តើបុគ្គលជោគជ័យ និងមេដឹកនាំល្បីៗណាខ្លះគេងថ្ងៃដើម្បីប្រសិទ្ធភាពការងារ និងភាពច្នៃប្រឌិត?
ការគេងថ្ងៃ បន្ទាប់ពីសម្រាកពីការងារ (nap) ជាវិធីស្ដារថាមពល និងស្ដារកាយពល (refresh) ដើម្បីប្រមូលកម្លាំង ធ្វើការបន្តទៀតនៅពេលរសៀល។ បុគ្គលល្បីៗមួយចំនួន ដែលមានជោគជ័យ និងល្បីល្បាញទូទាំងពិភពលោក ហើយមានឋានៈនិងតួនាទីខ្ពស់ បានអនុវត្តវិធីសម្រាកថ្ងៃត្រង់ (take a nap) ដែលគេល្បីថាវិធីនេះធ្វើឲ្យខួរក្បាលស្រស់ថ្លា និងបង្កើតគំនិតច្នៃប្រឌិត (creative thinking)។ ខាងក្រោមនេះជាបុគ្គលល្បីៗ ដែលបានទទួលទានដំណេកនៅពេលថ្ងៃ ជាលក្ខណៈសម្រាកក្រោយអាហារថ្ងៃត្រង់។
អស់លោកខ្លះ ធម្មជាតិរបស់គេត្រូវការឲ្យខួរក្បាលសម្រាកមួយស្របក់ជាចាំបាច់។ លទ្ធផលបានមកពីការស្រាវជ្រាវបង្ហាញថា ការគេងថ្ងៃធ្វើឲ្យខួរក្បាលស្រស់ថ្លា គិតអ្វីឆាប់ចេញ និងបង្កលក្ខណៈល្អប្រសើរសម្រាប់គំនិតបង្កើតថ្មី ឬបង្កើតមនោគតិ (imagination)។
១- អារីស្តូត (Aristotle) (៣៨៤ – ៣២២ មុនគ្រិស្តសករាជ)
លោកជាអ្នកទស្សនវិជ្ជាសញ្ជាតិក្រិក និងជាបិតាជីវវិទ្យា តក្កវិជ្ជា និងវិទ្យាសាស្ត្រនយោបាយ៖
ទស្សនវិទូក្រិករូបនេះ ធ្លាប់មានប្រសាសន៍ថា នៅពេលមនុស្សម្នាក់គេងលក់ ក៏មនុស្សនោះនៅតែមានវិញ្ញាណមួយដឹងខ្លួនដែរ។ លោកថាដំណេកមានដំណាក់កាលរបស់វា ហើយសរីរាង្គកាយរបស់មនុស្សមានដំណើរប្រព្រឹត្តទៅ តាមដំណាក់កាលនីមួយៗនៃដំណេក។ ដំណាក់កាលនេះ គេឲ្យឈ្មោះថា hypnagogic ដែលមានន័យថា «មនុស្សកំពុងតែគេងលក់ ប៉ុន្តែវិញ្ញាណទាំងប្រាំនៅដំណើរការជាធម្មតា ដូចមនុស្សមិនបានគេង គឺត្រចៀកនៅស្ដាប់ឮ – ច្រមុះនៅធុំក្លិន។ល។ – abducting into sleep»។ ហេតុនេះហើយ បានជាពេលខ្លះ មនុស្សយើងគេងលក់ លុះស្ដាប់ឮសំឡេងអ្វីមួយ គឺបម្លែងជារូបារម្មណ៍នៅក្នុងយល់សប្ដិ។
លោកជាអ្នកទស្សនវិជ្ជាសញ្ជាតិក្រិក និងជាបិតាជីវវិទ្យា តក្កវិជ្ជា និងវិទ្យាសាស្ត្រនយោបាយ៖
ទស្សនវិទូក្រិករូបនេះ ធ្លាប់មានប្រសាសន៍ថា នៅពេលមនុស្សម្នាក់គេងលក់ ក៏មនុស្សនោះនៅតែមានវិញ្ញាណមួយដឹងខ្លួនដែរ។ លោកថាដំណេកមានដំណាក់កាលរបស់វា ហើយសរីរាង្គកាយរបស់មនុស្សមានដំណើរប្រព្រឹត្តទៅ តាមដំណាក់កាលនីមួយៗនៃដំណេក។ ដំណាក់កាលនេះ គេឲ្យឈ្មោះថា hypnagogic ដែលមានន័យថា «មនុស្សកំពុងតែគេងលក់ ប៉ុន្តែវិញ្ញាណទាំងប្រាំនៅដំណើរការជាធម្មតា ដូចមនុស្សមិនបានគេង គឺត្រចៀកនៅស្ដាប់ឮ – ច្រមុះនៅធុំក្លិន។ល។ – abducting into sleep»។ ហេតុនេះហើយ បានជាពេលខ្លះ មនុស្សយើងគេងលក់ លុះស្ដាប់ឮសំឡេងអ្វីមួយ គឺបម្លែងជារូបារម្មណ៍នៅក្នុងយល់សប្ដិ។
២- ឡេអូណាដូដាវីនស៊ី (Leonardo da Vinci ) (១៤៥២ – ១៥១៩)
