្ការវិលជុំ ដែលជាប្រពៃណីរបស់ជនជាតិព្នង។ ចម្ការវិលជុំ គឺជាចម្ការឆ្ការព្រៃ និងបម្លាស់ទី ពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត ហើយចម្ការនេះមានចំងាយឆ្ងាយពីផ្ទះ។ គេត្រូវការធ្វើដំណើរប្រមាណជាពីរម៉ោងថ្មើជើងពីផ្ទះទៅកាន់ចម្ការ វិលជុំ។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ ដីចំការទាំងនេះ ត្រូវបានរួមតូចដោយសារការកាប់ទន្ទ្រានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដូចគ្នា ដើម្បីយកទៅលក់ឲ្យឈ្មួញ និងអ្នកខ្លះទៀត បានលួចធ្វើប័ណ្ណកម្មសិទ្ធ។ល។
ទោះបីជាសួនបន្លែរក្បែរ ផ្ទះអាចជួយពួកគេបានមួយគ្រាមែន ប៉ុន្តែវាអាចជួយសម្រួលបានត្រឹមតែមួយកម្រិតតូចប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកឯចម្ការវិលជុំជាលក្ខណៈគ្រួសារទ្រង់ទ្រាយធំទើបធ្វើឲ្យពួកគេ មានកម្រិតជីវភាពធូធារប្រសើរជាងមុន។ “ផ្ទះ និងម៉ូតូជិះនេះ បានមកពីការលក់ដំឡូងពីចម្ការវិលជុំរបស់ខ្ញុំ”។ នេះជាការលើកឡើងរបស់លោក ធឿន ខឿនដោយយកដៃចង្អុលទៅកាន់ម៉តូ។
បុរសជនជាតិព្នងលោក ធឿន ខឿន មានការសប្បាយចិត្ត នឹងរបរធ្វើចម្ការដំណាំក្បែរផ្ទះមែន ប៉ុន្តែព្រមពេលជាមួយគ្នា កសិករជនជាតិព្នងដែលមានកូនបីនាក់រូបនេះ បានសម្តែងក្តីបារម្ភថា៖“ខ្ញុំខ្លាចកូនៗរបស់ខ្ញុំមិនមានដី ធ្វើស្រែចម្ការតទៅថ្ងៃអានាគត ព្រោះ សព្វថ្ងៃនេះ ដីចម្ការមានទំហំរួមតូចជាងមុន។ ពីមុន ខ្ញុំមានដីប្រហែលជា១០ហិកតា។ តែមកដល់សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំនៅសល់ប្រហែលជា ២ហិកតាប៉ុណ្ណោះ”។ ដីនៅសល់៨ហិកតាទៀតត្រូវបានកាន់កាប់ដោយឈ្មួញ ឬដោយប្រជាពលរដ្ឋផ្សេងទៀត។
ដោយមើលឃើញពីការប្រែប្រួលនៃរបៀប រស់នៅ និងការប្រឈមនានារបស់ជនជាតិដើមភាគតិចនោះ អង្គការសង្គមស៊ីវិលមួយចំនួន ដូចជា “អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានសម្រេចផ្តល់ជំនាញផ្សេងៗដល់ប្រជាពលរដ្ឋជនជាតិភាគតិច ដូចជា បង្រៀនពួកគេអោយចេះសម្របខ្លួនទៅតាមរបៀបរស់នៅបែបសម័យថ្មី ចេះជំនាញកសិកម្មខ្លះ និងចេះ ជួយខ្លួនឯងបន្ទាប់ពីដីស្រែចម្ការរបស់ពួកគេត្រូវបានរំលោភបំពានពី សំណាក់ក្រុមហ៊ុននានា និងពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋដទៃទៀត។
លោក ខាំ ស៊ីងួន នាយកប្រតិបត្តិនៃ“អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានបញ្ជាក់ថា ប្រជាជនភាគតិចសព្វថ្ងៃ បាន និងកំពុងប្រឈមនឹងការបាត់បង់ដីធ្លីសម្រាប់ធ្វើចម្ការបែបប្រពៃណី របស់ពួកគេ ដូច្នេះដើម្បីឲ្យពួកគេអាចចិញ្ចឹមជីវិតបានប្រសើរ និងបង្ការការរំលោភបំពានដីរបស់ពួកគេ “អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានបង្រៀនជំនាញដល់ពួកគេដូចជា ការចុះបញ្ជីដីសហគមន៍ បង្រៀនធ្វើកសិកម្មតាមបែបទំនើប ការការពារអនុផលព្រៃឈើ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលតម្បាញ ការចិញ្ចឹមសត្វ និងស្វែងរកជ័រទឹកជាដើម។
កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ អង្គការសង្គមស៊ីវិលគឺជារឿងមួយ តែរដ្ឋាភិបាលក៏មិននៅឈរអោបដៃនៅស្ងៀមដែរ។ លោក ណយ ស្រូន ប្រធានមន្ទីការងារ បណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈប្រចាំខេត្តមណ្ឌលគីរី បានលើកឡើងថា រាជរដ្ឋាភិបាលបានបង្កើតយន្តការជាច្រើនសម្រាប់ជួយផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព គ្រួសារជនជាតិភាគតិចដែលធ្លាប់មានជម្លោះជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុននានា។ ជាក់ស្តែង មជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្តមណ្ឌលគីរី បានផ្តល់វគ្គអប់រំបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈដល់ប្រជាជនក្រីក្រ ក្នុងនោះក៏មានជនជាតិភាគតិចព្នងដែរ។ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលផ្តល់អោយដោយមជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្ត មណ្ឌលគីរីមានដូចជា៖ ជួសជុលម៉ូតូ សម្អាង តម្បាញ ជំនាញកសិកម្ម។ល។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកប្រធានមន្ទីកសិកម្មខេត្តមណ្ឌលគីរី បានកត់សម្គាល់ថា កន្លងមក ការផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចដល់ក្រុមហ៊ុនមិនប៉ះពាល់ដល់ដីកម្ម សិទ្ធរបស់ប្រជាពលរដ្ឋទេ តែវាប៉ះពាល់ដល់ដីសហគមន៍ដែលជាដីបម្រុងទុក។
