ជន​ជាតិ​ភាគ​តិច​អាច​ នឹង​ក្លាយ​ជា​ជន​ជាតិ​ ភាគ​តិច​លើ​ទឹក​ដី​ខ្លួន​ឯង

9/27/2014 0 Comments A+ a-

20140927_08a_0
រតនគិរីៈ ដោយ​អស់​សង្ឃឹម​ក្នុង​ជីវិត​ដោយ​សារ​តែ​ជម្លោះ​ដី​ធ្លី​ដ៏​រ៉ាំ​រ៉ៃ​ជាមួយ​ ក្រុម​ហ៊ុន​ឯកជន​ទទួល​បាន​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ពី​រដ្ឋាភិបាល​បាន​បណ្តាល​ ឲ្យ​ធ្លាក់​ខ្លួន​ពិការ និង​គ្មាន​ជម្រក អតីត​ទាហាន​ខ្មែរ​ក្រហម ជា​ជន​ជាតិ​ទំពួន លោក សឹង យ៉ារ៉ាត ដែល​ពេល​ខ្លះ​បាន​ព្យាយាម​ធ្វើ​អត្តឃាត​ខ្លួន​ឯង ដើម្បី​ជា​ការ​រំឭក​ដល់​មន្ត្រី​របស់​រដ្ឋាភិបាល​ឲ្យ​ដឹង​ថា ជន​ជាតិ​ភាគ​តិច​មួយ​ចំនួន​បាន​បាត់​បង់​ដីធ្លី ព្រម​ទាំង​ផ្ទះ​សម្បែង។
រស់​នៅ​លាក់​កំបាំង​ខ្លួន​កណ្តាល​ព្រៃ ជា​ដី​ខ្ចី​ពី​មិត្តភក្តិ ហាក់​ដូច​ជា​មនុស្ស​រស់​នៅ​ក្រៅ​សង្គម ស្ថិត​ក្នុង ឃុំ​ញ៉ាង ស្រុក​អណ្តូង​មាស បន្ទាប់​ពី​ផ្ទះ ១២ គ្រួសារ​ចុង​ក្រោយ របស់​ជន​ជាតិ​ទំពួន​រស់​នៅ​ក្នុង ភូមិ​សាយស់ ឃុំ​កាឡែង ស្រុក​លំផាត់ ដែល​បាន​តស៊ូ​ក្រាញ​ននៀល​ដើម្បី​ទាមទារ​ដី​ពី​សំណាក់​ភាគី​ក្រុម​ហ៊ុន​មក​ វិញ ប៉ុន្តែ​ត្រូវ​បាន​គេ​រឹប​យក​អស់​នោះ លោក យ៉ារ៉ាត បាន​ថ្លែង​ថា ល្បិច​អាជ្ញាធរ​ខេត្ត​ធ្វើ​ទុក្ខ​បុកម្នេញ​ប្រជា​ពលរដ្ឋ រហូត​បាត់​បង់​ដី​អស់ ហើយ​ដី​ចម្ការ ៥ ហិកតា​របស់​លោក​ត្រូវ​បាន​គេ​រឹប​អូស​យក​អស់ ហើយ​ដោយ​សារ​តែ​រឿង​ដី​នេះ លោក​ត្រូវ​បាន​សន្តិសុខ​ក្រុម​ហ៊ុន DM group បាញ់​ឲ្យ​ពិការ​ជើង​ម្ខាង​នៅ​ក្នុង ឆ្នាំ​២០០៩។
លោក​ថ្លែង​ថា៖ «ក្រោយ​ពី​គេ​យក​ដី​ខ្ញុំ​អស់​ខ្ញុំ​បាន​មក​សុំ​ដី​គេ​ជ្រក​កោន ហើយ​ឥឡូវ​នេះ​គេ​យក​វិញ ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​ជួប​បញ្ហា​ជីវភាព​យ៉ាង​ធ្ងន់​ធ្ងរ។ គ្រួសារ​ខ្ញុំ​មាន​តែ​រស់​នៅ​ដោយ​អត់​បាយ​ស្លាប់​តែ​ប៉ុណ្ណោះ។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​គេ​អភិវឌ្ឍ​តែ​ពួក​គេ​អ្នក​មាន​អំណាច​និង​ឧកញ៉ា​ប៉ុណ្ណោះ»។
អង្គុយ​ក្នុង​ខ្ទម​កណ្តាល​ព្រៃ​ដែល​ព័ទ្ធ​ទៅ​ដោយ​ទឹក​ស្ទឹង បាន​ដាំ​ស្រូវ និង​ពោត​ខ្លះៗ​នោះ បុរស​សក់​ស្កូវ​ល្បាយ​អាចម៍​ខ្លា​រស់​នៅ​ជាមួយ​កូនៗ ៥ នាក់​បាន​ថ្លែង​ថា លោក​មិន​ដឹង​ថា តើ​គ្រួសារ​របស់​លោក​ត្រូវ​បន្ត​ជីវិត​ដោយ​វិធី​ណា​នោះ​ទេ​ក្រោយ​ពី​គេ​យក​ ដី​វិញ ប៉ុន្តែ​លោក​នៅ​មាន​តែ​វិធី​មួយ​គឺ ទៅ​ចង​មុង​ដេក​នៅ​មុខ​សាលា​ខេត្ត​តែ​ប៉ុណ្ណោះ។