លោកជាអ្នកទស្សនវិជ្ជា និងវិចិត្រករដែលគូររូបម៉ូណាលីហ្សា (Mona Liza)។ ក្នុងរយៈពេល ២៤ ម៉ោង ប្រសិនបើគិតតែថេរវេលាដែលលោកគេងលក់ត្រឹម ២ ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ ហើយចែកជាដំណាក់ៗ។ រៀងរាល់ ៤ ម៉ោងម្ដង លោកគេងជាលក្ខណៈមួយស្រឡេត (nap) រយៈពេល ១៥ នាទី រួចហើយលោកភ្ញាក់ពីគេង។
លោកជាអ្នកទស្សនវិជ្ជា និងវិចិត្រករដែលគូររូបម៉ូណាលីហ្សា (Mona Liza)។ ក្នុងរយៈពេល ២៤ ម៉ោង ប្រសិនបើគិតតែថេរវេលាដែលលោកគេងលក់ត្រឹម ២ ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ ហើយចែកជាដំណាក់ៗ។ រៀងរាល់ ៤ ម៉ោងម្ដង លោកគេងជាលក្ខណៈមួយស្រឡេត (nap) រយៈពេល ១៥ នាទី រួចហើយលោកភ្ញាក់ពីគេង។
៣- ណាប៉ូឡេអុងបូណាប៉ា (NAPOLEON BONAPARTE) (១៧៦៩ – ១៨២១)
លោកជាអធិរាជប្រទេសបារាំង និងជាអ្នកយុទ្ធសាស្ត្រសង្គ្រាមដ៏ល្បីល្បាញ។ ណាប៉ូឡេអុង គេងលើខ្នងសេះតែម្ដង ពេលកំពុងជិះសេះ។ ក្នុងមួយយប់ៗ លោកគេង ៧ ម៉ោង ដោយភ្ញាក់នៅម៉ោង ៧ ព្រឹកនិងសំកុកនៅលើគ្រែ រហូតដល់ម៉ោង ៨ ព្រឹកទើបក្រោក។ លោកច្រើនគេងមួយស្រឡេត នៅពេលរសៀល។
លោកជាអធិរាជប្រទេសបារាំង និងជាអ្នកយុទ្ធសាស្ត្រសង្គ្រាមដ៏ល្បីល្បាញ។ ណាប៉ូឡេអុង គេងលើខ្នងសេះតែម្ដង ពេលកំពុងជិះសេះ។ ក្នុងមួយយប់ៗ លោកគេង ៧ ម៉ោង ដោយភ្ញាក់នៅម៉ោង ៧ ព្រឹកនិងសំកុកនៅលើគ្រែ រហូតដល់ម៉ោង ៨ ព្រឹកទើបក្រោក។ លោកច្រើនគេងមួយស្រឡេត នៅពេលរសៀល។
៤- លោកអាល់បឺតអែនស្តែន (Albert Einstein) បិតារូបវិទ្យាអវកាស (astrophysics)
លោកជាអ្នកដែលបានសរសេរនិក្ខេបបទស្ដីពី «សាបេក្ខភាព – relativity» ដែលនិយាយអំពីអ្វីៗនៅក្នុងលោកនេះ សុទ្ធតែអាស្រ័យកាលៈទេសៈ (time and space)។ លោកបានឲ្យដឹងថា នៅពេលយប់ លោកត្រូវការគេងឲ្យបានយ៉ាងហោចណាស់ក៏ដប់ម៉ោង។ ក្រៅពីនោះ លោកត្រូវការគេងថ្ងៃ មួយស្រឡេតៗ ដើម្បីឲ្យខួរក្បាលដើរស្រួល និងមានគំនិតថ្មីៗ។ បើមិនដូច្នេះទេ លោកអង្គុយងោក (nod off) ហើយគិតអ្វីមិនចេញទេ។ លោកអាចនឹងគេងលក់រយៈពេលវែងនៅពេលថ្ងៃ ប្រសិនបើមិនមានវិធានការទប់ទល់ទេ។ លោកច្រើនគេងថ្ងៃនៅលើកៅអីភ្នាក់ដៃ (armchair) ហើយទម្រេតខ្លួន ដោយដៃកាន់ខ្មៅដៃ ឬស្លាបព្រា រួចដាក់ចានដែកមួយពីក្រោម។ ពេលលោកគេងមួយភ្លឹបទៅ បន្តិចក្រោយមក ស្លាបព្រា ឬខ្មៅដៃក៏ធ្លាក់ឮសូរក្រឺង។ លោកក៏ភ្ញាក់វិញ។
លោកជាអ្នកដែលបានសរសេរនិក្ខេបបទស្ដីពី «សាបេក្ខភាព – relativity» ដែលនិយាយអំពីអ្វីៗនៅក្នុងលោកនេះ សុទ្ធតែអាស្រ័យកាលៈទេសៈ (time and space)។ លោកបានឲ្យដឹងថា នៅពេលយប់ លោកត្រូវការគេងឲ្យបានយ៉ាងហោចណាស់ក៏ដប់ម៉ោង។ ក្រៅពីនោះ លោកត្រូវការគេងថ្ងៃ មួយស្រឡេតៗ ដើម្បីឲ្យខួរក្បាលដើរស្រួល និងមានគំនិតថ្មីៗ។ បើមិនដូច្នេះទេ លោកអង្គុយងោក (nod off) ហើយគិតអ្វីមិនចេញទេ។ លោកអាចនឹងគេងលក់រយៈពេលវែងនៅពេលថ្ងៃ ប្រសិនបើមិនមានវិធានការទប់ទល់ទេ។ លោកច្រើនគេងថ្ងៃនៅលើកៅអីភ្នាក់ដៃ (armchair) ហើយទម្រេតខ្លួន ដោយដៃកាន់ខ្មៅដៃ ឬស្លាបព្រា រួចដាក់ចានដែកមួយពីក្រោម។ ពេលលោកគេងមួយភ្លឹបទៅ បន្តិចក្រោយមក ស្លាបព្រា ឬខ្មៅដៃក៏ធ្លាក់ឮសូរក្រឺង។ លោកក៏ភ្ញាក់វិញ។