លោក កែម ឡី អ្នកស្រាវជ្រាវឯករាជ្យនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានបញ្ជាក់ថា ប្រទេសកម្ពុជាមានជនជាតិភាគតិចជាង៤ម៉ឺន៥ពាន់គ្រួសារ និងមានប្រជាពលរដ្ឋជាង២០ម៉ឺននាក់រស់នៅក្នុងខេត្តក្រុងចំនួន១៥ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ សម្រាប់លោក កែម ឡី ជនជាតិភាគតិចស្ទើរទាំងអស់បានទទួលរងផលប៉ះពាល់តិចឬច្រើនដោយសារ នយោបាយផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចរបស់រដ្ឋាភិបាលទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជន ។
វគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈសម្រាប់ជនជាតិព្នង គឺជាមធ្យាបាយជួយសង្គ្រោះដល់ពួកគេមែន ប៉ុន្តែ ជនជាតិភាគតិចព្នងមួយចំនួននៅតែនឹងស្តាយស្រណោះដីចម្ការវិលជុំ និងដីអារក្សអ្នកតារបស់ពួកគេដដែល៕T/L
មណ្ឌលគីរី:
ទោះបីជាជនជាតិព្នងសប្បាយចិត្តនឹងការទទួលបានវគ្គបណ្តុះបណ្តាលជំនាញ
ជាច្រើន ពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល និងអាជ្ញាធរខេត្តក្តី
ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែបារម្ភ
នឹកស្រណោះអាលោះអាល័យដីកេរដំណែលដែលពួកគេធ្លាប់ធ្វើតាំងពីដូនតាមក
។
ដំបូលស័ង្កសី ជញ្ជាំងឈើ ផ្ទះដែលមានទំហំប្រហែលជាបួនម៉ែត្របួនជ្រុងហ៊ុំព័ទ្ធទៅដោយដំណាំ កសិកម្មពណ៌បៃតង ដូចជា ដើមស្រការនាគ ស្ពៃខ្មៅ ជីរណា ដើមខ្ទឹម ល្ពៅ ននោង ខ្ញី សណ្តែកគួ ស្លឹកគ្រៃ។ នេះគឺផលដំណាំនៃការធ្វើចម្ការបែបទំនើប របស់កសិករ ធឿន ខឿន ជាជនជាតិភាគតិចព្នងនៅក្នុងភូមិពូឆប ខេត្តមណ្ឌលគីរី បន្ទាប់ពីបុរសជនជាតិភាគតិចរូបនេះទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលពីរបៀបធ្វើ កសិកម្មបែបទំនើបជាលក្ខណៈគ្រួសារ ពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយដែលមានឈ្មោះថា“អង្គការភូមិខ្ញុំ”។
“ អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានចាប់ផ្តើមធ្វើការបណ្តុះបណ្តាលជនជាតិភាគតិច ប្រមាណជា៤០០គ្រួសារដើម្បីអោយពួកគេចេះធ្វើកសិកម្មប្រចាំគ្រួសារ ក្នុងន័យលើកកម្ពស់ជីវភាពគ្រួសារក្រោយពេលដែលជនជាតិដើមភាគតិចប្រឈម នឹងការបាត់បង់ដីចម្ការដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលបានផ្តល់ដីសម្បទាន សេដ្ឋកិច្ចទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយចំនួនរួចមក។
ធ្លាប់តែធ្វើ ចម្ការដែលមានទំហំធំធេង និងវិលជុំ មិនមានលក្ខណៈជាកម្មសិទ្ធផ្ទាល់ខ្លួន កសិករ ធឿន ខឿន អាយុ ៣១ ជនជាតិភ្នង កំពុងអង្គុយនៅក្នុងផ្ទះឈើររបស់ខ្លួនបានរៀបរាប់អោយដឹងថា ពីមុនរូបគេធ្លាប់តែធ្វើចម្ការវិលជុំ ដែលជាប្រពៃណីរបស់ជនជាតិព្នង។ ចម្ការវិលជុំ គឺជាចម្ការឆ្ការព្រៃ និងបម្លាស់ទី ពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត ហើយចម្ការនេះមានចំងាយឆ្ងាយពីផ្ទះ។ គេត្រូវការធ្វើដំណើរប្រមាណជាពីរម៉ោងថ្មើជើងពីផ្ទះទៅកាន់ចម្ការ វិលជុំ។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ ដីចំការទាំងនេះ ត្រូវបានរួមតូចដោយសារការកាប់ទន្ទ្រានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដូចគ្នា ដើម្បីយកទៅលក់ឲ្យឈ្មួញ និងអ្នកខ្លះទៀត បានលួចធ្វើប័ណ្ណកម្មសិទ្ធ។ល។
ទោះបីជាសួនបន្លែរក្បែរ ផ្ទះអាចជួយពួកគេបានមួយគ្រាមែន ប៉ុន្តែវាអាចជួយសម្រួលបានត្រឹមតែមួយកម្រិតតូចប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកឯចម្ការវិលជុំជាលក្ខណៈគ្រួសារទ្រង់ទ្រាយធំទើបធ្វើឲ្យពួកគេ មានកម្រិតជីវភាពធូធារប្រសើរជាងមុន។ “ផ្ទះ និងម៉ូតូជិះនេះ បានមកពីការលក់ដំឡូងពីចម្ការវិលជុំរបស់ខ្ញុំ”។ នេះជាការលើកឡើងរបស់លោក ធឿន ខឿនដោយយកដៃចង្អុលទៅកាន់ម៉តូ។