លោក​បាន​ថ្លែង​ថា៖ «ខ្ញុំ​គឺ​មិន​រស់​ទេ តែ​ខ្ញុំ​សូម​ផ្តាំ​ថា ការ​អភិវឌ្ឍ​គឺ​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​កុំ​ឲ្យ​មាន​អំពើ​ហិង្សា​ដល់​ពលរដ្ឋ និង​កុំ​ធ្វើ​ឲ្យ​ពលរដ្ឋ​ស្លាប់​ទៅ​ដោយ​អយុត្តិធម៌»។
បុរស​ពិការ​ជើង​ខាង​ស្តាំ​រូប​នោះ បាន​រំឭក​ថា នៅ​ក្នុង​ទីតាំង​ចាស់​របស់​លោក​គឺ​មាន​ដី​ចម្ការ​ស្វាយ​ចន្ទី​ដែល​មាន​ទំហំ ៣ ហិកតា​និង ៣០ អា ហើយ​ប្រមូល​ផល​បាន​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ ប៉ុន្តែ​ត្រូវ​បាន​ក្រុម​ហ៊ុន​កាប់​បំផ្លាញ​ដើម្បី​យក​ទៅ​ដាំ​ដើម​កៅស៊ូ ហើយ​ដោយ​សារ​លោក​បដិសេធ​ពុំ​ព្រម​ទទួល​យក​សំណង ក្រុម​ហ៊ុន​ក៏​បាញ់​ឲ្យ​ពិការ​ជើង​ដើម្បី​គំរាម​ទៅ​ពលរដ្ឋ​ផ្សេង​ទៀត។ អ្វីៗ​គឺ​សុទ្ធ​តែ​ជា​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​ទាំង​អស់​បើ​ទោះ​ជា​ពលរដ្ឋ​មក​រស់​នៅ ​តាំង​ពី​ដូន​តា​មក​ក៏​ដោយ។
លោក​ថ្លែង​ថា៖ «ពួក​យើង​មិន​ចេះ​ធ្វើ​ការ​ជា​កម្មករ​គេ​ទេ ពួក​យើង​ចេះ​តែ​ធ្វើ​ចម្ការ​ពីព្រោះ​ពួក​យើង​ឈប់​ពេល​ណា​ក៏​បាន»។
លោក យ៉ារ៉ាត និង​ភរិយា​ក្នុង​ពេល​នៅ​ផ្ទះ​ដែល​គាត់​បាន​សាង​សង់​ឡើង​នៅ​កណ្ដាល​ព្រៃ។ ហេង ជីវ័ន
បើ​ទោះ​ជា​លោក​នៅ​មាន​សង្ឃឹម​តិចៗ​ក្នុង​ការ​ទទួល​បាន​យុត្តិធម៌​នៅ​ ក្នុង​ជម្លោះ​ដី​ធ្លី​ដែល​បាន​អូស​បន្លាយ​នៅ​ឯ​តុលាការ​គ្មាន​ចំណាត់​ការ​ យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ក៏​បុរស​រូប​នោះ​បាន​អំពាវនាវ​ទៅ​ដល់​រាជ​រដ្ឋាភិបាល​ថា ចំពោះ​ការ​ផ្តល់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​គឺ​គួរ​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ឲ្យ​មាន​ការ​ ចំណេញ​ដល់​ភាគី​ទាំង​ពីរ​គឺ​ក្រុម​ហ៊ុន​ក៏​ទទួល​បាន​ផល ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ក៏​ទទួល​បាន​ផល​ពី​ការ​អភិវឌ្ឍ​មិន​មែន​ពលរដ្ឋ​ជា​អ្នក​រង​ គ្រោះ ចំណែក​ឯ​ក្រុម​ហ៊ុន​ជា​អ្នក​ទទួល​ផល​នោះ​ទេ។
លោក​ថ្លែង​ថា៖ «ខ្ញុំ​ស្នើ​ឲ្យ​រដ្ឋាភិបាល​កុំ​ធ្វើ​ដូច​របប ៣​ឆ្នាំ ពីព្រោះ​ពលរដ្ឋ​រស់​នៅ​ក្រោម​ឱវាទ​របស់​រដ្ឋ តែ​បើ​ចង់​អភិវឌ្ឍ​អី​មេត្តា​ប្រាប់​ពលរដ្ឋ​ឲ្យ​ដឹង​ផង មិន​មែន​អាង​តែ​មាន​អំណាច​មក​បាញ់​គេ​តាម​តែ​ចិត្ត​នោះ​ទេ»។
អង្គុយ​នៅ​មិន​ឆ្ងាយ​ពី​គ្នា​ប៉ុន្មាន កំពុង​តែ​ជម្រះ​ស្មៅ​អ្នក​ស្រី ផ្លិញ ថែម ជនជាតិ​គ្រឹង អាយុ ៤២​ឆ្នាំ ភរិយា​លោក យ៉ារ៉ាត បាន​ថ្លែង​ថា អ្នក​ស្រី​ប្រឈម​នឹង​ការ​លំបាក​បំផុត​នៅ​ពេល​ដែល​បាត់​បង់​ផ្ទះ​សម្បែង​និង​ ដី​ចម្ការ​គឺ​បណ្តាល​ឲ្យ​គ្មាន​បាយ​ហូប។ អ្នក​ស្រី​ថ្លែង​ថា៖ «យើង​តវ៉ា​ការពារ​ដី​របស់​យើង​គេ​ថា​ខុស តែ​អ្នក​យក​ដី​យើង គេ​ថា​ត្រូវ​ច្បាប់ វា​យ៉ាប់​ណាស់​គេ​មាន​អំណាច»។
