សេរី កុសល ពីអ្នកប្រឆាំងទៅជាអ្នក លើកតម្កើងគូសត្រូវ
បើ
ទោះបីធ្លាប់ជាមនុស្ស ដែលស៊ីសាច់ហុតឈាមគ្នា
នៅក្នុងសង្រ្គាមប្រដាប់អាវុធ និងសង្គ្រាមពាក្សសម្ដី
ជាមួយលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ក៏ដោយ ក៏នៅទីបំផុតលោក សេរី កុសល
បានចុះញ៉មជាមួយនឹងគូសត្រូវរបស់លោក ដោយពោលសរសើរមិនដាច់ពីមាត់
អំពីលក្ខណសម្បត្តិ របស់លោក ហ៊ុន សែន អនុប្រធានគណបក្សប្រជាជន ថា ជា
«មនុស្សល្អ និងត្រង់»។
នៅក្នុងកិច្ចសម្ភាសទាក់ទងទៅនឹងដំណើរ
ជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន ជាមួយនឹង ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ នៅក្នុងហាងកាហ្វេមួយ
នៅកណ្ដាលរាជធានីភ្នំពេញ កាលពីពេលថ្មីៗនេះ លោក កុសល
បានលាតត្រដាងអំពីដំណើរជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកកាលពីនៅវ័យ
កុមារ គឺបានចំណាយពេលវេលាស្ទើរតែទាំង
អស់ក្នុងបន្ទាយទាហានមួយកន្លែង នៅ ឃុំផ្សារលើ ស្រុកបាកាន
ខេត្តពោធិ៍សាត់ ដើម្បីរៀនសូត្រនៅថ្នាក់បឋមសិក្សា។ លោក កុសល កើតថ្ងៃ
១២ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៥៣ នៅ ឃុំផ្សារលើ ស្រុកបាកាន ខេត្តពោធិ៍សាត់
មានចម្ងាយប្រមាណ ៣០០ ម៉ែត្រពីរូបសំណាក អ្នកតា ឃ្លាំងមឿង។
លោកបាននិយាយថា៖
«ខ្ញុំរៀននៅក្នុងបន្ទាយទាហាន កាលពីតូច ឪពុកខ្ញុំ ឈ្មោះ សេរី ប្រម
ជាទាហានជំនាន់ បារាំង សម័យនោះនៅបន្ទាយវរសេនាតូចលេខ ១៦ នៅ
ពោធិ៍សាត់ ជីវិតជាកូនរបស់ទាហានពិបាកណាស់ ខ្ញុំរៀននៅក្នុងបន្ទាយ
ដោយសារពីសង្គមចាស់
គេបង្កើតឲ្យមានសាលាសម្រាប់កូនទាហានរៀននៅក្នុងបន្ទាយ»។
ក្រោយពីបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់ ទី១២ លោក
កុសល បានចេញពីបន្ទាយ ដើម្បីបន្តការសិក្សា នៅខាងក្រៅលុះដល់
ឆ្នាំ១៩៧០ ទើបបានប្រឡងជាប់ បាក់ឌុប នៅក្នុង ខេត្តបាត់ដំបង ផ្នែក
គណិតវិទ្យា ហើយបានរៀនបន្តផ្នែកវិស្វករស្ពានថ្នល់។
លោកឲ្យដឹងទៀតថា៖ «ជីវិតការសិក្សារបស់ខ្ញុំ រៀនផង
បើកបង្រៀនគួរផង ដើម្បីរកលុយបន្ថែម សម្រាប់រៀននៅសាកលវិទ្យាល័យ
ភ្នំពេញ»។ លោក កុសល ទទួលបានសញ្ញាបត្រផ្នែក រូបវិទ្យា គីមីសាស្ត្រ និង
ផ្នែកគ្រឿងម៉ាស៊ីនទូទៅ។ លោកបានរៀបការនៅក្នុង ឆ្នាំ១៩៧៥ ក្នុង
ខេត្តបាត់ដំបង ប្រមាណពីរខែមុនខ្មែរក្រហមចូលកាន់កាប់ប្រទេស។
សព្វថ្ងៃភរិយារបស់លោកជាមេផ្ទះ ដែលមានអាយុ ៥០ឆ្នាំ ហើយ។
លោកមានកូនស្រី ប្រុសទាំងអស់ ៦ នាក់គឺកូនស្រីប្រុស ៣ នាក់