បុរសជនជាតិព្នងលោក ធឿន ខឿន មានការសប្បាយចិត្ត នឹងរបរធ្វើចម្ការដំណាំក្បែរផ្ទះមែន ប៉ុន្តែព្រមពេលជាមួយគ្នា កសិករជនជាតិព្នងដែលមានកូនបីនាក់រូបនេះ បានសម្តែងក្តីបារម្ភថា៖“ខ្ញុំខ្លាចកូនៗរបស់ខ្ញុំមិនមានដី ធ្វើស្រែចម្ការតទៅថ្ងៃអានាគត ព្រោះ សព្វថ្ងៃនេះ ដីចម្ការមានទំហំរួមតូចជាងមុន។ ពីមុន ខ្ញុំមានដីប្រហែលជា១០ហិកតា។ តែមកដល់សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំនៅសល់ប្រហែលជា ២ហិកតាប៉ុណ្ណោះ”។ ដីនៅសល់៨ហិកតាទៀតត្រូវបានកាន់កាប់ដោយឈ្មួញ ឬដោយប្រជាពលរដ្ឋផ្សេងទៀត។
ដោយមើលឃើញពីការប្រែប្រួលនៃរបៀប រស់នៅ និងការប្រឈមនានារបស់ជនជាតិដើមភាគតិចនោះ អង្គការសង្គមស៊ីវិលមួយចំនួន ដូចជា “អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានសម្រេចផ្តល់ជំនាញផ្សេងៗដល់ប្រជាពលរដ្ឋជនជាតិភាគតិច ដូចជា បង្រៀនពួកគេអោយចេះសម្របខ្លួនទៅតាមរបៀបរស់នៅបែបសម័យថ្មី ចេះជំនាញកសិកម្មខ្លះ និងចេះ ជួយខ្លួនឯងបន្ទាប់ពីដីស្រែចម្ការរបស់ពួកគេត្រូវបានរំលោភបំពានពី សំណាក់ក្រុមហ៊ុននានា និងពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋដទៃទៀត។
លោក ខាំ ស៊ីងួន នាយកប្រតិបត្តិនៃ“អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានបញ្ជាក់ថា ប្រជាជនភាគតិចសព្វថ្ងៃ បាន និងកំពុងប្រឈមនឹងការបាត់បង់ដីធ្លីសម្រាប់ធ្វើចម្ការបែបប្រពៃណី របស់ពួកគេ ដូច្នេះដើម្បីឲ្យពួកគេអាចចិញ្ចឹមជីវិតបានប្រសើរ និងបង្ការការរំលោភបំពានដីរបស់ពួកគេ “អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានបង្រៀនជំនាញដល់ពួកគេដូចជា ការចុះបញ្ជីដីសហគមន៍ បង្រៀនធ្វើកសិកម្មតាមបែបទំនើប ការការពារអនុផលព្រៃឈើ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលតម្បាញ ការចិញ្ចឹមសត្វ និងស្វែងរកជ័រទឹកជាដើម។
កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ អង្គការសង្គមស៊ីវិលគឺជារឿងមួយ តែរដ្ឋាភិបាលក៏មិននៅឈរអោបដៃនៅស្ងៀមដែរ។ លោក ណយ ស្រូន ប្រធានមន្ទីការងារ បណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈប្រចាំខេត្តមណ្ឌលគីរី បានលើកឡើងថា រាជរដ្ឋាភិបាលបានបង្កើតយន្តការជាច្រើនសម្រាប់ជួយផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព គ្រួសារជនជាតិភាគតិចដែលធ្លាប់មានជម្លោះជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុននានា។ ជាក់ស្តែង មជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្តមណ្ឌលគីរី បានផ្តល់វគ្គអប់រំបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈដល់ប្រជាជនក្រីក្រ ក្នុងនោះក៏មានជនជាតិភាគតិចព្នងដែរ។ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលផ្តល់អោយដោយមជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្ត មណ្ឌលគីរីមានដូចជា៖ ជួសជុលម៉ូតូ សម្អាង តម្បាញ ជំនាញកសិកម្ម។ល។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកប្រធានមន្ទីកសិកម្មខេត្តមណ្ឌលគីរី បានកត់សម្គាល់ថា កន្លងមក ការផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចដល់ក្រុមហ៊ុនមិនប៉ះពាល់ដល់ដីកម្ម សិទ្ធរបស់ប្រជាពលរដ្ឋទេ តែវាប៉ះពាល់ដល់ដីសហគមន៍ដែលជាដីបម្រុងទុក។
លោក កែម ឡី អ្នកស្រាវជ្រាវឯករាជ្យនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានបញ្ជាក់ថា ប្រទេសកម្ពុជាមានជនជាតិភាគតិចជាង៤ម៉ឺន៥ពាន់គ្រួសារ និងមានប្រជាពលរដ្ឋជាង២០ម៉ឺននាក់រស់នៅក្នុងខេត្តក្រុងចំនួន១៥ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ សម្រាប់លោក កែម ឡី ជនជាតិភាគតិចស្ទើរទាំងអស់បានទទួលរងផលប៉ះពាល់តិចឬច្រើនដោយសារ នយោបាយផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចរបស់រដ្ឋាភិបាលទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជន ។
វគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈសម្រាប់ជនជាតិព្នង គឺជាមធ្យាបាយជួយសង្គ្រោះដល់ពួកគេមែន ប៉ុន្តែ ជនជាតិភាគតិចព្នងមួយចំនួននៅតែនឹងស្តាយស្រណោះដីចម្ការវិលជុំ និងដីអារក្សអ្នកតារបស់ពួកគេដដែល៕T/L