លោកអាល់បឺតអែនស្តែន
៥- លោកវីនស្តុនឆឺឈីល (WINSTON CHURCHILL) (១៨៧៤ – ១៩៦៥)
លោកជាអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីអង់គ្លេសពីឆ្នាំ១៩៤០ – ១៩៤៥ និងអាណត្តិទីពីរ ១៩៥១ – ១៩៥៥។ លោកជាអ្នកគាំទ្រយ៉ាងពេញទំហឹង ឲ្យមនុស្សទូទៅគេងថ្ងៃ និងប្រជុំគណៈរដ្ឋមន្ត្រី មិនឲ្យជាន់ពេលចំពេលលោកគេងនោះទេ។
លោកជាអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីអង់គ្លេសពីឆ្នាំ១៩៤០ – ១៩៤៥ និងអាណត្តិទីពីរ ១៩៥១ – ១៩៥៥។ លោកជាអ្នកគាំទ្រយ៉ាងពេញទំហឹង ឲ្យមនុស្សទូទៅគេងថ្ងៃ និងប្រជុំគណៈរដ្ឋមន្ត្រី មិនឲ្យជាន់ពេលចំពេលលោកគេងនោះទេ។
លោកវីនស្តុនឈើឈីល (Winston Churchill) អតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីអង់គ្លេស
៦- លោកស្រីម៉ាហ្ការ៉ែតថេតឆឺ (Margaret Thatcher) (១៩២៥ – ២០១៣)
លោកស្រីជាអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីអង់គ្លេសពីឆ្នាំ ១៩៧៩ – ១៩៩០។ លោកស្រីប្រាប់ថាក្នុងមួយយប់ លោកស្រីគេងតែ ៤ ម៉ោងប៉ុណ្ណោះសម្រាប់ថ្ងៃធម្មតា និងច្រើនជាងនេះសម្រាប់ថ្ងៃចុងសប្ដាហ៍។ នៅពេលថ្ងៃ លោកស្រីត្រូវការគេងមួយស្រឡេត។ មូលហេតុដែលលោកស្រីគេងត្រឹម៤ម៉ោងក្នុងមួយយប់ ព្រោះត្រូវធ្វើកិច្ចការធំៗ ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងវាសនាប្រទេសជាតិ និងកិច្ចការអន្តរជាតិ ក្នុងពេលដែលសង្គ្រាមត្រជាក់កំពុងផ្ទុះពេញទំហឹង។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអាមេរិកស្រាវជ្រាវឃើញថាលោកស្រីថេតឆឺ (Thatcher) មានលក្ខណៈពិសេសពីធម្មជាតិ គឺមានកោសិកាពិសេសខ្លាំង ដែលមិនចាំបាច់ត្រូវការគេងច្រើនទេ ត្រឹមពីរបីម៉ោងគឺគ្រប់គ្រាន់។
លោកស្រីជាអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីអង់គ្លេសពីឆ្នាំ ១៩៧៩ – ១៩៩០។ លោកស្រីប្រាប់ថាក្នុងមួយយប់ លោកស្រីគេងតែ ៤ ម៉ោងប៉ុណ្ណោះសម្រាប់ថ្ងៃធម្មតា និងច្រើនជាងនេះសម្រាប់ថ្ងៃចុងសប្ដាហ៍។ នៅពេលថ្ងៃ លោកស្រីត្រូវការគេងមួយស្រឡេត។ មូលហេតុដែលលោកស្រីគេងត្រឹម៤ម៉ោងក្នុងមួយយប់ ព្រោះត្រូវធ្វើកិច្ចការធំៗ ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងវាសនាប្រទេសជាតិ និងកិច្ចការអន្តរជាតិ ក្នុងពេលដែលសង្គ្រាមត្រជាក់កំពុងផ្ទុះពេញទំហឹង។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអាមេរិកស្រាវជ្រាវឃើញថាលោកស្រីថេតឆឺ (Thatcher) មានលក្ខណៈពិសេសពីធម្មជាតិ គឺមានកោសិកាពិសេសខ្លាំង ដែលមិនចាំបាច់ត្រូវការគេងច្រើនទេ ត្រឹមពីរបីម៉ោងគឺគ្រប់គ្រាន់។