អ្នក​ស្រី​ថ្លែង​ថា៖ «ពួក​ខ្ញុំ​នេះ​បើ​ឲ្យ​ទៅ​រស់​នៅ​ភ្នំពេញ​មិន​ចេះ​រស់​នៅ​ទេ​ពីព្រោះ​គ្មាន​ ស្រែ​ធ្វើ ហើយ​មនុស្ស​ច្រើន មាន​តែ​ងាប់»។
មិន​ខុស​គ្នា​ពី​លោក យ៉ារ៉ាត លោក រម៉ាស ស្វាង ប្រជា​សហគមន៍ ភូមិ​តេន ស្ថិត​នៅ​ក្នុង ស្រុក​អូរយ៉ាដាវ ខេត្ត​រតនគិរី ក៏​ត្រូវ​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​លំនៅឋាន​របស់​ខ្លួន​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង ភូមិ​លំ ឃុំ​យ៉ាតុង ដោយ​សារ​តែ​អាជ្ញាធរ​ភូមិ ឃុំ​និង​ស្រុក ដឹក​នាំ​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ផ្ដិត​មេ​ដៃ​ដេញ​រូប​លោក​ចេញ​ពី​ភូមិ​ដោយ​យក​លេស​ថា លោក​ចូល​សាសនា​ព្រះ​យេស៊ូ។
បុរស​រាង​តូច​ស្តើង​រូប​នោះ​ថ្លែង​ថា៖ «តាម​ពិត គេ​ប្រកាន់​បក្ខ​ពួក​និយម គេ​ចង់​កាន់​អំណាច​ផ្តាច់​ការ ពីព្រោះ​អី​ខឹង​ខ្ញុំ​ចេញ​មុខ​តវ៉ា​រឿង​ដីធ្លី ហើយ​ផ្តល់​ព័ត៌មាន​ជូន​អ្នក​សារ​ព័ត៌មាន គេ​ប្រុង​ដុត​រូប​ខ្ញុំ​ទាំង​រស់​ក្នុង​ផ្ទះ​ខ្ញុំ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​រត់​ចោល​ផ្ទះ​ដើម្បី​សុវត្ថិភាព»។
និយាយ​ទាំង​ទឹក​មុខ​ស្រពោន​ក្រោយ​ពី​បាន​គេច​ខ្លួន​ទៅ​រស់​នៅ​ឯ​ភូមិ​ កំណើត​របស់​ម្តាយ បុរស​ជន​ជាតិ ចារ៉ាយ រូប​នោះ​ថ្លែង​ថា លោក​មិន​ដឹង​ថា តើ​ត្រូវ​បន្ត​ទៅ​រស់​នៅ​ឯ​ណា​ទៀត​នោះ​ទេ ពីព្រោះ​ផ្ទះ​ម្តាយ​របស់​លោក​ក៏​លោក​ពុំ​អាច​រស់​នៅ​បាន​យូរ​ទៀត​ដែរ​ដោយ​ សារ​តែ​ផ្ទះ​នោះ​តូច​ចង្អៀត ហើយ​ពុំ​មាន​ដី​សម្រាប់​លោក​ធ្វើ​ចម្ការ​ផ្គត់​ផ្គង់​គ្រួសារ។ លោក​ថា៖ «ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​កូនៗ​របស់​ខ្ញុំ​នឹង​ទៅ​រស់​នៅ​ឯណា​ទេ?»។
បុរស​ដែល​តែង​តែ​ចេញ​មុខ​ប្រឆាំង​និង​តវ៉ា​ដើម្បី​ការពារ​ដី​ព្រៃ​សហគមន៍ និង​ដី​ចម្ការ​របស់​ខ្លួន​នោះ​បាន​ថ្លែង​ថា ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ខ្លះ​គេ​អត់​ដឹង​រឿង​ផ្ដិត​មេដៃ​ធ្វើ​អី អ្នក​ខ្លះ​គេ​ថា ផ្តិត​មេដៃ​ដើម្បី​បាន​ដីធ្លី ស្រាប់​តែ​លទ្ធផល​គេ​បោក​ប្រាស់​គឺ​ផ្តិត​មេដៃ​ដើម្បី​លក់​ដីធ្លី។ ដូច​ជា​រឿង​គេ​បណ្តេញ​លោក​ចេញ អ្នក​ខ្លះ​អត់​ដឹង​ទេ គេ​កុហក​ថា គេ​ផ្តិត​មេ​ដៃ​ប្តឹង​យក​ដី​ធ្លី​វិញ​ស្រាប់​តែ​លទ្ធផល​គឺ​ដើម្បី​បណ្តេញ​ លោក​ចេញ​ពី​ភូមិ។ លោក​ថ្លែង​ថា៖ «ពួក​គេ​ពុក​រលួយ​ខ្លាំង គេ​មិន​បាន​គិត​គូរ​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ខ្លួន​ឯង​ទេ​គឺ​ពួក​គេ​គិត​តែ​ពី​ក្រពះ​ របស់​ពួក​គេ»។