- See more at: http://www.cen.com.kh/localnews/show_detail/20?token=OWQyNTViOD#sthash.MiZrQCuk.dpuf
ដំបូលស័ង្កសី ជញ្ជាំងឈើ ផ្ទះដែលមានទំហំប្រហែលជាបួនម៉ែត្របួនជ្រុងហ៊ុំព័ទ្ធទៅដោយដំណាំ កសិកម្មពណ៌បៃតង ដូចជា ដើមស្រការនាគ ស្ពៃខ្មៅ ជីរណា ដើមខ្ទឹម ល្ពៅ ននោង ខ្ញី សណ្តែកគួ ស្លឹកគ្រៃ។ នេះគឺផលដំណាំនៃការធ្វើចម្ការបែបទំនើប របស់កសិករ ធឿន ខឿន ជាជនជាតិភាគតិចព្នងនៅក្នុងភូមិពូឆប ខេត្តមណ្ឌលគីរី បន្ទាប់ពីបុរសជនជាតិភាគតិចរូបនេះទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលពីរបៀបធ្វើ កសិកម្មបែបទំនើបជាលក្ខណៈគ្រួសារ ពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយដែលមានឈ្មោះថា“អង្គការភូមិខ្ញុំ”។
“ អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានចាប់ផ្តើមធ្វើការបណ្តុះបណ្តាលជនជាតិភាគតិច ប្រមាណជា៤០០គ្រួសារដើម្បីអោយពួកគេចេះធ្វើកសិកម្មប្រចាំគ្រួសារ ក្នុងន័យលើកកម្ពស់ជីវភាពគ្រួសារក្រោយពេលដែលជនជាតិដើមភាគតិចប្រឈម នឹងការបាត់បង់ដីចម្ការដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលបានផ្តល់ដីសម្បទាន សេដ្ឋកិច្ចទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយចំនួនរួចមក។
ធ្លាប់តែធ្វើ ចម្ការដែលមានទំហំធំធេង និងវិលជុំ មិនមានលក្ខណៈជាកម្មសិទ្ធផ្ទាល់ខ្លួន កសិករ ធឿន ខឿន អាយុ ៣១ ជនជាតិភ្នង កំពុងអង្គុយនៅក្នុងផ្ទះឈើររបស់ខ្លួនបានរៀបរាប់អោយដឹងថា ពីមុនរូបគេធ្លាប់តែធ្វើចម្ការវិលជុំ ដែលជាប្រពៃណីរបស់ជនជាតិព្នង។ ចម្ការវិលជុំ គឺជាចម្ការឆ្ការព្រៃ និងបម្លាស់ទី ពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត ហើយចម្ការនេះមានចំងាយឆ្ងាយពីផ្ទះ។ គេត្រូវការធ្វើដំណើរប្រមាណជាពីរម៉ោងថ្មើជើងពីផ្ទះទៅកាន់ចម្ការ វិលជុំ។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ ដីចំការទាំងនេះ ត្រូវបានរួមតូចដោយសារការកាប់ទន្ទ្រានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដូចគ្នា ដើម្បីយកទៅលក់ឲ្យឈ្មួញ និងអ្នកខ្លះទៀត បានលួចធ្វើប័ណ្ណកម្មសិទ្ធ។ល។
ទោះបីជាសួនបន្លែរក្បែរ ផ្ទះអាចជួយពួកគេបានមួយគ្រាមែន ប៉ុន្តែវាអាចជួយសម្រួលបានត្រឹមតែមួយកម្រិតតូចប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកឯចម្ការវិលជុំជាលក្ខណៈគ្រួសារទ្រង់ទ្រាយធំទើបធ្វើឲ្យពួកគេ មានកម្រិតជីវភាពធូធារប្រសើរជាងមុន។ “ផ្ទះ និងម៉ូតូជិះនេះ បានមកពីការលក់ដំឡូងពីចម្ការវិលជុំរបស់ខ្ញុំ”។ នេះជាការលើកឡើងរបស់លោក ធឿន ខឿនដោយយកដៃចង្អុលទៅកាន់ម៉តូ។
បុរសជនជាតិព្នងលោក ធឿន ខឿន មានការសប្បាយចិត្ត នឹងរបរធ្វើចម្ការដំណាំក្បែរផ្ទះមែន ប៉ុន្តែព្រមពេលជាមួយគ្នា កសិករជនជាតិព្នងដែលមានកូនបីនាក់រូបនេះ បានសម្តែងក្តីបារម្ភថា៖“ខ្ញុំខ្លាចកូនៗរបស់ខ្ញុំមិនមានដី ធ្វើស្រែចម្ការតទៅថ្ងៃអានាគត ព្រោះ សព្វថ្ងៃនេះ ដីចម្ការមានទំហំរួមតូចជាងមុន។ ពីមុន ខ្ញុំមានដីប្រហែលជា១០ហិកតា។ តែមកដល់សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំនៅសល់ប្រហែលជា ២ហិកតាប៉ុណ្ណោះ”។ ដីនៅសល់៨ហិកតាទៀតត្រូវបានកាន់កាប់ដោយឈ្មួញ ឬដោយប្រជាពលរដ្ឋផ្សេងទៀត។
ដោយមើលឃើញពីការប្រែប្រួលនៃរបៀប រស់នៅ និងការប្រឈមនានារបស់ជនជាតិដើមភាគតិចនោះ អង្គការសង្គមស៊ីវិលមួយចំនួន ដូចជា “អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានសម្រេចផ្តល់ជំនាញផ្សេងៗដល់ប្រជាពលរដ្ឋជនជាតិភាគតិច ដូចជា បង្រៀនពួកគេអោយចេះសម្របខ្លួនទៅតាមរបៀបរស់នៅបែបសម័យថ្មី ចេះជំនាញកសិកម្មខ្លះ និងចេះ ជួយខ្លួនឯងបន្ទាប់ពីដីស្រែចម្ការរបស់ពួកគេត្រូវបានរំលោភបំពានពី សំណាក់ក្រុមហ៊ុននានា និងពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋដទៃទៀត។