លោកស្រីម៉ាហ្ការ៉ែតថេតឈើ
៧- ចនកេនណឺឌី (John F. Kennedy) (១៩១៧ – ១៩៦៣)
លោកកេណឺឌី ជាអតីតប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកពីឆ្នាំ ១៩៦១ – ១៩៦៣។ លោកជាអ្នកដែលចូលចិត្តគេងថ្ងៃជាពន់ពេក។ ឲ្យតែបរិភោគអាហារថ្ងៃត្រង់រួចរាល់ហើយ លោកត្រូវគេងយកកម្លាំងយ៉ាងហោចណាស់ក៏ ២- ៣ ម៉ោង។ ការអនុវត្តរបៀបនេះ ធ្វើឲ្យលោកមានកម្លាំងពលំ មាំមួន និងស្មារតីភ្លឺថ្លា រហូតដល់លោកអាចបំពេញការងារបាន ១២ ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃដោយគ្មានការនឿយហត់ ជាពិសេសស្ថានការណ៍តឹងតែង ជាអន្តរជាតិ ពាក់ព័ន្ធនឹងវិបត្តិមីស៊ីលនៅគុយបា (Cuban Missile Crisis) ដែលសូវៀតលួចដំឡើងមីស៊ីលបរមាណូ នៅប្រទេសគុយបា ហើយបែរទិសទៅប្រទេសអាមេរិកកាលពីឆ្នាំ១៩៦២។ សូមបញ្ជាក់ថា «យុទ្ធសាស្ត្រគេងថ្ងៃដើម្បីសន្សំកម្លាំង និងស្ដារថាមពល» នេះ គឺលោកចម្លងតាមប្រធានាធិបតីអាមេរិក លីនដុនចនសុន ហើយលោកចនសុនចម្លងពីលោកអៃសិនហាវវើ លោកអៃសិនហាវវើចម្លងពីលោកវីនស្តុនឈើឈីល។
លោកកេណឺឌី ជាអតីតប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកពីឆ្នាំ ១៩៦១ – ១៩៦៣។ លោកជាអ្នកដែលចូលចិត្តគេងថ្ងៃជាពន់ពេក។ ឲ្យតែបរិភោគអាហារថ្ងៃត្រង់រួចរាល់ហើយ លោកត្រូវគេងយកកម្លាំងយ៉ាងហោចណាស់ក៏ ២- ៣ ម៉ោង។ ការអនុវត្តរបៀបនេះ ធ្វើឲ្យលោកមានកម្លាំងពលំ មាំមួន និងស្មារតីភ្លឺថ្លា រហូតដល់លោកអាចបំពេញការងារបាន ១២ ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃដោយគ្មានការនឿយហត់ ជាពិសេសស្ថានការណ៍តឹងតែង ជាអន្តរជាតិ ពាក់ព័ន្ធនឹងវិបត្តិមីស៊ីលនៅគុយបា (Cuban Missile Crisis) ដែលសូវៀតលួចដំឡើងមីស៊ីលបរមាណូ នៅប្រទេសគុយបា ហើយបែរទិសទៅប្រទេសអាមេរិកកាលពីឆ្នាំ១៩៦២។ សូមបញ្ជាក់ថា «យុទ្ធសាស្ត្រគេងថ្ងៃដើម្បីសន្សំកម្លាំង និងស្ដារថាមពល» នេះ គឺលោកចម្លងតាមប្រធានាធិបតីអាមេរិក លីនដុនចនសុន ហើយលោកចនសុនចម្លងពីលោកអៃសិនហាវវើ លោកអៃសិនហាវវើចម្លងពីលោកវីនស្តុនឈើឈីល។
៨- លោកប៊ីលគ្លីនតុន (BILL CLINTON) (១៩៤៦ – មកដល់បច្ចុប្បន្ន)
លោកជាអតីតប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកពីឆ្នាំ១៩៩៣ ដល់ឆ្នាំ២០០១។
លោកជាអតីតប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកពីឆ្នាំ១៩៩៣ ដល់ឆ្នាំ២០០១។
៩- លោករ៉ូណលរេហ្គឹន (Ronald Reagan) (១៩១១ – ២០០៤) ជាអតីតប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកពីឆ្នាំ១៩៨១ – ១៩៨៩៕
ប្រែសម្រួល ៖ អន សំអាង
ប្រភព៖ inquisitr.com , artofmanliness.com , heraldsun.com.au
តើបុគ្គលជោគជ័យ និងមេដឹកនាំល្បីៗណាខ្លះគេងថ្ងៃដើម្បីប្រសិទ្ធភាពការងារ និងភាពច្នៃប្រឌិត?