បុរស​រូប​នោះ​បាន​ថ្លែង​ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា លោក​ពុំ​ដឹង​ថា តើ​នៅ​ថ្ងៃ​អនាគត​នឹង​ទៅ​ជា​យ៉ាង​ណា​នោះ​ទេ ពីព្រោះ​សព្វ​ថ្ងៃ​វប្បធម៌​មួយ​ចំនួន​បាន​កំពុង​បាត់​បង់​បន្តិច​ម្តងៗ​ទៅ​ ហើយ ដូច​ជា ប្រពៃណី​ធ្វើ​ចម្ការ​វិល​ជុំ ព្រៃ​ត្រណម ព្រៃ​កប់​ខ្មោច។
លោក​ថ្លែង​ថា៖ «បើ​នៅ​តែ​ទន្ទ្រាន​យក​ដី​យើង​ដូច​សព្វ​ថ្ងៃ​ទៀត យើង​មិន​ដឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ជន​ជាតិ​ស្អី​នោះ​ទេ ពីព្រោះ​យើង​ជន​ជាតិ​ភាគ​តិច​រស់​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ តែ​ឥឡូវ​ព្រៃ​គេ​យក​អស់ តើ​ពួក​យើង​ជា​ជនជាតិ​អី?»។
សូម​រំឭក​ថា កាល​ពី​ថ្ងៃ ទី៧ ខែ​ឧសភា លោក​នាយក​រដ្ឋ​មន្ត្រី ហ៊ុន សែន បាន​ចេញ​សេចក្តី​ប្រកាស​ផ្អាក​ជា​បន្ទាន់ និង​គ្មាន​កាល​កំណត់​នូវ​ការ​ផ្តល់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ឲ្យ​ទៅ​ក្រុម​ ហ៊ុន​ឯកជន ហើយ​បាន​អំពាវនាវ​ឲ្យ​ពិនិត្យ​មើល​ឡើង​វិញ​នូវ​ដី​សម្បទាន​ដែល​មាន​ស្រាប់​ ទាំង​អស់ ហើយ​លោក​នាយក​រដ្ឋ​មន្ត្រី បាន​ថ្លែង​ជា​សាធារណៈ​បញ្ជា​ឲ្យ​អាជ្ញាធរ​ទូទាំង​ប្រទេស​ធ្វើ​ការ​វាស់​វែង​ បែង​ចែក​ដីធ្លី​ឲ្យ​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ដែល​មាន​ទំនាស់​ដីធ្លី​ជាមួយ​ក្រុម​ហ៊ុន​ ព្រៃ​សម្បទាន ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច ហើយ​ធ្វើ​យ៉ាង​យូរ​បំផុត​រយៈ​ពេល ៦​ខែ។
ដើម្បី​បញ្ចប់​ជម្លោះ​ដែល​បាន​អូស​បន្លាយ​ដោយ​សារ​តែ​ដី​សម្បទាន​ សេដ្ឋកិច្ច កាល​ពី ខែ​សីហា ឆ្នាំ​២០១៤ លោក​នាយក​រដ្ឋ​មន្ត្រី បាន​សម្រច​បង្កើត​គណៈកម្មការ​អន្តរ​ក្រសួង​ដើម្បី​ត្រួត​ពិនិត្យ​វាស់វែង និង​វាយ​តម្លៃ​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច ដែល​បាន​ផ្តល់​ជូន​ក្រុម​ហ៊ុន​ឯកជន​កន្លង​មក និង​ដក​ហូត​មក​វិញ​ចំពោះ​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ដែល​ក្រុម​ហ៊ុន​មិន​បាន​ បំពេញ​កាតព្វកិច្ច​ផ្លូវ​ច្បាប់​តាម​កិច្ច​សន្យា។
លោក យ៉ារ៉ាត បាន​ឈប់​សម្រាក​បន្ទាប់​ពី​ដើរ​អស់​ពេល​ជាច្រើន​ម៉ោង​ចូល​ក្នុង​ព្រៃ​ដើម្បី ​សំដៅ​ទៅ​ផ្ទះ​របស់​គាត់​ដែល​កប់​នៅ​កណ្តាល​ព្រៃ។ហេង ជីវ័ន