លោក ខាំ ស៊ីងួន នាយកប្រតិបត្តិនៃ“អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានបញ្ជាក់ថា ប្រជាជនភាគតិចសព្វថ្ងៃ បាន និងកំពុងប្រឈមនឹងការបាត់បង់ដីធ្លីសម្រាប់ធ្វើចម្ការបែបប្រពៃណី របស់ពួកគេ ដូច្នេះដើម្បីឲ្យពួកគេអាចចិញ្ចឹមជីវិតបានប្រសើរ និងបង្ការការរំលោភបំពានដីរបស់ពួកគេ “អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានបង្រៀនជំនាញដល់ពួកគេដូចជា ការចុះបញ្ជីដីសហគមន៍ បង្រៀនធ្វើកសិកម្មតាមបែបទំនើប ការការពារអនុផលព្រៃឈើ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលតម្បាញ ការចិញ្ចឹមសត្វ និងស្វែងរកជ័រទឹកជាដើម។
កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ អង្គការសង្គមស៊ីវិលគឺជារឿងមួយ តែរដ្ឋាភិបាលក៏មិននៅឈរអោបដៃនៅស្ងៀមដែរ។ លោក ណយ ស្រូន ប្រធានមន្ទីការងារ បណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈប្រចាំខេត្តមណ្ឌលគីរី បានលើកឡើងថា រាជរដ្ឋាភិបាលបានបង្កើតយន្តការជាច្រើនសម្រាប់ជួយផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព គ្រួសារជនជាតិភាគតិចដែលធ្លាប់មានជម្លោះជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុននានា។ ជាក់ស្តែង មជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្តមណ្ឌលគីរី បានផ្តល់វគ្គអប់រំបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈដល់ប្រជាជនក្រីក្រ ក្នុងនោះក៏មានជនជាតិភាគតិចព្នងដែរ។ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលផ្តល់អោយដោយមជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្ត មណ្ឌលគីរីមានដូចជា៖ ជួសជុលម៉ូតូ សម្អាង តម្បាញ ជំនាញកសិកម្ម។ល។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកប្រធានមន្ទីកសិកម្មខេត្តមណ្ឌលគីរី បានកត់សម្គាល់ថា កន្លងមក ការផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចដល់ក្រុមហ៊ុនមិនប៉ះពាល់ដល់ដីកម្ម សិទ្ធរបស់ប្រជាពលរដ្ឋទេ តែវាប៉ះពាល់ដល់ដីសហគមន៍ដែលជាដីបម្រុងទុក។
លោក កែម ឡី អ្នកស្រាវជ្រាវឯករាជ្យនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានបញ្ជាក់ថា ប្រទេសកម្ពុជាមានជនជាតិភាគតិចជាង៤ម៉ឺន៥ពាន់គ្រួសារ និងមានប្រជាពលរដ្ឋជាង២០ម៉ឺននាក់រស់នៅក្នុងខេត្តក្រុងចំនួន១៥ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ សម្រាប់លោក កែម ឡី ជនជាតិភាគតិចស្ទើរទាំងអស់បានទទួលរងផលប៉ះពាល់តិចឬច្រើនដោយសារ នយោបាយផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចរបស់រដ្ឋាភិបាលទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជន ។
វគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈសម្រាប់ជនជាតិព្នង គឺជាមធ្យាបាយជួយសង្គ្រោះដល់ពួកគេមែន ប៉ុន្តែ ជនជាតិភាគតិចព្នងមួយចំនួននៅតែនឹងស្តាយស្រណោះដីចម្ការវិលជុំ និងដីអារក្សអ្នកតារបស់ពួកគេដដែល៕T/L
មណ្ឌលគីរី:
ទោះបីជាជនជាតិព្នងសប្បាយចិត្តនឹងការទទួលបានវគ្គបណ្តុះបណ្តាលជំនាញ
ជាច្រើន ពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល និងអាជ្ញាធរខេត្តក្តី
ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែបារម្ភ
នឹកស្រណោះអាលោះអាល័យដីកេរដំណែលដែលពួកគេធ្លាប់ធ្វើតាំងពីដូនតាមក
។
ដំបូលស័ង្កសី ជញ្ជាំងឈើ ផ្ទះដែលមានទំហំប្រហែលជាបួនម៉ែត្របួនជ្រុងហ៊ុំព័ទ្ធទៅដោយដំណាំ កសិកម្មពណ៌បៃតង ដូចជា ដើមស្រការនាគ ស្ពៃខ្មៅ ជីរណា ដើមខ្ទឹម ល្ពៅ ននោង ខ្ញី សណ្តែកគួ ស្លឹកគ្រៃ។ នេះគឺផលដំណាំនៃការធ្វើចម្ការបែបទំនើប របស់កសិករ ធឿន ខឿន ជាជនជាតិភាគតិចព្នងនៅក្នុងភូមិពូឆប ខេត្តមណ្ឌលគីរី បន្ទាប់ពីបុរសជនជាតិភាគតិចរូបនេះទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលពីរបៀបធ្វើ កសិកម្មបែបទំនើបជាលក្ខណៈគ្រួសារ ពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយដែលមានឈ្មោះថា“អង្គការភូមិខ្ញុំ”។
“ អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានចាប់ផ្តើមធ្វើការបណ្តុះបណ្តាលជនជាតិភាគតិច ប្រមាណជា៤០០គ្រួសារដើម្បីអោយពួកគេចេះធ្វើកសិកម្មប្រចាំគ្រួសារ ក្នុងន័យលើកកម្ពស់ជីវភាពគ្រួសារក្រោយពេលដែលជនជាតិដើមភាគតិចប្រឈម នឹងការបាត់បង់ដីចម្ការដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលបានផ្តល់ដីសម្បទាន សេដ្ឋកិច្ចទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយចំនួនរួចមក។