ការគេងថ្ងៃ បន្ទាប់ពីសម្រាកពីការងារ (nap) ជាវិធីស្ដារថាមពល និងស្ដារកាយពល (refresh) ដើម្បីប្រមូលកម្លាំង ធ្វើការបន្តទៀតនៅពេលរសៀល។ បុគ្គលល្បីៗមួយចំនួន ដែលមានជោគជ័យ និងល្បីល្បាញទូទាំងពិភពលោក ហើយមានឋានៈនិងតួនាទីខ្ពស់ បានអនុវត្តវិធីសម្រាកថ្ងៃត្រង់ (take a nap) ដែលគេល្បីថាវិធីនេះធ្វើឲ្យខួរក្បាលស្រស់ថ្លា និងបង្កើតគំនិតច្នៃប្រឌិត (creative thinking)។ ខាងក្រោមនេះជាបុគ្គលល្បីៗ ដែលបានទទួលទានដំណេកនៅពេលថ្ងៃ ជាលក្ខណៈសម្រាកក្រោយអាហារថ្ងៃត្រង់។
អស់លោកខ្លះ ធម្មជាតិរបស់គេត្រូវការឲ្យខួរក្បាលសម្រាកមួយស្របក់ជាចាំបាច់។ លទ្ធផលបានមកពីការស្រាវជ្រាវបង្ហាញថា ការគេងថ្ងៃធ្វើឲ្យខួរក្បាលស្រស់ថ្លា គិតអ្វីឆាប់ចេញ និងបង្កលក្ខណៈល្អប្រសើរសម្រាប់គំនិតបង្កើតថ្មី ឬបង្កើតមនោគតិ (imagination)។
១- អារីស្តូត (Aristotle) (៣៨៤ – ៣២២ មុនគ្រិស្តសករាជ)
លោកជាអ្នកទស្សនវិជ្ជាសញ្ជាតិក្រិក និងជាបិតាជីវវិទ្យា តក្កវិជ្ជា និងវិទ្យាសាស្ត្រនយោបាយ៖
ទស្សនវិទូក្រិករូបនេះ ធ្លាប់មានប្រសាសន៍ថា នៅពេលមនុស្សម្នាក់គេងលក់ ក៏មនុស្សនោះនៅតែមានវិញ្ញាណមួយដឹងខ្លួនដែរ។ លោកថាដំណេកមានដំណាក់កាលរបស់វា ហើយសរីរាង្គកាយរបស់មនុស្សមានដំណើរប្រព្រឹត្តទៅ តាមដំណាក់កាលនីមួយៗនៃដំណេក។ ដំណាក់កាលនេះ គេឲ្យឈ្មោះថា hypnagogic ដែលមានន័យថា «មនុស្សកំពុងតែគេងលក់ ប៉ុន្តែវិញ្ញាណទាំងប្រាំនៅដំណើរការជាធម្មតា ដូចមនុស្សមិនបានគេង គឺត្រចៀកនៅស្ដាប់ឮ – ច្រមុះនៅធុំក្លិន។ល។ – abducting into sleep»។ ហេតុនេះហើយ បានជាពេលខ្លះ មនុស្សយើងគេងលក់ លុះស្ដាប់ឮសំឡេងអ្វីមួយ គឺបម្លែងជារូបារម្មណ៍នៅក្នុងយល់សប្ដិ។
លោកជាអ្នកទស្សនវិជ្ជាសញ្ជាតិក្រិក និងជាបិតាជីវវិទ្យា តក្កវិជ្ជា និងវិទ្យាសាស្ត្រនយោបាយ៖
ទស្សនវិទូក្រិករូបនេះ ធ្លាប់មានប្រសាសន៍ថា នៅពេលមនុស្សម្នាក់គេងលក់ ក៏មនុស្សនោះនៅតែមានវិញ្ញាណមួយដឹងខ្លួនដែរ។ លោកថាដំណេកមានដំណាក់កាលរបស់វា ហើយសរីរាង្គកាយរបស់មនុស្សមានដំណើរប្រព្រឹត្តទៅ តាមដំណាក់កាលនីមួយៗនៃដំណេក។ ដំណាក់កាលនេះ គេឲ្យឈ្មោះថា hypnagogic ដែលមានន័យថា «មនុស្សកំពុងតែគេងលក់ ប៉ុន្តែវិញ្ញាណទាំងប្រាំនៅដំណើរការជាធម្មតា ដូចមនុស្សមិនបានគេង គឺត្រចៀកនៅស្ដាប់ឮ – ច្រមុះនៅធុំក្លិន។ល។ – abducting into sleep»។ ហេតុនេះហើយ បានជាពេលខ្លះ មនុស្សយើងគេងលក់ លុះស្ដាប់ឮសំឡេងអ្វីមួយ គឺបម្លែងជារូបារម្មណ៍នៅក្នុងយល់សប្ដិ។
២- ឡេអូណាដូដាវីនស៊ី (Leonardo da Vinci ) (១៤៥២ – ១៥១៩)