យោង​ទៅ​តាម​របាយ​ការណ៍​របស់​ក្រសួង​ដែន​ដី​នគរូបនីយកម្ម និង​សំណង់ បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា មក​ទល់​ថ្ងៃ ទី០៤ ខែ​មេសា ឆ្នាំ​២០១៤ ពាក់​ព័ន្ធ​នឹង​ឯកសារ​គតិយុត្ត​បម្រើ​ឲ្យ​បទ​បញ្ជា​លេខ ០១ បប រាជ​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​បាន​ធ្វើ​អនុប្បយោគ​កាត់​ផ្ទៃ​ដី​សរុប​ទំហំ​ជាង ១ លាន​ហិកតា ដែល​ក្នុង​នោះ​ទំហំ​ជាង ៣៤ ម៉ឺន​ហិកតា កាត់​ចេញ​ពី​ក្រុម​ហ៊ុន​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ចំនួន ១២៨ និង​ទំហំ​ជិត ២៣ ម៉ឺន​ហិកតា កាត់​ចេញ​ពី​ក្រុម​ហ៊ុន​ព្រៃ​សម្បទាន​ចំនួន ១៦ និង​ទំហំ​ជិត ៥០ ហិកតា​កាត់​ចេញ​ពី​ដី​រដ្ឋ​និង​ដី​ព្រៃ​មាន​ដីកា​ដក​ហូត ដើម្បី​ផ្តល់​កម្មសិទ្ធិ​ជូន​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​តាម​រយៈ​ព្រះ​រាជក្រឹត្យ​ចំនួន ៩៦ អនុក្រឹត្យ​ចំនួន ៦៧៨ និង​សេចក្តី​សម្រេច​ផ្តល់​ជា​គោល​ការណ៍​របស់​រាជ​រដ្ឋាភិបាល​ចំនួន ៧០៧ ស.ជ.ណ។
លោក ញែន នា ជា​ជនជាតិ​ដើម​ភាគ​តិច​ទំពួន បម្រើ​ការ​ឲ្យ​សមាគម​ខ្មែរ​លើ ដែល​កាន់​ទៅ​លើ​គម្រោង​ចុះ​បញ្ជី​សហគមន៍​ជនជាតិ​ដើម​ភាគ​តិច បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា បច្ចុប្បន្ន​នេះ ជន​ជាតិ​ដើម​ភាគ​តិច​កំពុង​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ច្រើន​គឺ​ពី​មុន​គាត់​មាន​ ដី​ចម្ការ​សម្រាប់​វិល​ជុំ​ពី ២ ទៅ ៣ កន្លែង​ប៉ុន្តែ​បច្ចុប្បន្ន​នេះ មាន​តែ​មួយ​កន្លែង​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​នេះ មួយ​ផ្នែក​មក​ពី​ក្រុម​ហ៊ុន​ទទួល​បាន​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច និង​មួយ​ផ្នែក​ទៀត​ពី​សំណាក់​អ្នក​មាន​លុយ។
លោក​ថ្លែង​ថា៖ «បញ្ហា​ដែល​ចម្បង​ជាង​គេ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​គឺ​បញ្ហា​ដីធ្លី​ដោយ​សារ​ការ​ខ្វះ​ ដី​នេះ​ហើយ​ទើប​ធ្វើ​ឲ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់​ជីវភាព​របស់​ពួក​គាត់​គឺ​គាត់​ខ្វះ​ ខាត​អាហារ»។
លោក​ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា ជន​ជាតិ​ដើម​ភាគ​តិច​មួយ​ភូមិ​មាន​ដី​មិន​ស្មើ​នឹង​បុគ្គល​ម្នាក់ ឬ​ក៏​ក្រុម​ហ៊ុន​មួយ​មាន​ផង​គឺ​ជន​ជាតិ​ម្នាក់​មាន​ដី​យ៉ាង​ច្រើន​បំផុត​ ត្រឹម ៧ ហិកតា​ប៉ុណ្ណោះ ពីព្រោះ​ពួកគាត់​កាប់​គាស់​ដោយ​ដៃ​បើ​សរុប​មួយ​ឃុំ​ទាំង​ដី​ព្រៃ​អារក្ស ព្រៃ​បម្រុង​ទុក ព្រៃ​ខ្មោច ទាំង​ដី​ភូមិ​យ៉ាង​ច្រើន ២ ពាន់​ហិកតា​ក្នុង ១ ភូមិ ប៉ុន្តែ​បុគ្គល​ម្នាក់​មាន​ដី​យ៉ាង​ហោច​ណាស់ ១០០ ទៅ ២០០ ហិកតា​តែ​បើ​ដី​សម្បទាន​ទៀត​នោះ​គឺ​យ៉ាង​តិច​ពី ៨០០០ ហិកតា ទៅ ១ ម៉ឺន​ហិកតា។
យោង​ទៅ​តាម​សៀវភៅ​រាជកិច្ច​ចេញ​ផ្សាយ​ដោយ​ទី​ស្តី​ការ​គណៈ​រដ្ឋ​មន្ត្រី​ ឲ្យ​ដឹង​ថា ចាប់​តាំង​ពី ឆ្នាំ​២០០៦ រហូត​ដល់ ឆ្នាំ​២០១១ រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​បាន​ផ្តល់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ទៅ​ឲ្យ​ក្រុម​ហ៊ុន​ ឯកជន​ចំនួន ២២ ដើម្បី​វិនិយោគ​ទៅ​លើ​ដំណាំ​កសិ​ឧស្សាហកម្ម​នៅ​ក្នុង ខេត្ត​រតនគិរី។
ជា​ការ​ឆ្លើយ​តប​ទៅ​នឹង​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​របស់​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ក្នុង​បញ្ហា​ ជម្លោះ​ដីធ្លី​នោះ​លោក ជូ សុភ័ក្ត ប្រធាន​មន្ទីរ​បរិស្ថាន ខេត្ត​រតនគិរី ឲ្យ​ដឹង​ថា បញ្ហា​ដែល​ប្រឈម​ខ្លាំង​គឺ​បញ្ហា​សម្ពាធ​ផ្នែក​ដីធ្លី គឺ​ការ​រុក​រាន​កាប់​ព្រៃ​យក​ដីធ្លី​ធ្វើ​ជា​កម្មសិទ្ធិ ហើយ​ឥឡូវ​ក៏​នៅ​តែ​កើត​មាន ពីព្រោះ​ប្រជាជន​ភាគ​ច្រើន​មើល​ឃើញ​ដី​នៅ​ក្នុង​តំបន់​ការពារ​មាន​ដី​ទំនេរ​ ច្រើន ដូច្នេះ​ពួក​គាត់​ចូល​កាប់​ទន្ទ្រាន​ដើម្បី​យក​ធ្វើ​ចម្ការ និង​ដើម្បី​រង់ចាំ​ទទួល​បាន​ដី​កម្មសិទ្ធិ ជា​ពិសេស​អ្នក​ចំណាក​ស្រុក​ដែល​មក​ពី​ខេត្ត​ផ្សេងៗ។
លោក ជូ សុភ័ក្ត បាន​ថ្លែង​ថា៖ «ក្រសួង​មាន​គោល​ការណ៍​មួយ​គឺដាច់​ខាត​មិន​ឲ្យ​មាន​ការ​រំលោភ​យក​ដី​ប្រជាជន ​ទេ ប៉ុន្តែ​បើ​សិន​ជា​គាត់​ចរចា​ត្រូវ​គ្នា​យ៉ាង​ម៉េច​នោះ​គឺជា​រឿង​របស់​គាត់​ យើង​មិន​ដឹង​ទេ។ កន្លង​មក​យើង​តែង​តែ​មាន​ការ​យល់​ច្រឡំ​គ្នា ដូច្នេះ​តែង​តែ​មាន​ការ​តវ៉ា​ផង​ដែរ។
លោក​បន្ថែម​ថា ដី​ដែល​ឲ្យ​ទៅ​សម្បទាន​គឺជា​ដី​មួយ​ចុះ​កិច្ច​សន្យា​ជួល ដូច្នេះ​នៅ​ពេល​ដែល​ចប់​កិច្ច​សន្យា​ដីនោះ​គឺ​នៅ​តែ​ជា​ដី​របស់​រដ្ឋ​ដែល​ អាច​យក​ទៅ​ចែក​ជូន​ប្រជាជន​វិញ​នៅ​ពេល​ដែល​មាន​តម្រូវ​ការ​ចាំបាច់​ដូច្នេះ​ មិន​បាច់​បារម្ភ​ទេ ប៉ុន្តែ​បើ​យើង​ទុក​នៅ​ចោល​ឥត​មាន​ការ​គ្រប់​គ្រង​គឺ​ភាគ​ច្រើន​បាត់​ដោយ​ មាន​ការ​រំលោភ​យក​បន្តិច​ម្តងៗ ហើយ​អាច​បាត់​បង់​អត់​មាន​ដី​សល់​ក៏​មាន។
លោក​បន្ថែម​ថា៖ «ការ​រំលោភ​យក​ដី​នោះ​គឺ​ប្រជាជន ហើយ​ជន​ជាតិ​ដើម​ភាគ​តិច​គឺ​គាត់​មាន​ដី​ច្រើន​ណាស់ ជន​ជាតិ​នៅ​ទី​នេះ​កម្រ​មាន​អ្នក​ណា​អត់​ដី​ណាស់។ មាន​បញ្ហា​ខ្លះ​ចេះ​តែ​ចោទ​លើ​ក្រុម​ហ៊ុន​ដី​សម្បទាន​បាន​យក​ដី​គាត់ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ការ​ចុះ​ទៅ​ផ្ទាល់​គឺ​កន្លែង​ណា​មាន​បញ្ហា​គឺ​យើង​កាត់​ ចេញ​ឲ្យ​គាត់​តែ​ម្តង ប៉ុន្តែ​វា​មាន​រឿង​គាត់​ចរចា​ត្រូវ​គ្នា​លក់​ឲ្យ​គេ ចំពោះ​បញ្ហា​ហ្នឹង​ពិបាក​ហៅ​ថា បាត់​ដី​ណាស់»។