បានទៅរស់នៅសហរដ្ឋអាមេរិក
ប៉ុន្មានខែមុនព្រឹតិ្តការណ៍ផ្ទុះអាវុធដ៏បង្ហូរឈាមនៅកណ្តាល
រាជធានីភ្នំពេញក្នុង ឆ្នាំ១៩៩៧ ឯ ៣ នាក់ទៀត នៅស្រុកខ្មែរ
ដែលខ្លះនៅរៀន និងខ្លះទៀតជាគ្រូបង្រៀន។
ដោយសារសម័យសាធារណរដ្ឋរបស់លោកសេនាប្រមុខ
លន់ នល់ មានការខ្វះខាតគ្រូ ទើបគេតែងយកនិសិ្សត ឆ្នាំទី៣
ទៅបង្រៀននៅតាមវិទ្យាល័យនានា ពិសេសលើមុខវិជ្ជា គណិតវិទ្យា និង
រូបវិទ្យា ហើយលោក សេរី កុសល បានបង្រៀននៅវិទ្យាល័យ បឹងកក់ និង
ឥន្ទ្រទេវី។
លោកបានបន្តថា៖ «នៅ ឆ្នាំ១៩៧៥
ខ្ញុំបានទទួលអាហារូបករណ៍ទៅរៀននៅ ប្រទេសបារាំង តែខកខានទៅវិញ
ដោយសារតែរបបខ្មែរក្រហមចូលមកដល់»។ លោកត្រូវបានខ្មែរក្រហម
ជម្លៀសទៅរស់នៅក្នុង ឃុំបាក់ចិញ្ចៀន ស្រុកបាកាន ខេត្តពោធិ៍សាត់
ក៏ប៉ុន្តែប្រមាណជាប្រាំខែក្រោយមកក៏ចាប់ផ្ដើមរត់គេចពីរបបនេះ
ដោយសារខ្មែរក្រហម បានចាប់យកទៅរៀនសូត្រ ដែលនៅក្នុងសម័យនោះ
ការយកទៅរៀនសូត្រ មានន័យថា យកទៅសម្លាប់ចោល។ «ខ្ញុំគេចខ្លួនទៅ
ស្រុកថ្មពួក ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ សព្វថ្ងៃទីនោះជាព្រំដែន ខ្មែរ ថៃ។
ពេលនោះខ្ញុំរកផ្លូវរត់ទៅ ថៃ អត់រួច
ហើយទន្ទឹមនឹងមានការជម្លៀសអ្នក ភ្នំពេញ ទៅច្រើន
ទើបខ្ញុំបន្លំខ្លួននៅជាមួយអ្នកជម្លៀសពី ភ្នំពេញ មកនៅក្នុង
ភូមិត្រពាំងថ្មកណ្ដាល ឃុំប៉ោចារ ស្រុកភ្នំស្រុក»។
យ៉ាងហោចណាស់សមាជិកគ្រួសាររបស់លោក កុសល ១៤
នាក់ត្រូវបានស្លាប់នៅក្នុងរបប កម្ពុជា ប្រជាធិបតេយ្យ។
លោក សេរី កុសល បានបង្កើតចលនាតស៊ូមួយ
មានឈ្មោះថា ចលនា នាគស នៅ ស្រុកភ្នំស្រុក ដែលចលនា នាគស
នេះគឺជាការបង្កើតឡើងជាលើកទីពីរ ក្រោយពេលដែលខ្មែរក្រហម
បានបំផ្លាញចោលនៅចុង ឆ្នាំ១៩៧៩។ លើកទីមួយលោក កុសល
បានបង្កើតចលនានេះប្រឆាំងនឹងខ្មែរក្រហម ដល់ពេលបែកការ ទើបពួក ប៉ុល
ពត តាមចាប់លោក ប៉ុន្តែលោកបានគេចខ្លួនរួច
ហើយទើបបង្កើតជាលើកទីពីរ។
នៅពេលរំឭកដល់រឿងអតីតកាល លោក សេរី កុសល
បានគូសបញ្ជាក់ថា៖ «ខ្ញុំសឹងតែមិនជឿថា
អាចរស់បានរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះទេ ព្រោះ ប៉ុល ពត
តាមដានខ្ញុំរាល់គ្រប់ជំហានទាំងអស់។
ខ្ញុំសម្រេចចិត្តចូលបម្រើចលនាតស៊ូលើកដំបូងខ្ញុំបង្កើតចលនាតស៊ូ
នាគស នៅ ស្រុកភ្នំស្រុក ខ្ញុំបានដើរប្រមូលគ្នីគ្នាខ្ញុំ។
ខ្ញុំបង្កើតចលនានេះ ដើម្បីប្រឆាំងនឹងខ្មែរក្រហមតែម្ដង»។
លោកបានបន្តថា៖