លោកជាអ្នកទស្សនវិជ្ជា និងវិចិត្រករដែលគូររូបម៉ូណាលីហ្សា (Mona Liza)។ ក្នុងរយៈពេល ២៤ ម៉ោង ប្រសិនបើគិតតែថេរវេលាដែលលោកគេងលក់ត្រឹម ២ ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ ហើយចែកជាដំណាក់ៗ។ រៀងរាល់ ៤ ម៉ោងម្ដង លោកគេងជាលក្ខណៈមួយស្រឡេត (nap) រយៈពេល ១៥ នាទី រួចហើយលោកភ្ញាក់ពីគេង។
លោកជាអ្នកទស្សនវិជ្ជា និងវិចិត្រករដែលគូររូបម៉ូណាលីហ្សា (Mona Liza)។ ក្នុងរយៈពេល ២៤ ម៉ោង ប្រសិនបើគិតតែថេរវេលាដែលលោកគេងលក់ត្រឹម ២ ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ ហើយចែកជាដំណាក់ៗ។ រៀងរាល់ ៤ ម៉ោងម្ដង លោកគេងជាលក្ខណៈមួយស្រឡេត (nap) រយៈពេល ១៥ នាទី រួចហើយលោកភ្ញាក់ពីគេង។
៣- ណាប៉ូឡេអុងបូណាប៉ា (NAPOLEON BONAPARTE) (១៧៦៩ – ១៨២១)
លោកជាអធិរាជប្រទេសបារាំង និងជាអ្នកយុទ្ធសាស្ត្រសង្គ្រាមដ៏ល្បីល្បាញ។ ណាប៉ូឡេអុង គេងលើខ្នងសេះតែម្ដង ពេលកំពុងជិះសេះ។ ក្នុងមួយយប់ៗ លោកគេង ៧ ម៉ោង ដោយភ្ញាក់នៅម៉ោង ៧ ព្រឹកនិងសំកុកនៅលើគ្រែ រហូតដល់ម៉ោង ៨ ព្រឹកទើបក្រោក។ លោកច្រើនគេងមួយស្រឡេត នៅពេលរសៀល។
លោកជាអធិរាជប្រទេសបារាំង និងជាអ្នកយុទ្ធសាស្ត្រសង្គ្រាមដ៏ល្បីល្បាញ។ ណាប៉ូឡេអុង គេងលើខ្នងសេះតែម្ដង ពេលកំពុងជិះសេះ។ ក្នុងមួយយប់ៗ លោកគេង ៧ ម៉ោង ដោយភ្ញាក់នៅម៉ោង ៧ ព្រឹកនិងសំកុកនៅលើគ្រែ រហូតដល់ម៉ោង ៨ ព្រឹកទើបក្រោក។ លោកច្រើនគេងមួយស្រឡេត នៅពេលរសៀល។
៤- លោកអាល់បឺតអែនស្តែន (Albert Einstein) បិតារូបវិទ្យាអវកាស (astrophysics)
លោកជាអ្នកដែលបានសរសេរនិក្ខេបបទស្ដីពី «សាបេក្ខភាព – relativity» ដែលនិយាយអំពីអ្វីៗនៅក្នុងលោកនេះ សុទ្ធតែអាស្រ័យកាលៈទេសៈ (time and space)។ លោកបានឲ្យដឹងថា នៅពេលយប់ លោកត្រូវការគេងឲ្យបានយ៉ាងហោចណាស់ក៏ដប់ម៉ោង។ ក្រៅពីនោះ លោកត្រូវការគេងថ្ងៃ មួយស្រឡេតៗ ដើម្បីឲ្យខួរក្បាលដើរស្រួល និងមានគំនិតថ្មីៗ។ បើមិនដូច្នេះទេ លោកអង្គុយងោក (nod off) ហើយគិតអ្វីមិនចេញទេ។ លោកអាចនឹងគេងលក់រយៈពេលវែងនៅពេលថ្ងៃ ប្រសិនបើមិនមានវិធានការទប់ទល់ទេ។ លោកច្រើនគេងថ្ងៃនៅលើកៅអីភ្នាក់ដៃ (armchair) ហើយទម្រេតខ្លួន ដោយដៃកាន់ខ្មៅដៃ ឬស្លាបព្រា រួចដាក់ចានដែកមួយពីក្រោម។ ពេលលោកគេងមួយភ្លឹបទៅ បន្តិចក្រោយមក ស្លាបព្រា ឬខ្មៅដៃក៏ធ្លាក់ឮសូរក្រឺង។ លោកក៏ភ្ញាក់វិញ។
លោកជាអ្នកដែលបានសរសេរនិក្ខេបបទស្ដីពី «សាបេក្ខភាព – relativity» ដែលនិយាយអំពីអ្វីៗនៅក្នុងលោកនេះ សុទ្ធតែអាស្រ័យកាលៈទេសៈ (time and space)។ លោកបានឲ្យដឹងថា នៅពេលយប់ លោកត្រូវការគេងឲ្យបានយ៉ាងហោចណាស់ក៏ដប់ម៉ោង។ ក្រៅពីនោះ លោកត្រូវការគេងថ្ងៃ មួយស្រឡេតៗ ដើម្បីឲ្យខួរក្បាលដើរស្រួល និងមានគំនិតថ្មីៗ។ បើមិនដូច្នេះទេ លោកអង្គុយងោក (nod off) ហើយគិតអ្វីមិនចេញទេ។ លោកអាចនឹងគេងលក់រយៈពេលវែងនៅពេលថ្ងៃ ប្រសិនបើមិនមានវិធានការទប់ទល់ទេ។ លោកច្រើនគេងថ្ងៃនៅលើកៅអីភ្នាក់ដៃ (armchair) ហើយទម្រេតខ្លួន ដោយដៃកាន់ខ្មៅដៃ ឬស្លាបព្រា រួចដាក់ចានដែកមួយពីក្រោម។ ពេលលោកគេងមួយភ្លឹបទៅ បន្តិចក្រោយមក ស្លាបព្រា ឬខ្មៅដៃក៏ធ្លាក់ឮសូរក្រឺង។ លោកក៏ភ្ញាក់វិញ។