លោក​ថា ចំពោះ​ការ​ផ្តល់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​យើង​ឲ្យ​ដំបូង​គឺ​ជា​គោល​ការណ៍​ទេ ប៉ុន្តែ​កន្លង​មក​ក្រុម​ហ៊ុន​គាត់​អាច​ធ្វើ​ខុស​គឺ​គាត់​ចង់​ឈូស​ឆាយ​គឺ​ឈូស ​ឆាយ​តែ​ម្តង ដោយ​គាត់​អត់​មាន​ធ្វើ​ការ​វាយ​តម្លៃ​ផល​ប៉ះពាល់​បរិស្ថាន​ទេ ដូច្នេះ​ហើយ​បាន​ជា​តែង​តែ​កើត​មាន​បាតុកម្ម ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ​យើង​មិន​ឲ្យ​ដូច​មុន​ទេ បើ​ចង់​ឈូស​ឆាយ​ត្រូវ​ដាក់​លិខិត​មក​ស្នើ​សុំ​ឈូស​ឆាយ ទើប​យើង​ឲ្យ​ជំនាញ​ចុះ​ទៅ​ធ្វើ​ការ​សិក្សា​អំពី​ផល​ប៉ះ​ពាល់​ថា តើ​មាន​ប៉ះពាល់​ដី​ប្រជាជន​ដែរ ឬ អត់?
បើ​យោង​ទៅ​តាម​របាយ​ការណ៍​បូក​សរុប​ការងារ​កសិកម្ម រុក្ខា​ប្រមាញ់ និង​នេសាទ ប្រចាំ ឆ្នាំ​២០១២-២០១៣ និង​ទិស​ដៅ ឆ្នាំ​២០១៣-២០១៤ បង្ហាញ​ឲ្យ​ដឹង​ថា មក​ទល់​ពេល​នេះ​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​បាន​ផ្តល់​គោល​ការណ៍​វិនិយោគ​ជូន​ក្រុម​ ហ៊ុន​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច និង​បាន​ចុះ​កិច្ច​សន្យា​ជា​មួយ​ក្រសួង​កសិកម្ម រុក្ខា​ប្រមាញ់ និង​នេសាទ សរុប​ចំនួន ១២១ ក្រុម​ហ៊ុន​លើ​ផ្ទៃ​ដី​កិច្ច​សន្យា​សរុប​ចំនួន ១ ២៣០ ៣៦៤ ហិកតា ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​ចំនួន ១៧ ដែល​ក្នុង​នោះ​មាន​ក្រុម​ហ៊ុន​មក​ពី​បរទេស​សរុប​ចំនួន ៨២ វិនិយោគ​លើ​ផ្ទៃ​ដី​សរុប ៦២០ ៩៨៧ ហិកតា។
លោក ឡេ ធិនឡាំ នាយក​គ្រប់​គ្រង​ក្រុម​ហ៊ុន ហ៊ងអាន អូរយ៉ាដាវ ខូអិលធីឌី បាន​ថ្លែង​ឲ្យ​ដឹង​ថា ពេល​ណា​ដែល​មាន​ការ​ប៉ះពាល់​ដី​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​នៅ​ចំ​កណ្តាល​ដី​ចម្ការ​កៅស៊ូ​ គឺ​ក្រុម​ហ៊ុន​ធ្វើ​ការ​ចរចា​ដោះ​ដូរ​ជា​មួយ​ពួក​គាត់​ឲ្យ​ទៅ​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ ដោយ​ផ្តល់​នូវ​អ្វី​ដែល​ពួក​គាត់​មាន។ លោក​បាន​ថ្លែង​ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា៖ «បើ​មាន​ដី​ណា​គាត់​ពុំ​ព្រម​ចេញ​ដោយ​សុំ​នៅ​កន្លែង​នោះ​គឺ​យើង​ទុក​ឲ្យ​ពួក ​គាត់ យើង​មិន​បង្ខំ​ពួក​គាត់​នោះ​ទេ។ យើង​មិន​ដែល​ឈូស​ឆាយ​ឬ​បណ្តេញ​យក​ដី​ពលរដ្ឋ​នោះ​ទេ»។
លោក​បាន​ថ្លែង​ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា ចំពោះ​បុគ្គលិក​គឺ​ជា​ជន​ជាតិ​វៀតណាម ប៉ុន្តែ​កម្មករ​គឺ​ជា​បង​ប្អូន​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ​ទាំង​អស់។ លោក​បាន​ថ្លែង​ថា៖ «ដី​គឺជា​ដី​របស់​កម្ពុជា​គឺ​ពួក​យើង​ធ្វើ​ការ​តាម​កុងត្រា​គឺ​យើង​ទៅ​វិញ​ ក៏​មិន​អាច​យក​ដី​ទៅ​វិញ​បាន​ដែរ ពេល​ចប់​កុងត្រា​គឺ​យើង​ទៅ​វិញ​តែ​ដៃ​និង​ជើង​ទទេ​តែ​ប៉ុណ្ណោះ»។