ធ្លាប់តែធ្វើ ចម្ការដែលមានទំហំធំធេង និងវិលជុំ មិនមានលក្ខណៈជាកម្មសិទ្ធផ្ទាល់ខ្លួន កសិករ ធឿន ខឿន អាយុ ៣១ ជនជាតិភ្នង កំពុងអង្គុយនៅក្នុងផ្ទះឈើររបស់ខ្លួនបានរៀបរាប់អោយដឹងថា ពីមុនរូបគេធ្លាប់តែធ្វើចម្ការវិលជុំ ដែលជាប្រពៃណីរបស់ជនជាតិព្នង។ ចម្ការវិលជុំ គឺជាចម្ការឆ្ការព្រៃ និងបម្លាស់ទី ពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត ហើយចម្ការនេះមានចំងាយឆ្ងាយពីផ្ទះ។ គេត្រូវការធ្វើដំណើរប្រមាណជាពីរម៉ោងថ្មើជើងពីផ្ទះទៅកាន់ចម្ការ វិលជុំ។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ ដីចំការទាំងនេះ ត្រូវបានរួមតូចដោយសារការកាប់ទន្ទ្រានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដូចគ្នា ដើម្បីយកទៅលក់ឲ្យឈ្មួញ និងអ្នកខ្លះទៀត បានលួចធ្វើប័ណ្ណកម្មសិទ្ធ។ល។
ទោះបីជាសួនបន្លែរក្បែរ ផ្ទះអាចជួយពួកគេបានមួយគ្រាមែន ប៉ុន្តែវាអាចជួយសម្រួលបានត្រឹមតែមួយកម្រិតតូចប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកឯចម្ការវិលជុំជាលក្ខណៈគ្រួសារទ្រង់ទ្រាយធំទើបធ្វើឲ្យពួកគេ មានកម្រិតជីវភាពធូធារប្រសើរជាងមុន។ “ផ្ទះ និងម៉ូតូជិះនេះ បានមកពីការលក់ដំឡូងពីចម្ការវិលជុំរបស់ខ្ញុំ”។ នេះជាការលើកឡើងរបស់លោក ធឿន ខឿនដោយយកដៃចង្អុលទៅកាន់ម៉តូ។
បុរសជនជាតិព្នងលោក ធឿន ខឿន មានការសប្បាយចិត្ត នឹងរបរធ្វើចម្ការដំណាំក្បែរផ្ទះមែន ប៉ុន្តែព្រមពេលជាមួយគ្នា កសិករជនជាតិព្នងដែលមានកូនបីនាក់រូបនេះ បានសម្តែងក្តីបារម្ភថា៖“ខ្ញុំខ្លាចកូនៗរបស់ខ្ញុំមិនមានដី ធ្វើស្រែចម្ការតទៅថ្ងៃអានាគត ព្រោះ សព្វថ្ងៃនេះ ដីចម្ការមានទំហំរួមតូចជាងមុន។ ពីមុន ខ្ញុំមានដីប្រហែលជា១០ហិកតា។ តែមកដល់សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំនៅសល់ប្រហែលជា ២ហិកតាប៉ុណ្ណោះ”។ ដីនៅសល់៨ហិកតាទៀតត្រូវបានកាន់កាប់ដោយឈ្មួញ ឬដោយប្រជាពលរដ្ឋផ្សេងទៀត។
ដោយមើលឃើញពីការប្រែប្រួលនៃរបៀប រស់នៅ និងការប្រឈមនានារបស់ជនជាតិដើមភាគតិចនោះ អង្គការសង្គមស៊ីវិលមួយចំនួន ដូចជា “អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានសម្រេចផ្តល់ជំនាញផ្សេងៗដល់ប្រជាពលរដ្ឋជនជាតិភាគតិច ដូចជា បង្រៀនពួកគេអោយចេះសម្របខ្លួនទៅតាមរបៀបរស់នៅបែបសម័យថ្មី ចេះជំនាញកសិកម្មខ្លះ និងចេះ ជួយខ្លួនឯងបន្ទាប់ពីដីស្រែចម្ការរបស់ពួកគេត្រូវបានរំលោភបំពានពី សំណាក់ក្រុមហ៊ុននានា និងពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋដទៃទៀត។
លោក ខាំ ស៊ីងួន នាយកប្រតិបត្តិនៃ“អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានបញ្ជាក់ថា ប្រជាជនភាគតិចសព្វថ្ងៃ បាន និងកំពុងប្រឈមនឹងការបាត់បង់ដីធ្លីសម្រាប់ធ្វើចម្ការបែបប្រពៃណី របស់ពួកគេ ដូច្នេះដើម្បីឲ្យពួកគេអាចចិញ្ចឹមជីវិតបានប្រសើរ និងបង្ការការរំលោភបំពានដីរបស់ពួកគេ “អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានបង្រៀនជំនាញដល់ពួកគេដូចជា ការចុះបញ្ជីដីសហគមន៍ បង្រៀនធ្វើកសិកម្មតាមបែបទំនើប ការការពារអនុផលព្រៃឈើ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលតម្បាញ ការចិញ្ចឹមសត្វ និងស្វែងរកជ័រទឹកជាដើម។
កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ អង្គការសង្គមស៊ីវិលគឺជារឿងមួយ តែរដ្ឋាភិបាលក៏មិននៅឈរអោបដៃនៅស្ងៀមដែរ។ លោក ណយ ស្រូន ប្រធានមន្ទីការងារ បណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈប្រចាំខេត្តមណ្ឌលគីរី បានលើកឡើងថា រាជរដ្ឋាភិបាលបានបង្កើតយន្តការជាច្រើនសម្រាប់ជួយផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព គ្រួសារជនជាតិភាគតិចដែលធ្លាប់មានជម្លោះជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុននានា។ ជាក់ស្តែង មជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្តមណ្ឌលគីរី បានផ្តល់វគ្គអប់រំបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈដល់ប្រជាជនក្រីក្រ ក្នុងនោះក៏មានជនជាតិភាគតិចព្នងដែរ។ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលផ្តល់អោយដោយមជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្ត មណ្ឌលគីរីមានដូចជា៖ ជួសជុលម៉ូតូ សម្អាង តម្បាញ ជំនាញកសិកម្ម។ល។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកប្រធានមន្ទីកសិកម្មខេត្តមណ្ឌលគីរី បានកត់សម្គាល់ថា កន្លងមក ការផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចដល់ក្រុមហ៊ុនមិនប៉ះពាល់ដល់ដីកម្ម សិទ្ធរបស់ប្រជាពលរដ្ឋទេ តែវាប៉ះពាល់ដល់ដីសហគមន៍ដែលជាដីបម្រុងទុក។
លោក កែម ឡី អ្នកស្រាវជ្រាវឯករាជ្យនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានបញ្ជាក់ថា ប្រទេសកម្ពុជាមានជនជាតិភាគតិចជាង៤ម៉ឺន៥ពាន់គ្រួសារ និងមានប្រជាពលរដ្ឋជាង២០ម៉ឺននាក់រស់នៅក្នុងខេត្តក្រុងចំនួន១៥ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ សម្រាប់លោក កែម ឡី ជនជាតិភាគតិចស្ទើរទាំងអស់បានទទួលរងផលប៉ះពាល់តិចឬច្រើនដោយសារ នយោបាយផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចរបស់រដ្ឋាភិបាលទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជន ។
វគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈសម្រាប់ជនជាតិព្នង គឺជាមធ្យាបាយជួយសង្គ្រោះដល់ពួកគេមែន ប៉ុន្តែ ជនជាតិភាគតិចព្នងមួយចំនួននៅតែនឹងស្តាយស្រណោះដីចម្ការវិលជុំ និងដីអារក្សអ្នកតារបស់ពួកគេដដែល៕T/L
- See more at: http://www.cen.com.kh/localnews/show_detail/20?token=OWQyNTViOD#sthash.MiZrQCuk.dpuf
ដំបូលស័ង្កសី ជញ្ជាំងឈើ ផ្ទះដែលមានទំហំប្រហែលជាបួនម៉ែត្របួនជ្រុងហ៊ុំព័ទ្ធទៅដោយដំណាំ កសិកម្មពណ៌បៃតង ដូចជា ដើមស្រការនាគ ស្ពៃខ្មៅ ជីរណា ដើមខ្ទឹម ល្ពៅ ននោង ខ្ញី សណ្តែកគួ ស្លឹកគ្រៃ។ នេះគឺផលដំណាំនៃការធ្វើចម្ការបែបទំនើប របស់កសិករ ធឿន ខឿន ជាជនជាតិភាគតិចព្នងនៅក្នុងភូមិពូឆប ខេត្តមណ្ឌលគីរី បន្ទាប់ពីបុរសជនជាតិភាគតិចរូបនេះទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលពីរបៀបធ្វើ កសិកម្មបែបទំនើបជាលក្ខណៈគ្រួសារ ពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយដែលមានឈ្មោះថា“អង្គការភូមិខ្ញុំ”។
“ អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានចាប់ផ្តើមធ្វើការបណ្តុះបណ្តាលជនជាតិភាគតិច ប្រមាណជា៤០០គ្រួសារដើម្បីអោយពួកគេចេះធ្វើកសិកម្មប្រចាំគ្រួសារ ក្នុងន័យលើកកម្ពស់ជីវភាពគ្រួសារក្រោយពេលដែលជនជាតិដើមភាគតិចប្រឈម នឹងការបាត់បង់ដីចម្ការដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលបានផ្តល់ដីសម្បទាន សេដ្ឋកិច្ចទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយចំនួនរួចមក។
ធ្លាប់តែធ្វើ ចម្ការដែលមានទំហំធំធេង និងវិលជុំ មិនមានលក្ខណៈជាកម្មសិទ្ធផ្ទាល់ខ្លួន កសិករ ធឿន ខឿន អាយុ ៣១ ជនជាតិភ្នង កំពុងអង្គុយនៅក្នុងផ្ទះឈើររបស់ខ្លួនបានរៀបរាប់អោយដឹងថា ពីមុនរូបគេធ្លាប់តែធ្វើចម្ការវិលជុំ ដែលជាប្រពៃណីរបស់ជនជាតិព្នង។ ចម្ការវិលជុំ គឺជាចម្ការឆ្ការព្រៃ និងបម្លាស់ទី ពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត ហើយចម្ការនេះមានចំងាយឆ្ងាយពីផ្ទះ។ គេត្រូវការធ្វើដំណើរប្រមាណជាពីរម៉ោងថ្មើជើងពីផ្ទះទៅកាន់ចម្ការ វិលជុំ។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ ដីចំការទាំងនេះ ត្រូវបានរួមតូចដោយសារការកាប់ទន្ទ្រានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដូចគ្នា ដើម្បីយកទៅលក់ឲ្យឈ្មួញ និងអ្នកខ្លះទៀត បានលួចធ្វើប័ណ្ណកម្មសិទ្ធ។ល។
ទោះបីជាសួនបន្លែរក្បែរ ផ្ទះអាចជួយពួកគេបានមួយគ្រាមែន ប៉ុន្តែវាអាចជួយសម្រួលបានត្រឹមតែមួយកម្រិតតូចប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកឯចម្ការវិលជុំជាលក្ខណៈគ្រួសារទ្រង់ទ្រាយធំទើបធ្វើឲ្យពួកគេ មានកម្រិតជីវភាពធូធារប្រសើរជាងមុន។ “ផ្ទះ និងម៉ូតូជិះនេះ បានមកពីការលក់ដំឡូងពីចម្ការវិលជុំរបស់ខ្ញុំ”។ នេះជាការលើកឡើងរបស់លោក ធឿន ខឿនដោយយកដៃចង្អុលទៅកាន់ម៉តូ។