លោកអាល់បឺតអែនស្តែន
៥- លោកវីនស្តុនឆឺឈីល (WINSTON CHURCHILL) (១៨៧៤ – ១៩៦៥)
លោកជាអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីអង់គ្លេសពីឆ្នាំ១៩៤០ – ១៩៤៥ និងអាណត្តិទីពីរ ១៩៥១ – ១៩៥៥។ លោកជាអ្នកគាំទ្រយ៉ាងពេញទំហឹង ឲ្យមនុស្សទូទៅគេងថ្ងៃ និងប្រជុំគណៈរដ្ឋមន្ត្រី មិនឲ្យជាន់ពេលចំពេលលោកគេងនោះទេ។
លោកជាអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីអង់គ្លេសពីឆ្នាំ១៩៤០ – ១៩៤៥ និងអាណត្តិទីពីរ ១៩៥១ – ១៩៥៥។ លោកជាអ្នកគាំទ្រយ៉ាងពេញទំហឹង ឲ្យមនុស្សទូទៅគេងថ្ងៃ និងប្រជុំគណៈរដ្ឋមន្ត្រី មិនឲ្យជាន់ពេលចំពេលលោកគេងនោះទេ។
លោកវីនស្តុនឈើឈីល (Winston Churchill) អតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីអង់គ្លេស
៦- លោកស្រីម៉ាហ្ការ៉ែតថេតឆឺ (Margaret Thatcher) (១៩២៥ – ២០១៣)
លោកស្រីជាអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីអង់គ្លេសពីឆ្នាំ ១៩៧៩ – ១៩៩០។ លោកស្រីប្រាប់ថាក្នុងមួយយប់ លោកស្រីគេងតែ ៤ ម៉ោងប៉ុណ្ណោះសម្រាប់ថ្ងៃធម្មតា និងច្រើនជាងនេះសម្រាប់ថ្ងៃចុងសប្ដាហ៍។ នៅពេលថ្ងៃ លោកស្រីត្រូវការគេងមួយស្រឡេត។ មូលហេតុដែលលោកស្រីគេងត្រឹម៤ម៉ោងក្នុងមួយយប់ ព្រោះត្រូវធ្វើកិច្ចការធំៗ ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងវាសនាប្រទេសជាតិ និងកិច្ចការអន្តរជាតិ ក្នុងពេលដែលសង្គ្រាមត្រជាក់កំពុងផ្ទុះពេញទំហឹង។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអាមេរិកស្រាវជ្រាវឃើញថាលោកស្រីថេតឆឺ (Thatcher) មានលក្ខណៈពិសេសពីធម្មជាតិ គឺមានកោសិកាពិសេសខ្លាំង ដែលមិនចាំបាច់ត្រូវការគេងច្រើនទេ ត្រឹមពីរបីម៉ោងគឺគ្រប់គ្រាន់។
លោកស្រីជាអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីអង់គ្លេសពីឆ្នាំ ១៩៧៩ – ១៩៩០។ លោកស្រីប្រាប់ថាក្នុងមួយយប់ លោកស្រីគេងតែ ៤ ម៉ោងប៉ុណ្ណោះសម្រាប់ថ្ងៃធម្មតា និងច្រើនជាងនេះសម្រាប់ថ្ងៃចុងសប្ដាហ៍។ នៅពេលថ្ងៃ លោកស្រីត្រូវការគេងមួយស្រឡេត។ មូលហេតុដែលលោកស្រីគេងត្រឹម៤ម៉ោងក្នុងមួយយប់ ព្រោះត្រូវធ្វើកិច្ចការធំៗ ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងវាសនាប្រទេសជាតិ និងកិច្ចការអន្តរជាតិ ក្នុងពេលដែលសង្គ្រាមត្រជាក់កំពុងផ្ទុះពេញទំហឹង។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអាមេរិកស្រាវជ្រាវឃើញថាលោកស្រីថេតឆឺ (Thatcher) មានលក្ខណៈពិសេសពីធម្មជាតិ គឺមានកោសិកាពិសេសខ្លាំង ដែលមិនចាំបាច់ត្រូវការគេងច្រើនទេ ត្រឹមពីរបីម៉ោងគឺគ្រប់គ្រាន់។