លោក ចាន់ សុវេត មន្ត្រី​ស៊ើប​អង្កេត​ជាន់​ខ្ពស់​សមាគម​ការពារ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​អាដហុក បាន​ថ្លែង​ឲ្យ​ដឹង​ថា ដើម​ចម​នៃ​ទំនាស់​ដីធ្លី​គឺ​បាន​ចាប់​ផ្តើម​តាំង​ពី ឆ្នាំ​១៩៩៩ បន្ទាប់​ពី​បញ្ចប់​ការ​សម្បទាន​ព្រៃ គឺ​សម្បទាន​ដី​សេដ្ឋកិច្ច​ដែល​បាន​ចាប់​ផ្តើម​មុន​គេ​គឺ​នៅ ខេត្ត​កំពង់ស្ពឺ ហើយ​បន្ទាប់​មក​គឺ ខេត្ត​ក្រចេះ ហើយ​កាន់​តែ​រីក​រាល​ដាល​មែន​ទែន​នៅ ឆ្នាំ​២០០៦-២០០៨ រហូត​ឈាន​ទៅ​ដល់​ខេត្ត​ខាង​ប៉ែក​ឦសាន ដូច​ជា រតនគិរី មណ្ឌលគិរី ស្ទឹងត្រែង និង​ព្រះ​វិហារ ហើយ​ជម្លោះ​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​ខ្លាំង​ឡើង​នៅ​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នោះ​ផង​ដែរ។
លោក​បាន​ថ្លែង​ថា៖ «ជម្លោះ​កើត​ឡើង​ដោយ​សារ​តែ​ប៉ះពាល់​ដី​របស់​ពលរដ្ឋ​តែ​អាជ្ញាធរ​មិន​ដោះ​ ស្រាយ​បណ្តាល​ឲ្យ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មហា​រីក រីក​ធំ​ឡើងៗ ជា​ពិសេស​គឺ​ជន​ជាតិ​ភាគ​តិច​តែ​ម្តង ហើយ​ដោយ​សារ​តែ​ការ​តវ៉ា​ខ្លាំង​របស់​បង​ប្អូន​ជន​ជាតិ​ក៏​បាន​សម្រេច​តំបន់ ​ព្រៃ​អារក្ស​តែ​មិន​ឲ្យ​លើស ៧ ហិកតា»។
យោង​តាម​សេចក្តី​ប្រកាស​ព័ត៌មាន​របស់​សមាគម​អាដហុក នៅ ខែ​សីហា ឲ្យ​ដឹង​ថា គិត​ត្រឹម​ថ្ងៃ ទី​១៥ ខែ​សីហា ឆ្នាំ​២០១៤ តួលេខ​នៃ​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ដែល​រង​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ពាក់​ព័ន្ធ​នឹង​ទំនាស់​ ដីធ្លី គឺ​បាន​កើន​ឡើង​ហួស​តួលេខ​ទាំង​ស្រុង ក្នុង​រយៈ​ពេល​ពេញ​មួយ​ឆ្នាំ​នៃ ឆ្នាំ​២០១៣ ដែល​ក្នុង​នោះ ពលរដ្ឋ ១២៦ នាក់​រង​ការ​ចោទ​ប្រកាន់ ១៩ នាក់​ត្រូវ​បាន​ចាប់​ខ្លួន និង​ផ្ដន្ទាទោស​ដាក់​ពន្ធនាគារ​បើ​ធៀប​នឹង ឆ្នាំ​២០១៣ គឺ​មាន​ប្រជា​ពលរដ្ឋ ១០៩ នាក់​បាន​រង​ការ​ចោទ​ប្រកាន់ ៤៣ នាក់​ត្រូវ​បាន​ចាប់​ខ្លួន និង​ផ្ដន្ទាទោស។ បើ​សរុប​ចាប់​ពី ឆ្នាំ​២០០០ រហូត​ដល់ ឆ្នាំ​២០១៣ មាន​មនុស្ស​ចំនួន ៧៧០ ០០០ នាក់​ត្រូវ​បាន​រង​នូវ​ផល​ប៉ះពាល់​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ​ដោយ​សារ​ការ​ទន្ទ្រាន​ ដីធ្លី។
លោក យ៉ារ៉ាត ថ្លែង​ថា៖ «បើ​គ្មាន​ជម្រើស​ទេ យើង​នឹង​ចង​ក​ឲ្យ​ស្លាប់​ដើម្បី​ឲ្យ​រដ្ឋាភិបាល​ដឹង​ថា យើង​កំពុង​តែ​អត់​ដី»៕
ប្រភពពី ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