«ពេលនោះខ្ញុំមើលឃើញវត្តមានកងទ័ព វៀតណាម ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតថា
ប្រទេសនឹងគ្រប់គ្រងដោយ វៀតណាម ដែលជារបបកុម្មុយនីស្តទៀតហើយ
ទើបខ្ញុំសម្រេចចិត្តចូលព្រៃតស៊ូ»។
ក្នុងភាពជាអ្នកដឹកនាំចលនាតស៊ូនៅតាម
ព្រំដែន លោក កុសល
បានរៀបចំនយោបាយផ្ទៃក្នុងនិងកម្លាំងទ័ពដោយផ្ទាល់ដែលមានការ
ប្រមូលផ្ដុំនៅ ឃុំគោកតាធិន ស្រុកថ្មពួក ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ
នៅក្នុង វត្តគ្រាស។
«ខ្ញុំដើរតួសំខាន់ណាស់សម្រាប់រៀបចំកលយុទ្ធយោធា និងនយោបាយ
និងចិត្តសាស្រ្តក្នុងចលនាតស៊ូ
ខ្ញុំនាំទាហានប៉ារ៉ាបង្កប់ចូលមកធ្វើសកម្មភាពតស៊ូខាងក្នុងរហូត
ដល់ ភ្នំពេញ»។
លោក កុសល
បានពង្រីកកម្លាំងចលនាតស៊ូបង្កប់នៅក្នុងប្រទេស
ដែលមានមូលដ្ឋានក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ និងខេត្តមួយចំនួន ដូចជា
ពោធិ៍សាត់ បាត់ដំបង បន្ទាយមានជ័យ សៀមរាប កំពង់ធំ និង ស្វាយរៀង។
នៅពេលនោះហើយ ទើបចលនាតស៊ូប៉ារ៉ា ត្រូវបានគេដឹងទូទាំងប្រទេស។
«ខ្ញុំបានប្រឹងប្រែងប្រើគ្រប់កលល្បិច និងយុទ្ធសាស្រ្ត
ដើម្បីឲ្យមានការឈ្នះសង្គ្រាម ដែលមានស្ថានភាពតឹងតែងបំផុត»។
លោក កុសល បានមានប្រសាសន៍ឲ្យដឹងទៀតថា
ជនបង្កប់របស់លោកប្រមាណ ៤០ នាក់
ត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅទូទាំងប្រទេសដើម្បីយកទៅដាក់គុក
និងបានស្លាប់ស្ទើរទាំងអស់ ហើយសព្វថ្ងៃ នៅរស់ប្រហែលពីរ
ឬបីនាក់ប៉ុណ្ណោះ ដែលក្នុងចំណោមនោះ មានរូបលោកផងដែរ។
ក្រោយពីមានកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាព ទីក្រុងប៉ារីស លោក កុសល
ត្រូវបានដោះលែងចេញពីគុកងងឹត ដែលលោកមិនដឹងថា នៅទីណានោះទេ
ក្នុងដំណាក់កាល វៀតណាម ត្រួតត្រា ប្រទេសកម្ពុជា។
លោកបន្តទៀតថា៖ «នៅក្នុងករណីនេះសម្ដេច
ហ៊ុន សែន បានស្គាល់ខ្ញុំច្បាស់ណាស់ថា ជាមេចលនា នាគស។
គាត់ធ្លាប់បានមានប្រសាសន៍ ប្រាប់ខ្ញុំ
កាលពីខ្ញុំនៅកាន់អភិបាលរងទីមួយ ខេត្តបាត់ដំបង ដោយគាត់បញ្ជាក់ថា
ចលនា នាគស ល្បីខ្លាំងណាស់ជំនាន់នោះ ដែលគាត់មិនអាចតាមចាប់បាន»។
លោក កុសល បានគូសបញ្ជាក់ទៀតថា កាលនោះ «ខ្ញុំជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលគណបក្សប្រជាជនស្អប់បំផុត»៕
(នៅសប្តាហ៍ក្រោយ លោក សេរី កុសល នឹងលាតត្រដាងពីបញ្ហានយោបាយនៅក្រោយការបោះឆ្នោត ឆ្នាំ១៩៩៣)
___________________________
ប្រភពព័ត៌មានពី៖ ខ្មែរប៉ុស្តិ៍
ប្រភពព័ត៌មានពី៖ ខ្មែរប៉ុស្តិ៍