លោកស្រីម៉ាហ្ការ៉ែតថេតឈើ
៧- ចនកេនណឺឌី (John F. Kennedy) (១៩១៧ – ១៩៦៣)
លោកកេណឺឌី ជាអតីតប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកពីឆ្នាំ ១៩៦១ – ១៩៦៣។ លោកជាអ្នកដែលចូលចិត្តគេងថ្ងៃជាពន់ពេក។ ឲ្យតែបរិភោគអាហារថ្ងៃត្រង់រួចរាល់ហើយ លោកត្រូវគេងយកកម្លាំងយ៉ាងហោចណាស់ក៏ ២- ៣ ម៉ោង។ ការអនុវត្តរបៀបនេះ ធ្វើឲ្យលោកមានកម្លាំងពលំ មាំមួន និងស្មារតីភ្លឺថ្លា រហូតដល់លោកអាចបំពេញការងារបាន ១២ ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃដោយគ្មានការនឿយហត់ ជាពិសេសស្ថានការណ៍តឹងតែង ជាអន្តរជាតិ ពាក់ព័ន្ធនឹងវិបត្តិមីស៊ីលនៅគុយបា (Cuban Missile Crisis) ដែលសូវៀតលួចដំឡើងមីស៊ីលបរមាណូ នៅប្រទេសគុយបា ហើយបែរទិសទៅប្រទេសអាមេរិកកាលពីឆ្នាំ១៩៦២។ សូមបញ្ជាក់ថា «យុទ្ធសាស្ត្រគេងថ្ងៃដើម្បីសន្សំកម្លាំង និងស្ដារថាមពល» នេះ គឺលោកចម្លងតាមប្រធានាធិបតីអាមេរិក លីនដុនចនសុន ហើយលោកចនសុនចម្លងពីលោកអៃសិនហាវវើ លោកអៃសិនហាវវើចម្លងពីលោកវីនស្តុនឈើឈីល។
លោកកេណឺឌី ជាអតីតប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកពីឆ្នាំ ១៩៦១ – ១៩៦៣។ លោកជាអ្នកដែលចូលចិត្តគេងថ្ងៃជាពន់ពេក។ ឲ្យតែបរិភោគអាហារថ្ងៃត្រង់រួចរាល់ហើយ លោកត្រូវគេងយកកម្លាំងយ៉ាងហោចណាស់ក៏ ២- ៣ ម៉ោង។ ការអនុវត្តរបៀបនេះ ធ្វើឲ្យលោកមានកម្លាំងពលំ មាំមួន និងស្មារតីភ្លឺថ្លា រហូតដល់លោកអាចបំពេញការងារបាន ១២ ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃដោយគ្មានការនឿយហត់ ជាពិសេសស្ថានការណ៍តឹងតែង ជាអន្តរជាតិ ពាក់ព័ន្ធនឹងវិបត្តិមីស៊ីលនៅគុយបា (Cuban Missile Crisis) ដែលសូវៀតលួចដំឡើងមីស៊ីលបរមាណូ នៅប្រទេសគុយបា ហើយបែរទិសទៅប្រទេសអាមេរិកកាលពីឆ្នាំ១៩៦២។ សូមបញ្ជាក់ថា «យុទ្ធសាស្ត្រគេងថ្ងៃដើម្បីសន្សំកម្លាំង និងស្ដារថាមពល» នេះ គឺលោកចម្លងតាមប្រធានាធិបតីអាមេរិក លីនដុនចនសុន ហើយលោកចនសុនចម្លងពីលោកអៃសិនហាវវើ លោកអៃសិនហាវវើចម្លងពីលោកវីនស្តុនឈើឈីល។
៨- លោកប៊ីលគ្លីនតុន (BILL CLINTON) (១៩៤៦ – មកដល់បច្ចុប្បន្ន)
លោកជាអតីតប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកពីឆ្នាំ១៩៩៣ ដល់ឆ្នាំ២០០១។
លោកជាអតីតប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកពីឆ្នាំ១៩៩៣ ដល់ឆ្នាំ២០០១។
៩- លោករ៉ូណលរេហ្គឹន (Ronald Reagan) (១៩១១ – ២០០៤) ជាអតីតប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកពីឆ្នាំ១៩៨១ – ១៩៨៩៕
ប្រែសម្រួល ៖ អន សំអាង
ប្រភព៖ inquisitr.com , artofmanliness.com , heraldsun.com.au