បុរសជនជាតិព្នងលោក ធឿន ខឿន មានការសប្បាយចិត្ត នឹងរបរធ្វើចម្ការដំណាំក្បែរផ្ទះមែន ប៉ុន្តែព្រមពេលជាមួយគ្នា កសិករជនជាតិព្នងដែលមានកូនបីនាក់រូបនេះ បានសម្តែងក្តីបារម្ភថា៖“ខ្ញុំខ្លាចកូនៗរបស់ខ្ញុំមិនមានដី ធ្វើស្រែចម្ការតទៅថ្ងៃអានាគត ព្រោះ សព្វថ្ងៃនេះ ដីចម្ការមានទំហំរួមតូចជាងមុន។ ពីមុន ខ្ញុំមានដីប្រហែលជា១០ហិកតា។ តែមកដល់សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំនៅសល់ប្រហែលជា ២ហិកតាប៉ុណ្ណោះ”។ ដីនៅសល់៨ហិកតាទៀតត្រូវបានកាន់កាប់ដោយឈ្មួញ ឬដោយប្រជាពលរដ្ឋផ្សេងទៀត។
ដោយមើលឃើញពីការប្រែប្រួលនៃរបៀប រស់នៅ និងការប្រឈមនានារបស់ជនជាតិដើមភាគតិចនោះ អង្គការសង្គមស៊ីវិលមួយចំនួន ដូចជា “អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានសម្រេចផ្តល់ជំនាញផ្សេងៗដល់ប្រជាពលរដ្ឋជនជាតិភាគតិច ដូចជា បង្រៀនពួកគេអោយចេះសម្របខ្លួនទៅតាមរបៀបរស់នៅបែបសម័យថ្មី ចេះជំនាញកសិកម្មខ្លះ និងចេះ ជួយខ្លួនឯងបន្ទាប់ពីដីស្រែចម្ការរបស់ពួកគេត្រូវបានរំលោភបំពានពី សំណាក់ក្រុមហ៊ុននានា និងពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋដទៃទៀត។
លោក ខាំ ស៊ីងួន នាយកប្រតិបត្តិនៃ“អង្គការភូមិខ្ញុំ” បានបញ្ជាក់ថា ប្រជាជនភាគតិចសព្វថ្ងៃ បាន និងកំពុងប្រឈមនឹងការបាត់បង់ដីធ្លីសម្រាប់ធ្វើចម្ការបែបប្រពៃណី របស់ពួកគេ ដូច្នេះដើម្បីឲ្យពួកគេអាចចិញ្ចឹមជីវិតបានប្រសើរ និងបង្ការការរំលោភបំពានដីរបស់ពួកគេ “អង្គការភូមិខ្ញុំ”បានបង្រៀនជំនាញដល់ពួកគេដូចជា ការចុះបញ្ជីដីសហគមន៍ បង្រៀនធ្វើកសិកម្មតាមបែបទំនើប ការការពារអនុផលព្រៃឈើ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលតម្បាញ ការចិញ្ចឹមសត្វ និងស្វែងរកជ័រទឹកជាដើម។
កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ អង្គការសង្គមស៊ីវិលគឺជារឿងមួយ តែរដ្ឋាភិបាលក៏មិននៅឈរអោបដៃនៅស្ងៀមដែរ។ លោក ណយ ស្រូន ប្រធានមន្ទីការងារ បណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈប្រចាំខេត្តមណ្ឌលគីរី បានលើកឡើងថា រាជរដ្ឋាភិបាលបានបង្កើតយន្តការជាច្រើនសម្រាប់ជួយផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព គ្រួសារជនជាតិភាគតិចដែលធ្លាប់មានជម្លោះជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុននានា។ ជាក់ស្តែង មជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្តមណ្ឌលគីរី បានផ្តល់វគ្គអប់រំបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈដល់ប្រជាជនក្រីក្រ ក្នុងនោះក៏មានជនជាតិភាគតិចព្នងដែរ។ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលផ្តល់អោយដោយមជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខេត្ត មណ្ឌលគីរីមានដូចជា៖ ជួសជុលម៉ូតូ សម្អាង តម្បាញ ជំនាញកសិកម្ម។ល។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកប្រធានមន្ទីកសិកម្មខេត្តមណ្ឌលគីរី បានកត់សម្គាល់ថា កន្លងមក ការផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចដល់ក្រុមហ៊ុនមិនប៉ះពាល់ដល់ដីកម្ម សិទ្ធរបស់ប្រជាពលរដ្ឋទេ តែវាប៉ះពាល់ដល់ដីសហគមន៍ដែលជាដីបម្រុងទុក។
លោក កែម ឡី អ្នកស្រាវជ្រាវឯករាជ្យនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានបញ្ជាក់ថា ប្រទេសកម្ពុជាមានជនជាតិភាគតិចជាង៤ម៉ឺន៥ពាន់គ្រួសារ និងមានប្រជាពលរដ្ឋជាង២០ម៉ឺននាក់រស់នៅក្នុងខេត្តក្រុងចំនួន១៥ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ សម្រាប់លោក កែម ឡី ជនជាតិភាគតិចស្ទើរទាំងអស់បានទទួលរងផលប៉ះពាល់តិចឬច្រើនដោយសារ នយោបាយផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចរបស់រដ្ឋាភិបាលទៅអោយក្រុមហ៊ុនឯកជន ។
វគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈសម្រាប់ជនជាតិព្នង គឺជាមធ្យាបាយជួយសង្គ្រោះដល់ពួកគេមែន ប៉ុន្តែ ជនជាតិភាគតិចព្នងមួយចំនួននៅតែនឹងស្តាយស្រណោះដីចម្ការវិលជុំ និងដីអារក្សអ្នកតារបស់ពួកគេដដែល៕T/L
